Αυτό που χάσαμε τον Τσάντλερ

«Γεια, είμαι ο Τσάντλερ και κάνω αστεία όταν δεν αισθάνομαι άνετα». Tον Μάιο του 2000, στο 24ο προτελευταίο επεισόδιο της έκτης -και ίσως πιο «χλιαρής»- σεζόν των F.R.I.E.N.D.S. ο Τσάντλερ λέει μια από τις πιο περίφημες ατάκες του -μια ατάκα που στα χρόνια που θα ακολουθούσαν θα σκόραρε υψηλές θέσεις σε όλες τις λίστες με «τις καλύτερες ατάκες του Chandler Bing» και που θα εξέφραζε στην εντέλεια μια από τις σημαντικότερες ποιότητες της περσόνας του πάνω στην οποία χτίστηκαν ολόκληρες εμβληματικές σκηνές και επεισόδια. Την ποιότητα εκείνη που μαζί με μερικές άλλες θα έκαναν τον Chandler Bing ίσως τον πιο «next door», ανθρώπινο και ως εκ τούτου και προσιτό F.R.I.E.N.D. από τη λατρεμένη παρέα των λατρεμένων έξι.

Μάθιου Πέρι 1969 - 2023: Ο ρόλος του ως Τσάντλερ Μπινγκ στη σειρά «Φιλαράκια» και το αποτυπώμά του στην ποπ κουλτούρα

Αυτή η λατρεμένη παρέα των λατρεμένων έξι, μαζί τους κι ο Τσάντλερ Μπινγκ, και η σειρά που τους ανέδειξε, τα «Φιλαράκια» του David Crane και της Marta Kauffman το λιγότερο που χρειάζονται είναι συστάσεις. Η πορεία τους προς το status φαινομένου της ποπ κουλτούρας που απολαμβάνουν μέχρι και σήμερα, είκοσι χρόνια μετά την προβολή του τελευταίου επεισοδίου ήταν προδιαγεγραμμένη μέσα στο τεράστιο μέγεθός της αν αναλογιστεί κανείς το τέλειο timing της. Τα «Φιλαράκια» ήταν μια σειρά που συμπύκνωσε απόλυτα το πνεύμα, το πολιτισμικό «zeitgeist» της δυναμικής και δημιουργικής γενιάς που στο μεταίχμιο δυο αιώνων πάλευαν με το δικό τους προσωπικό μεταίχμιο των τριάντα. Μια σειρά κομμένη και ραμμένη για τη mainstream κυριαρχία με έναν τρόπο που μάλλον δεν διέθετε το σπουδαίο «Seinfield» πάνω στο οποίο σε μεγάλο βαθμό και στο όριο ίσως του θεμιτού μερικές φορές πάτησε και το F.R.I.E.N.D.S. Μια σειρά που σε αντίθεση με παλαιότερα επιτυχημένα sitcoms με τα οποία επίσης ταυτίστηκαν προηγούμενες γενεές βρέθηκε σε κυρίαρχη θέση ακριβώς τη στιγμή που σημειωνόταν ένα καινούριο υψηλό οικονομικής ανάπτυξης και καταναλωτισμού, τόσο μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο προηγούμενο του όσο και εύθραυστο  όπως αποδείχτηκε, το οποίο άνοιγε χρυσούς δρόμους και δουλειές για την εμπορική και καταναλωτική αξιοποίηση των προϊόντων της ποπ κουλτούρας.

Σε ένα τέτοιο χρυσό προϊόν βρέθηκε να πρωταγωνιστεί ο Matthew Perry ως Τσάντερλ Μπινγκ καλούμενος να ενσαρκώσει τον πιο εσωστρεφή και ταυτόχρονα πιο προσιτό για τον θεατή χαρακτήρα, τον πιο αστείο αλλά και τον πιο ευάλωτο. Και τα έξι Φιλαράκια ήταν φυσικά γραμμένα για να κάνουν τους πάνω – κάτω τριαντάρηδες των 90s και των 00s να συνδεθούν μαζί τους, να γίνουν τα δικά τους φιλαράκια, εκείνα που φωνάζεις και θυμάσαι πάντα με το μικρό τους όνομα. Αλλά ο Τσάντλερ ήταν μερικές σκάλες πιο πάνω στο βαθμό ευκολίας ταύτισης. Και η ερμηνεία του Matthew Perry, ισορροπώντας πάνω στη θολή γραμμή όπου χαρακτήρας και ηθοποιός γίνονται ένα -ιδίως στα μαζικής επιτυχίας αμερικανικά sitcoms- τον έκανε απλώς ακόμα πιο ανθρώπινο.

