TV + Series

Το reunion των «Friends» μετά από 20 χρόνια

Σε ένα απείρως συγκινητικό επεισόδιο διαρκείας, οι έξι πρωταγωνιστές των Friends μάς υπενθυμίζουν πόσα έχουν αλλάξει σε αυτά τα 20 χρόνια από το τελευταίο επεισόδιο

Δημήτρης Παπαδόπουλος
Δημήτρης Παπαδόπουλος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Friends: The Reunion

Σχόλια και σκέψεις με αφορμή το «Friends: The Reunion» 20 χρόνια μετά το τελευταίο επεισόδιο

Στο φοιτητικό μου σπίτι, 32 τετραγωνικών και ακριβώς κάτω από την αγαπημένη μου θεία Τασία, είχα βάλει μια κορνίζα γύρω από το ματάκι. Ήταν μια αναφορά στα «Friends». Ήταν 1997, μπορεί και νωρίτερα. Αν ήσουν τυχερός να διαθέτεις βίντεο, μαγνητοσκοπούσες το επεισόδιο. Σε κάθε περίπτωση, κρατούσες κεραίες τεντωμένες για να αποστηθίσεις κάθε τους ατάκα. Δεν υπήρχε YouTube ή ετεροχρονισμένη θέαση.

Η Μάρτα Κάουφμαν και ο Ντέιβιντ Κρέιν, οι δημιουργοί της σειράς «Τα Φιλαράκια», άλλαξαν εκ βάθρων τον τρόπο που ζούμε, που μιλάμε, που κάνουμε χιούμορ, ακόμη και τον τρόπο που διακοσμούμε τα σπίτια μας. Ούτε το ΙΚΕΑ δεν υπήρχε τότε. Τα φοιτητικά σπίτια γέμιζαν από τα έπιπλα που περίσσευαν από τα σπίτια μας ή με πολύ συγκεκριμένης αισθητικής έπιπλα σουηδικού (και πάλι) ξύλου. Εκεί, σε αυτά τα έπιπλα αράζαμε με τους φίλους μας. Το ήθος της φιλίας τους, όπως αντίστοιχα και με την ποιότητα της φιλίας των πρωταγωνιστών του «Λόγω Τιμής», διαμόρφωσε τις σχέσεις μας σε μια εποχή και μια κοινωνία που προέτασσε πάντα την οικογένεια πρώτα. Σε λίγο θα ξεκινούσε η δίνη του άκρατου lifestyle και της ευζωίας, όμως τότε, το 1997, η παρέα των έξι ανθρώπων μοίρασε φως στον πλανήτη. Ακόμη κι αν δεν είχες φίλους, είχες εκείνους.

Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης παρακολούθησα στην τηλεόραση την επανένωσή τους. Είχα ξεκινήσει να το βλέπω από κατεβασμένο torrent αλλά με την ανακοίνωση του Star, πάτησα pause. Στο νου μου ήρθαν οι τηλεοπτικοί δέκτες που έχω παρακολουθήσει «Friends» και σκεφτόμουν πως, με τα χρόνια, ολοένα αδυνάτιζαν μέχρι να κρεμαστούν στον τοίχο σαν αφίσες. Αδύνατον να το δω στον υπολογιστή, θα συντονιστώ στη σωστή ώρα, θα περιμένω στις διαφημίσεις που, πρωτόγνωρο για το συγκεκριμένο κανάλι, διαρκούσαν 1,5 λεπτό. Έγινα τηλεθεατής. Παράλληλα έγινα, όπως και ολόκληρος ο πλανήτης, κοινωνός ενός αδιανόητα συγκινητικού σόου. Επέλεξα να μην είμαι κυνικός, να αφήσω στην άκρη τη σκέψη πως πρόκειται για σενάριο. Αφέθηκα να παρασυρθώ από τα γέλια τους, να θυμηθώ τις αστείες σκηνές, να θαυμάσω τι σημαίνει αμερικανική τηλεόραση στα καλύτερά της: να μπορεί να κάνει cameo εμφάνιση ο Τζάστιν Μπίμπερ, η Lady Gaga και ο Ντέιβιντ Μπέκαμ χωρίς να καπελώσουν το βασικό θέμα, τις ζωές των έξι.

