The Wonderful Story of Henry Sugar στο Netflix: Ο Wes Anderson επιστρέφει στον καλό εαυτό του

«A Spoonful of sugar helps the medicine go down» - Richard M. Sherman, Robert B. Sherman, Walt Disney’s Mary Poppins (1964)

Μια από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες όταν ήμουν μικρή ήταν η μεταφορά του βιβλίου της P.L. Travers για την πιο μαγική νταντά του κόσμου στη μιούζικαλ κινηματογραφική εκδοχή του Walt Disney και του σκηνοθέτη Robert Stevenson από το 1964. Η βιντεοκασέτα είχε κυριολεκτικά λιώσει πρώτα στο πρώτο, ογκώδες μαύρο βίντεο της οικογένειας και κατόπιν στο δεύτερο, πιο κομψό ασημί, με τη φωνή της Julie Andrews στα τραγούδια των Richard και Robert Sherman να συνθέτει έναν από τους πρώτους μου μουσικούς εθισμούς – ιδίως το παιχνιδιάρικο, ευφορικό «A Spoonful of Sugar». Και όσο αυτά διαδραματίζονταν στο σαλόνι μας στο παιδικό μου δωμάτιο τα παιδικά μου βιβλία περίμεναν να έρθει η σειρά τους στη σκαλέτα της απογευματινής - βραδινής ψυχαγωγίας – ανάμεσα τους και μερικά του Roald Dahl.

The Wonderful Story of Henry Sugar: Η ιστορία του Roald Dahl γίνεται φιλμ του Wes Anderson στην πλατφόρμα του Netflix

Το «The Wonderful Story of Henry Sugar and Six More» είναι μια συλλογή διηγημάτων του Βρετανού συγγραφέα που κυκλοφόρησε το 1977 με μια στόχευση προς ένα κάπως μεγαλύτερο κοινό σε σχέση με τα κλασικά και πλέον διάσημα  παιδικά μυθιστορήματα του Βρετανού κυνικού παραμυθά, που πρόσφατα πρωταγωνίστησε ξανά στη λογοτεχνική επικαιρότητα είκοσι και πλέον χρόνια μετά τον θάνατό του λόγω των αναθεωρήσεων πολιτικής ορθότητας μέρους του έργου του στις οποίες προχώρησαν διαχειριστές των πνευματικών δικαιωμάτων επί των εκδόσεων του. Η lead ιστορία αυτής της όχι και τόσο γνωστής συλλογής για τον εκκεντρικό Henry Sugar που αναζητά τον τρόπο διαλογισμού που θα του επιτρέπει να βλέπει με τα μάτια κλειστά δίνει σαράντα πέντε χρόνια μετά την πρώτη της έκδοση στον σκηνοθέτη Wes Anderson τη δεύτερη αφορμή για να βουτήξει δημιουργικά στο γεμάτο προκλήσεις φανταστικό σύμπαν του Dahl, μετά την εξαιρετική stop-motion animation μεταφορά του «Fantastic Mr. Fox» το 2009. Και με το που πατάς το play στον ομώνυμο τίτλο στην πλατφόρμα του Netflix σιγουρεύεσαι ότι στον κύριο Wes Anderson πηγαίνει πολύ ο Roald Dahl. Και ότι έχουμε να κάνουμε με μια υπέροχη μικρή ταινία όνομα και πράγμα, από εκείνες που μπορούν να λειτουργήσουν σαν εκείνο το θαυματουργό κουταλάκι ζάχαρης που βοηθά το όποιο καθημερινό φάρμακο να πάει κάτω.

Όποιος είναι εξοικειωμένος με τον τρόπο γραφής του Dahl μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι η οπτικοποίηση και τηλεοπτική ή κινηματογραφική απόδοση της πρόζας και της γραφής του είναι από τα πιο απαιτητικά εγχειρήματα που μπορεί να αναλάβει ένας σκηνοθέτης. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο πεπειραμένος στους παραμυθικούς κόσμους Tim Burton κατάφερε απλώς να κάνει μια τίμια προσπάθεια με την κινηματογραφική μεταφορά αξιώσεων του «Τσάρλι και το Εργοστάσιο της Σοκολάτας» το 2005. O Wes Anderson όμως και οι διάσημες πια χρωματικές παλέτες του και tableu shot τεχνικές του μοιάζουν κομμένες και ραμμένες για να ζωντανέψουν τους φανταστικούς χαρακτήρες που ξεπήδησαν από την πένα του Dahl στη μικρή οθόνη του streaming του 2023.

