Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για τα συνδρομητικά κανάλια και την πειρατεία που γίνεται σε τηλεοπτικά προϊόντα
Δεν ξέρω αν υπάρχει άνθρωπος που να του αρέσει να βλέπει ταινίες και σίριαλ (να του αρέσει στ’ αλήθεια, όχι να τα χαζεύει συχνά) και να μην έχει ποτέ κατεβάσει παράνομα ταινίες ή σίριαλ. Ακόμα κι αν υπάρχει, σίγουρα δεν είμαι εγώ. Αναγνωρίζω ότι είναι κλοπή και η μόνη υπεράσπιση που μπορώ να βρω για τον εαυτό μου είναι πως τα λεφτά που έχω ξοδέψει για δίσκους (εννοώ βινύλια αλλά όταν δεν υπήρχαν μόνο για χιπστεροφετιχιστικούς λόγους τα βινύλια λέγονταν σκέτο δίσκοι), cd, βιντεοκασσέτες, dvd και blue ray είναι πολύ πολύ πολύ περισσότερα από αυτά που έχει ξοδέψει ο «μέσος άνθρωπος». Παρ’ όλα αυτά δεν είχα και δεν έχω αυταπάτες: κάθε φορά που κατέβαζα μια ταινία ή ένα σίριαλ, έκλεβα. Μπορεί να έκλεβα από κάπου που κατέθετα από μικρός σχεδόν όλο μου το χαρτζιλίκι, αλλά αυτό είναι τόσο καλή δικαιολογία όσο το να κλέβεις βενζίνη από το βενζινάδικο που συνήθως γεμίζεις το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου σου. Και από τότε που ξεπέρασα την εφηβεία, δεν μου πολυαρέσει να κλέβω.
Γι’ αυτό με μεγάλη ανακούφιση υποδέχτηκα τις συνδρομητικές πλατφόρμες που μου έδιναν τη δυνατότητα να βλέπω και να ακούω πολλά, πληρώνοντας λίγα. Έτσι κάθε μήνα πληρώνω το Netflix, το Amazon Prime, το Spotify και το You Tube Premium (το ξεκίνησα για το Cobra Kai, αλλά δεν αντέχω να γυρίσω πίσω εκεί που πριν δω το βίντεο πρέπει να δω διαφημίσεις). Συνολικά δίνω περίπου 30 ευρώ το μήνα και ειλικρινά τόσο πολιτιστικό προϊόν στην τιμή δύο φτηνών εισιτηρίων θεάτρου, μου μοιάζει σχεδόν τσάμπα. Κι έχω και το κυριολεκτικά τσάμπα (και γεμάτο διαμαντάκια) Ertflix.
Αλλά δυστυχώς συνεχίζω να κλέβω.
Αυτό θα έλεγε κάτι για τη σχέση μου με την κλοπή και την εφηβεία που λίγες γραμμές πιο πριν ισχυρίστηκα ότι ξεπέρασα, αν ήταν δική μου επιλογή. Αλλά δεν είναι. Γιατί εγώ θέλω να πληρώσω για τα προϊόντα που καταναλώνω και θέλω να μην κλέβω, αλλά δεν μου επιτρέπεται.
Εξηγώ: Μία από τις πιο σημαντικές ποπ δημιουργίες των τελευταίων ετών είναι το Mandalorian. Ειδικά για κάποιον που είναι φαν του Star του Wars, οι περιπέτειες του λιγομίλητου κονσερβοκαουμπόη και του Γκρόγκου είναι το σίριαλ που δεν χάνεις για κανέναν λόγο. Κι αυτό το σίριαλ για το οποίο κανείς διαβάζει συνεχώς σε σάιτ και ποστ, αυτό το σίριαλ του οποίου οι ήρωες έχουν γεμίσει τα ράφια των καταστημάτων ως κουκλάκια, μπλουζάκια, ποτηράκια και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, δεν μπορείς να το δεις αν ζεις στην Ελλάδα. Εννοώ δεν μπορείς να το δεις νομίμως.