Friends: The Reunion

Ας μιλήσουμε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Οι πρωταγωνιστές άλλαξαν, μεγάλωσαν, πάχυναν. Η παραδοχή ότι τα «Friends» μεγάλωσαν μας φέρει αντιμέτωπους με τη δική μας νιότη που αφήσαμε πίσω, με τις λάθος αποφάσεις, με τα διλήμματα που μας έφεραν σε άλλα μονοπάτια. Οι αέναα νέοι και ανέμελοι Τσάντλερ (Μάθιου Πέρι), Μόνικα (Κόρτνεϊ Κοξ), Φοίβη (Λίζα Κούντροου), Ρος (Ντέιβιντ Σουίμερ), Τζόι (Ματ ΛεΜπλανκ) και Ρέιτσελ (Τζένιφερ Άνιστον) ζουν τα πρώτα ενήλικά τους χρόνια κάθε Σαββατοκύριακο στο Star. Μαζί τους κι εμείς, δεν γερνάμε, ζούμε τη μέρα της μαρμότας. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ βλέπει πάντα το «The One Where No One’s Ready» για να γελάσει. Κάθε δυο-τρία χρόνια, ο Ρος παντρεύεται στο Star, στο YouTube είναι πάντα σφριγηλοί κι αθώοι, έτοιμοι να κάνουν λάθη. Μαζί τους κι εμείς. Βλέποντάς τους εκεί, μπροστά στο σιντριβάνι, 20 χρόνια μετά, είναι σαν να ζητάμε τη ζωή μας πίσω. Δεν μας τις πήραν εκείνοι. Εκείνοι διατηρούν το δικαίωμα να είναι όπως θέλουν, με όσο υαλουρονικό θέλουν, γυμνασμένοι ή όχι.

Στη μακρά περίοδο των επαναλήψεων που διαρκεί μέχρι και σήμερα, υπήρχαν Κυριακές που μέσα μου παρακαλούσα να παίξει ένα επεισόδιο ακόμη. Υπήρχαν Κυριακές που δεν ήθελα ποτέ να ξημερώσει Δευτέρα. Σάββατα που δεν είχα να πάω πουθενά και το σπίτι των 32 τετραγωνικών έμοιαζε πολύ μεγάλο για να είμαι μόνος. Υπήρχαν νύχτες ολόκληρες που η Μαλάλα Γιουσαφζάι, όπως διηγείται και η ίδια στο επεισόδιο, έκανε bing watching με την κολλητή της. Υπήρχαν άνθρωποι που αποφάσισαν να αλλάξουν τη ζωή τους επειδή το έκανε η Μόνικα, ή που αγάπησαν λίγο περισσότερο τον εαυτό τους επειδή η Φοίβη δεν φοβόταν να είναι αυτή που είναι. Σήμερα, η Φοίβη δεν θα υπήρχε σε αμερικανικό σενάριο. Ο ρόλος της θα είχε γίνει κομμάτια στον τεμαχιστή της πολιτικής ορθότητας. Ενδεχομένως και το χιούμορ του Τσάντλερ να ήταν λιγότερο οξύ. Η Μόνικα να μην ήταν τόσο ανταγωνιστική διότι θα αναστάτωνε το τηλεοπτικό κοινό. Ίσως να ήταν λάθος που η παρέα παρακολουθούσε τον απέναντι, που κορόιδευαν τον διαχειριστή. Σήμερα δεν θα μπορούσε να υπάρχει το «Friends» όπως το ζήσαμε, οπότε τους ευχαριστούμε που επανενώθηκαν για ένα επεισόδιο μόνο. Και ζούνε αυτοί πάντα καλά.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.