Ο Τσάντλερ του Matthew Perry είναι εκείνος ο τύπος της διπλανής πόρτας, ο συμπαθητικός και αστείος, ο λίγο awkward κοινωνικά που κάνει μια δυσνόητη αλλά άκρως πραγματική και συνηθισμένη -σε σχέση τουλάχιστον με τους δεινόσαυρους του Ρος, τις σαπουνόπερες του Τζόι και τις flaneur ασχολίες της Φοίβης- δουλειά «με αριθμούς και δεδομένα» που ούτε οι φίλοι του καταλαβαίνουν ακριβώς. Μπορεί να μην είναι ο πιο έξυπνος της παρέας με ακαδημαϊκούς όρους έχει όμως το έξυπνο χιούμορ, την ατάκα, τον σαρκασμό στο τσεπάκι του -συνήθως, όπως ο ίδιος λέει, τα χρησιμοποιεί ως μέσο άμυνας. Δεν του αρέσει η δουλειά του την κάνει όμως ελλείψει εντοπισμού μιας εναλλακτικής που τον ευχαριστεί την οποία θα βρει μετά τα τριάντα κάνοντας την επαγγελματική του επανάσταση και προοικονομώντας το σύγχρονο δόγμα που λέει ότι όλοι θα αλλάξουμε καριέρα δυο – τρεις φορές στη ζωή μας -και αυτό είναι οκέι. Δεν τα πολυκαταφέρνει με τις σχέσεις, έχει προβλήματα δέσμευσης λόγω οικογενειακών τραυμάτων, πολλοί στην αρχή τον περνούσαν για γκέι. Χορεύει περίεργα, δεν μπορεί να κλάψει εύκολα, δεν μπορεί να ποζάρει για τις φωτογραφίες και να δώσει στο φακό επιτηδευμένα το χαμόγελο με το οποίο χαρακτηριστικά κυκλοφορεί σε όλη την υπόλοιπη σειρά με τα γνωστά ξεκαρδιστικά αποτελέσματα. Δυσκολεύεται να ξεγραφτεί από το γυμναστήριο στο οποίο δεν του αρέσει να πηγαίνει, δυσκολεύεται να κόψει το κάπνισμα, παραλίγο να τα κάνει μαντάρα με την πρόταση γάμου στη Μόνικα προσπαθώντας να της κάνει έκπληξη. Είναι ο καλύτερος φίλος για τον Τζόι – το bromance τους έχει ήδη αφήσει τηλεοπτική εποχή- αλλά και για τον Ρος, είναι η κόλλα που κρατάει πολλές φορές τη σειρά γειωμένη με την πραγματικότητα. Είναι ο συνάδελφος, ο φίλος, ο συγκάτοικος, ή ο αδελφός που θα μπορούσαμε κάλλιστα να έχουμε.

Μπορεί να μην είναι τυχαίο που ο Τσάντλερ είπε την τελευταία ατάκα του τελευταίου επεισοδίου της τελευταίας σεζόν τον Μάιο του 2004 και έκανε το πρώτο tweet σχετικά με το reunion του 2021. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι ο Τσάντλερ του Matthew Perry είναι ο αγαπημένος ή έστω ο πιο συμπαθής και για πολλούς από εκείνους που ξεπέρασαν ή ποτέ δεν κόλλησαν με τη σειρά και τη μανία των F.R.I.E.N.D.S. (ναι υπάρχουν και είναι πολλοί). Ίσως μάλιστα να είναι κι ο χαρακτήρας που θα γεράσει καλύτερα σε μια σειρά που παρά την ανθεκτικότητα που έχει επιδείξει μέχρι σήμερα στον χρόνο έχει αρχίσει να φλερτάρει με τις πρώτες ρωγμές της. Πολλοί από τους φόβους, τις νευρώσεις και τα ευάλωτα σημεία του Τσάντλερ, η ανασφάλεια, όχι μόνο δεν κινδυνεύουν να παρωδηθούν ως γκροτέσκα ή καρικατούρες, όπως συμβαίνει ίσως με άλλους χαρακτήρες της σειράς, αλλά μοιάζουν ιδιαίτερα επίκαιρα σε μια εποχή που συνεχίζει να τα θρέφει σταθερά. Το ίδιο και ο τρόπος του να τα αντιμετωπίζει, το συχνά μαύρο χιούμορ, η ειρωνεία και ο σαρκασμός.

Ο Matthew Perry (θα) είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την επιτυχία και τη σχεδόν καθολική αποδοχή του χαρακτήρα του με το κωμικό ταλέντο του αλλά και τα σοβαρά προβλήματά του με τους εθισμούς και τις αντίστοιχες σκοτεινές περιόδους του να αντανακλούν μοιραία πάνω στο χιούμορ του χαρακτήρα του και τη μεγάλη ευαισθησία πίσω από αυτό. Αν και ο Matthew Perry δεν ήταν ο Τσάντλερ Μπινγκ o Τσάντλερ Μπινγκ ήταν ο Matthew Perry και το επεισόδιο που χάσαμε τον Τσάντλερ δεν μπορεί παρά να ταρακούνησε κάμποσες χορδές όσων ταύτισαν έστω και μία περίοδο της ζωής τους με το binge των F.R.I.E.N.D.S. Όπως άλλωστε ειπώθηκε στο σπίτι μερικές ώρες μετά την πρώτη γύρα της είδησης στο internet, «Αν άρχισαν να πεθαίνουν τα Φιλαράκια, τι σημαίνει αυτό για εμάς;»