Γιατί το Mandalorian είναι στο Disney+ και μέχρι στιγμής το Disney+ δεν δέχεται συνδρομητές από την Ελλάδα. Οπότε είτε θα αρχίσεις να παίζεις με vpn ή να κατεβάσεις παρανόμως. Αλλά γιατί να πρέπει να κάνεις οτιδήποτε από τα δύο όταν το μόνο που θέλεις είναι να μπορείς να ζεις στην εποχή σου κι όχι να την ανακαλύπτεις μερικά χρόνια μετά;
Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στο Disney+. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το Hulu και με το HBO. Είμαι απολύτως πρόθυμος να το πληρώσω κι αυτό γιατί κι αυτό έχει πράγματα που θέλω να δω, αλλά δεν μου επιτρέπεται.
Υποθέτω ότι αυτό το τείχος που χωρίζει την Ελλάδα από σημαντικά κομμάτια του σύγχρονου πολιτισμού πιθανόν να έχει να κάνει και με τα τοπικά συνδρομητικά/δορυφορικά κανάλια, για τα οποία όμως α) πρέπει να πληρώσεις πολλαπλάσια χρήματα, β) δεν έχουν πάντα το περιεχόμενο που θα ήθελες (διαφημίζουν ας πούμε συνεργασία με μεγάλη εταιρεία αλλά δεν έχουν το σίριαλ της μεγάλης εταιρείας που εσύ θέλεις να δεις) και γ) είσαι αναγκασμένος καμιά φορά να κάνεις κάτι που θα ήταν εύκολο λίγα χρόνια πριν αλλά σχεδόν αδύνατο πια: να στηθείς συγκεκριμένη ώρα μπροστά στην τηλεόραση (πράγμα εντελώς ακατανόητο και ενοχλητικό αν δεν μιλάμε για κάποια ζωντανή μετάδοση).
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, δεν ξέρω πόσοι συμμερίζεστε την ενόχλησή μου (πιθανόν ελάχιστοι), αλλά πραγματικά δεν βλέπω κανέναν λόγο για τον οποίο να είμαι υποχρεωμένος να κλέβω πολιτιστικά προϊόντα τη στιγμή που είμαι απολύτως πρόθυμος να τα πληρώσω. Φυσικά θέλω να τα πληρώσω στην τιμή τους, χωρίς προμήθεια σε έναν μεσάζοντα τον οποίο δεν έχω καμία απολύτως ανάγκη* και εννοείται θέλω να μπορώ να τα καταναλώσω όποτε μου κάνει κέφι. Κι αν κανείς με ρωτήσει γιατί τα θέλω όλα αυτά, η απάντηση είναι απλή: γιατί είναι 2021. Και μπράβο του.
*Πριν το Αmazon, η μόνη διέξοδος για να αγοράσει κανείς dvd σειρών ή ταινιών που δεν υπήρχαν στην Ελλάδα, ήταν κάποια ελάχιστα καταστήματα που έφερναν dvd εισαγωγής. Οι τιμές στις οποίες πουλούσαν ήταν κανονικό γδάρσιμο (όπως ανακαλύψαμε αργότερα όταν μπορούσαμε να τα παραγγείλουμε από το εξωτερικό) αλλά αυτά τα καταστήματα ικανοποιούσαν μια ανάγκη που δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί αλλιώς. Τώρα, που όλος ο πλανήτης είναι συνδεδεμένος, αυτός που αγοράζει τα δικαιώματα ενός σίριαλ για την Ελλάδα όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτα αλλά εμποδίζει κιόλας. Πραγματικά δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μην μπορούμε να γίνουμε απευθείας συνδρομητές σε όποιο συνδρομητικό θέλουμε.
Πλάνα με πρωταγωνιστή τον βασιλιά του ροκ εν ρολ, το ποδόσφαιρο μέσα από τις ισπανίδες αθλήτριες που άλλαξαν τους κανόνες και ο Iron Mike στο ρινγκ μετά από 19 χρόνια
17°
