Vortex στο Netflix: Θα ήθελες να ξέρεις πώς θα ήταν η ζωή σου αν μπορούσες να την αλλάξεις;

Τώρα που όσο κι να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε το καλοκαίρι μοιάζει να πλησιάζει στο τέλος του –για κάποιους μάλιστα με τρόπο τραγικό– αν διατηρούμε ακόμα μια κάποια δυνατότητα συγκέντρωσης, θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε σε κάποιες από τις φθινοπωρινές μας συνήθειες. Μία από αυτές είναι και η παρακολούθηση σειρών στις πλατφόρμες. Κι αν αυτές οι σειρές αποτελούνται από 6 μόνο επεισόδια, όλα γίνονται πιο εύκολα.

Το «Vortex» δημιουργήθηκε από τους Camille Couasse και Sarah Farkas και ισορροπεί μοναδικά κάπου ανάμεσα στο δράμα με έμφαση στις σχέσεις των δύο φύλων, το αστυνομικό και την επιστημονική φαντασία – μείγμα που δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο. Η σειρά είναι γαλλική και πρωταγωνιστούν οι Tomer Sisley, Camille Claris, Zineb Triki, Éric Pucheu, Juliette Plumecocq-Mech.

Είμαστε στις 7 Ιουλίου του 2025. Δύο αστυνομικοί, ο Λούντο και ο Νέιθαν, βρίσκονται στην ίδια παραλία, όπου 25 χρόνια νωρίτερα είχε βρεθεί το πτώμα μιας γυναίκας. Ο Νέιθαν ξέρει ότι αυτό φέρνει άσχημες αναμνήσεις στον Λούντο, αλλά το ξεπερνά. Το πιο ενοχλητικό είναι τα drones που πετούν πάνω τους παίρνοντας αναγνώσεις και βίντεο της περιοχής προκειμένου να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας για τους ερευνητές.

Ο Λούντο ανυπομονεί να δει την απόδοση εικονικής πραγματικότητας για να διερευνήσει την υπόθεση περαιτέρω, γι’ αυτό περιμένει ανυπόμονα, ενώ η Αγκάθε, η απίστευτα γκρινιάρης ντετέκτιβ που τρέχει το πρόγραμμα –ένας απίθανος χαρακτήρας με την Juliette Plumecocq-Mech– μοιάζει να έχει σκοπό να του σπάσει τα νεύρα. Όταν βάζει τα ειδικά γυαλιά και μπαίνει στο δωμάτιο της εικονικής πραγματικότητας, ερευνά τη σκηνή και μπορεί να δει κάποια στοιχεία που είχαν παραβλεφθεί. Βλέπει επίσης τη Μελανί να κάνει τζόκινγκ στην παραλία και μάλιστα εκείνη τον ακούει όταν της φωνάζει.

Λοιπόν, η Μελανί είναι η πρώτη σύζυγος του Λούντο, έχει πιθανότατα δολοφονηθεί και παρόλο που πλέον εκείνος έχει μια όμορφη ζωή με την ενήλικη κόρη του Ζυλιέτ –από τον πρώτο γάμο– τη δεύτερη σύζυγό του Παρβανά και τον ανήλικο γιο τους Σαμ, η συνάντησή του με τη Μελ στο δωμάτιο της εικονικής πραγματικότητας τον έχει συγκλονίσει. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Επιστρέφει γύρω στα μεσάνυχτα, περπατάει στην παραλία και συναντά τη Μελ να κάθεται σε έναν βράχο. Δεν τον αναγνωρίζει, καθώς εκείνος είναι τώρα στα 50 του ενώ εκείνη έχει την ηλικία που είχε λίγες μέρες πριν πεθάνει. Της δίνει κάποιες ενδείξεις ότι είναι όντως ο σύζυγός της που έρχεται από το μέλλον και βρίσκονται συγκλονισμένοι και οι δύο. Εκείνη δεν γνωρίζει τον τρόπο που έχει πεθάνει, όπως και τίποτα –προφανώς– που έχει συμβεί μετά τον θάνατό της. Στη συνέχεια, δοκιμάζουν να αλλάξουν μικρά πράγματα της προ εικοσιπενταετίας πραγματικότητας και το ένα μετά το άλλο αλλάζουν έχοντας συνέπειες στο σήμερα.