H ιστορία απλή (;) και φανταστική. O Henry Sugar (ένας απολαυστικός Benedict Cumberbatch) είναι ένα εκκεντρικό εύπορο στέλεχος της καλής κοινωνίας και θαμώνας των σαλονιών του τζόγου που στα παίγνια μάλλον βρίσκει ένα αντίδοτο αδρεναλίνης για την αιώνια βαρεμάρα του. Μία μέρα σε κάποια εντυπωσιακή βιβλιοθήκη ενός σπιτιού από αυτά που γίνονται τα συνήθη σουαρέ αυτής της καλής κοινωνίας ο Henry Sugar βρίσκει τυχαία ένα βιβλίο στο οποίο ένας νεαρός γιατρός από την Ινδία (Dev Patel) έχει καταγράψει την περίεργη ιστορία του περίεργου ασθενούς του Imdad Khan, του Άντρα που Βλέπει Χωρίς Να Χρησιμοποιεί τα Μάτια του («The Man Who Sees Without Using His Eyes») ο οποίος για τις ανάγκες αυτού του μικρού και θαυματουργού φιλμ δεν είναι άλλος από τον Ben Kingsley. Ο Henry Sugar, παρακινημένος από το τι θα μπορούσε να κάνει με μια τέτοια ικανότητα στα τραπέζια με την πράσινη τσόχα, αποφασίζει να μυηθεί στη μυστική μέθοδο διαλογισμού που ανακάλυψε ο Imdad Khan μέσα από το μυστικιστικό του ταξίδι με έναν yogi στα βάθη της Ινδίας, ακολουθεί τα βήματά του και κατακτά αυτό το μαγικό skill το οποίο του αλλάζει τη ζωή. Του δίνει έναν σκοπό, εμπνέοντας το χρησιμοποιήσει για να βγάλει λεφτά για φιλανθρωπίες. Κάπως έτσι ο μυστηριώδης Henry Sugar γίνεται ο μεγάλος ευεργέτης πίσω μια σειρά σύγχρονων και καλά οργανωμένων ορφανοτροφείων σε όλον τον κόσμο.

Η ιστορία αυτή -ένα από τα πιο under-the-radar ενδιαφέροντα διηγήματα του Roald Dahl- αναδεικνύεται στο μέγιστο των δυνατοτήτων της είναι οι σκηνοθετικές αφηγηματικές επιλογές του Wes Anderson. Κρατώντας στο ακέραιο και αναβαθμίζοντας εξαιρετικά τους άξονες εγκιβωτισμένης αφήγησης της βασικής ιστορίας, με τον Ralph Fiennes στον -μεταξύ άλλων- ρόλο του αφηγητή να δίνει από το πρώτο λεπτό τον επιθυμητό τόνο, και την playful εναλλαγή δισδιάστατων σκηνικών, ο Wes Anderson επιστρέφει στον καλό εαυτό του και καταφέρνει να φτιάξει μια μικρή, κομψή ταινία 37 λεπτών που λειτουργεί όσο πιο κοντά στην ανάγνωση ενός βιβλίου θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Σαν να σου διαβάζει κάποιος την ιστορία δίπλα στο κρεβάτι και στον καμβά του ταβανιού η φαντασία ζωγραφίζει τις εικόνες, ή σαν γίνεσαι πάλι παιδί και να ανοίγεις πάλι ένα από εκείνα τα τρισδιάστατα pop – up βιβλία από τα οποία ξεπηδάνε σπιτάκια, δέντρα και έπιπλα καθώς διαβάζεις.

Ένα παστέλ μαγικό σφηνάκι ζάχαρης λίγο πριν τον ύπνο, αυτό είναι ο τηλεοπτικός Henry Sugar του Netflix. Φτιαγμένο με την ίδια μαγική συνταγή του Mary Poppins του Walt Disney.