5 LGBTQ+ σειρές που διαμορφώνουν τη σύγχρονη συμπεριληπτική τηλεόραση

Στις 14 Απριλίου του 1997 το περιοδικό Time κυκλοφόρησε με την ήδη επιτυχημένη τότε κωμικό και μετέπειτα σταρ των talk shows Ellen DeGeneres να δηλώνει «Yep, I’m Gay». Ένα από τα πιο «διάσημα» coming outs όλων των εποχών είχε μόλις συμβεί επισήμως, τόσο στο show της Oprah Winfrey όσο και στο ίδιο το τότε sitcom της DeGeneres «Ellen», σε μια εποχή που απείχε αρκετά χρόνια ακόμα από την περιβολή του coming out με την άλω του επικοινωνιακά και μιντιακά cool, σε μια εποχή που οι όποιες τηλεοπτικές και μιντιακές αναπαραστάσεις έμεναν καθηλωμένες στα ποιοτικά χαμηλά της καρικατούρας. Έγινε ο αναμενόμενος αμφιλεγόμενος ντόρος, υπήρξαν αντιδράσεις, πολλοί σπόνσορες αποσύρθηκαν από το δημοφιλές sitcomτης DeGeneres. Είκοσι πέντε χρόνια μετά η κατάσταση, τουλάχιστον εμπορικά και μιντιακά έχει αντιστραφεί, και τα μεγάλα brands κάνουν πια ουρές για μια τοποθέτηση σε μια σύγχρονη συμπεριληπτική εκπομπή ή τηλεοπτική σειρά, αναζητώντας την πολυπόθητη ενίσχυση του κοινωνικού τους προφίλ. Η αναζήτηση της ουσίας γύρω και μέσα σε αυτές τις τοποθετήσεις είναι φυσικά μια άλλη ιστορία.

Γεγονός ωστόσο είναι ότι η δύναμη της τηλεόρασης αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά στο τερέν της συμπερίληψης και της αποτύπωσης χαρακτήρων από την LGBTQ+ κοινότητα. Χρόνο με τον χρόνο και σειρά με τη σειρά -όχι πάντοτε χωρίς προβλήματα ή λάθη- η διεθνής τηλεόραση των τελευταίων είκοσι χρόνων έκανε τα βήματα που έπρεπε για να μπορούμε πια να βλέπουμε στις οθόνες μας LGBTQ+ εκπροσωπήσεις που μας κρατάνε μακριά από το cringe και δικαιώνουν την αποστολή τους. Σειρές όπως το «Queer Eye» και το «The L World» έκαναν σε μεγάλο βαθμό την αρχή στις αρχές των 00s για να παραδώσουν σταδιακά τη σκυτάλη στη νέας γενιάς LGBTQ+ τηλεόραση που έχει αποκτήσει τα μέσα και τη δύναμη να μιλήσει για ακόμα περισσότερα θέματα, ακόμα πιο ανοιχτά, με ακόμα μεγαλύτερη απήχηση, έχοντας διεισδύσει πια για τα καλά στο mainstream τηλεοπτικό τοπίο – τουλάχιστον στο σύμπαν της πλατφόρμας. 

5 σύγχρονες  LGBTQ+ τηλεοπτικές σειρές που το αποδεικνύουν 

It’s A Sin (2021, Channel 4)

Παρότι η μίνι σειρά έξι επεισοδίων «It’s A Sin» βγήκε στον τηλεοπτικό αέρα μόλις το 2021 έχει όλα όσα χρειάζεται για μια θέση στην κορυφή κάθε τηλεοπτικής LGBTQ+ λίστας που σέβεται τον εαυτό της. Πέρα από την υπογραφή αξιοπιστίας του πρωτεργάτη της queer tv Russell Davies που ήδη από το 1999 είχε ανοίξει δρόμους με το ιστορικό πια «Queer as Folk» το ίδιο το θέμα του «It’s A Sin» είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της ιστορίας της LGBTQ+ εν γένει και της gay ειδικότερα κοινότητας.