Όταν αποδεικνύεται καθαρά ότι το 2025 μπορεί να αλλάξει, αν αλλάξουν στοιχεία του παρελθόντος, οι δύο χαρακτήρες αλλά και όλοι οι άνθρωποι του περιβάλλοντός τους, παρουσιάζονται με εντελώς διαφορετικές ζωές στο σήμερα. Ένα «σφάλμα» στην τεχνολογία της εικονικής πραγματικότητας ανοίγει μια δίνη (vortex) που επιτρέπει σε έναν ντετέκτιβ να επικοινωνήσει με τη σύζυγό του που πέθανε το 1998. Υπάρχει τόσο στο παρόν όσο και στο παρελθόν ένας αγώνας για να σωθεί η ζωή της, μια μεγάλη προσπάθεια για να αποκαλυφθεί ο δολοφόνος της και μια μεγάλη αγωνία να μην καταστραφούν οι ζωές των ανθρώπων στο σήμερα.

Η σειρά είναι στηριγμένη στο «φαινόμενο της πεταλούδας». Στη Θεωρία του Χάους πρόκειται για το φαινόμενο της απόλυτης εξάρτησης ενός συστήματος από τις δεδομένες συνθήκες. Αν ακόμη και μια ελάχιστη λεπτομέρεια των αρχικών συνθηκών αλλάξει, δηλαδή «αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα». Κατά συνέπεια, μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων μπορεί να οδηγήσει, μετά από αρκετό καιρό, σε εξέλιξη δραματικά διαφορετική σε σχέση με την περίπτωση του να μην είχε συμβεί η μεταβολή.

Σε ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας και χρονικών ασυνεχειών, είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν ανακολουθίες. Αν σκύψουμε σε κάθε λεπτομέρεια της σειράς, είναι βέβαιο ότι μέσα στα συνεχή μπροστά-πίσω θα βρούμε στοιχεία που δεν κουμπώνουν. Όμως, παρ’ όλα αυτά, το «Vortex» είναι εξαιρετικό. Οι χαρακτήρες του είναι πολύ σωστά τοποθετημένοι και με τις απίστευτες και συνεχείς ανατροπές κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο από την αρχή μέχρι το τέλος.

Δεν θα έγραφα όμως ούτε λέξη γι’ αυτό αν δεν υπήρχε εκείνο το βασανιστικό ερώτημα που τελικά τίθεται: Αν μπορούσες να αλλάξεις μια λεπτομέρεια του παρελθόντος με το αποτέλεσμά της να έχει σε κάθε περίπτωση –δραματικές ή λιγότερο δραματικές– επιπτώσεις στο παρόν, τελικά θα το έκανες; Ενδεχομένως, ο πρόωρος θάνατος κάποιου αγαπημένου προσώπου να ήταν ένα σοβαρό δέλεαρ. Τι γίνεται όμως με μια σειρά άλλων -μεγαλύτερων ή μικρότερων- αποφάσεων που έχουμε πάρει; Τι θα κάναμε αν είχαμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε κάποιες από αυτές; Τι θα γινόταν στη ζωή μας; Τι θα γινόταν στη ζωή των γύρω μας; Μην έχοντας βιώσει ένα τόσο τραγικό γεγονός –όσο ο θάνατος ενός συντρόφου– η αυθόρμητη απάντησή μου θα ήταν αρνητική. Και παρακολουθώντας τη σειρά, αυτή η οπτική ενισχύθηκε. Όμως ποιος θα μπορούσε να απαντήσει με βεβαιότητα και μάλιστα για λογαριασμό οποιουδήποτε άλλου;