Το Λονδίνο του 1981 μετατρέπεται με εξαιρετική οικονομία μέσα στα πέντε επεισόδια της σειράς στο Λονδίνο του 1991 μέσα από μια παρέα ομοφυλόφιλων αντρών που βιώνουν τον έρωτα αλλά και τις δικές τους προσωπικές κρίσεις τους AIDS μέσα στη μεγάλη έκρηξη που γνώρισε (και) η Μεγάλη Βρετανία από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η αθωότητα, ο «άγνωστος εχθρός», το στίγμα, η απώλεια, η επιβίωση, όλες οι φάσεις ενός τυφώνα τρόμου που σάρωσε την gayκοινότητα των 80s και των 90s αποτυπώνεται με χρώμα αλλά και σκοτάδι, δημιουργικά αλλά και ανθρώπινα υπό τους ήχους των Pet Shop Boys και των Culture Club, της Kate Bush και των Blondie, μέσα από ένα σετ πολύ καλών ερμηνειών που κρατάνε ασφαλείς τους χαρακτήρες μακριά από τους κινδύνους της όποιας καρικατούρας.  Δίκαιο tv hit (το μεγαλύτερο που είδε ποτέ το δίκτυο Channel 4) που θα κάνει τον θεατή να γελάσει και να κλάψει, να συγκινηθεί βαθιά, να μάθει και να σκεφτεί. Κοινώς να ψυχαγωγηθεί με τον τρόπο που ποτέ δεν θα σταματήσουμε να ζητάμε από μια σειρά και μια τηλεόραση. Διαθέσιμο στο Cinobo.

Pose (2018 – 2021, FX)

Μια σειρά πραγματικά one-of-a-kind απευθείας από τις νέοϋορκέζικες γειτονιές των 80s και των 90s όπου άνθισε η σκηνή του Ballroom. Οι κοινότητες των Αφρομαερικάνων και Λατίνων LGBTQ της Νέας Υόρκης, το vogueing, ο χορός, τα houses και οι underground καλλιτεχνικές φατρίες, ο ανερχόμενος γιαπισμός και το AIDS ζωντανεύουν στο τηλεοπτικό περιβάλλον που στήνουν οι Ryan Murphy, Brad Falchuk και Steven Canals μέσα από εξαιρετικές ερμηνείες, μεταξύ άλλων των Michaela Jaé Rodriguez, Billy Porter, Dominique Jackson και Indya Moore, κλείνοντας δημιουργικά το μάτι στη Jennie Livingston και περίφημο ντοκιμαντέρ της «Το Παρίσι Καίγεται».

Σειρά που ταρακουνάει προσφέροντας έστω και μυθοπλαστικής προσέγγισης insightsσε μια κουλτούρα στον απόηχο της οποίας χορεύουμε ακόμα στα clubs του σήμερα γνωρίζουμε ωστόσο ελάχιστα για αυτήν και τα δράματα εντός της. Αξίζει κάθε λεπτό από τον χρόνο που θα της διαθέσει ο θεατής μέχρι να ξετυλιχθούν οι χαρακτήρες και οι δυναμικές αφιερώνοντας επιτέλους χωρίς τσιγκουνιές χρόνο και χρήμα στη φιλοτέχνηση πορτρέτων που για πολλά χρόνια και αμέτρητες τηλεοπτικές παραγωγές παραγκωνίστηκαν, αγνοήθηκαν ή διαστρεβλώθηκαν.

Sex Education (2019 – 2023, Netflix)

H πρωτοποριακή σειρά της Laurie Nun μάλλον δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις ενώ δεν τίθεται και ζήτημα ανάγκης να επανασυστηθεί στο κοινό της μιας και έριξε τους τίτλους τέλους της μόλις πριν λίγους μήνες εντός του 2023. Με κεντρικό άξονα τις σχολικές, ερωτικές και φιλικές περιπέτειες ενός εφήβου, γιου διάσημης ψυχολόγου – sex therapist, ο οποίος ξεκινάει στο λύκειο του μια αυτοσχέδια sex therapy clinic. Στις τέσσερις σεζόν της σειράς ξετυλίγονται δεκάδες ιστορίες από όλο το φάσμα του LGBTQ+ ενδιαφέροντος και των σεξουαλικών και έμφυλων ταυτοτήτων καταρρίπτοντας με χιούμορ και γλύκα τηλεοπτικά και μη στερεότυπα και απενοχοποιώντας ένα σωρό «τζιζ» θέματα για παιδιά και εφήβους με έναν τρόπο που έκανε πολλούς κριτικούς να μιλάνε για τη «σειρά που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία» και πολλούς θεατές που έχουν αφήσει το λύκειο πίσω τους χρόνια να κάνουν λόγο για τη σειρά που θα «ήθελαν να έβλεπαν στα δικά τους σχολικά χρόνια». Μια σελίδα της Netflix ιστορίας πια για την οποία η πλατφόρμα έχει κάθε λόγο να υπερηφανεύεται που ήδη από την πρώτη σεζόν άλλαξε πολλά δεδομένα στην τηλεοπτική προσέγγιση των εφήβων και νεαρών LGBTQ+ ατόμων, υπενθυμίζοντας, μεταξύ άλλων, την ανάγκη για την εισαγωγή μιας ουσιαστικής σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία.

Heartstopper (2022, Netflix)

Και πάλι με φόντο τα παστέλ χρώματα ενός σύγχρονου λυκείου της Μεγάλης Βρετανίας ξετυλίγεται μια τρυφερή εφηβική coming out και coming-of-age ιστορία αγάπης μεταξύ ενός gay και ενός bisexual αγοριού που περνάει από την τηλεόραση σαν δροσερό αεράκι καταφέρνοντας να περάσει ανάλαφρα τα σοβαρά μηνύματά της για τη σεξουαλικότητα, την αγάπη, τη φιλία και τα στερεότυπα που επιβιώνουν αμετανόητα ακόμα και στα πιο σύγχρονα σχολικά περιβάλλοντα. Οι Joe Lock και Kit Connor στους πρωταγωνιστικούς ρόλους τoυ Charlie και του Nick ενσαρκώνουν ιδανικά τις κεντρικές φιγούρες του ομώνυμου κόμικ της Alice Oleman στο οποίο είναι βασισμένη η σειρά.

Feel Good (2020 – 2021, Channel 4, Netflix)

To Mae Martin, non–binary κωμικός που συνυπογράφει τη δημιουργία της σειράς ερμηνεύει μια μυθοπλαστική εκδοχή του εαυτού του σε ένα ημι-αυτοβιογραφικό ταξίδι στις ευκολίες και τις δυσκολίες, τα καλά και τα λιγότερο καλά της σχέσης της με την κοπέλα του, την οποία υποδύεται η Charlotte Ritchie. Μέσα από αυτό το σύγχρονο feel good dramedy και γύρω από τον άξονα μιας ομόφυλης σχέσης με φόντο το σύγχρονο Μάντσεστερ θίγονται αβίαστα πολλά προβλήματα των σύγχρονων χαοτικών σχέσεων και της σύγχρονης ζωής, παρουσιαζόμενα με δημιουργικό, συχνά αστείο και αυθεντικό τρόπο: από τον εθισμό στα ναρκωτικά και το PTSD μέχρι την ταυτότητα φύλου και το coming out σε οικογενειακούς και φιλικούς κύκλους το «Feel Good» είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα σύγχρονων, διαφορετικών τηλεοπτικών φωνών που υπηρετεί τόσο το feel good όνομά της όσο και την αποστολή της για την αποτύπωση ιδιαίτερα επώδυνων θεμάτων με έναν τρόπο που θα τα μετατρέψει σε τροφή για σκέψη.