Μπήκαμε στο καφενείο της Βιολέτας από τις «Άγριες Μέλισσες»

Σε έναν παράδρομο της λεωφόρου Σπάτων. Εκεί, στο χώρο των Κάπα Στούντιο, βρίσκεται το ξακουστό χωριό Διαφάνι του Θεσσαλικού κάμπου, που βλέπουμε στη σειρά του Αντ1 «Άγριες Μέλισσες». Δίπατα σπίτια εποχής, κουρείο, σχολείο, χωροφυλακή, κοινοτικό γραφείο, είναι μόνο μερικά από τα κτίσματα που συνθέτουν το σκηνικό του ’50, τα οποία μάλιστα στήθηκαν μέσα σε μόλις 2 μήνες για τις ανάγκες της παραγωγής. Όλα προσεκτικά σχεδιασμένα ώστε να μας μεταφέρουν αρκετές δεκαετίες πίσω στο χρόνο και να μας ανοίξουν ένα παράθυρο στις συνήθειες και τον τρόπο ζωής του τότε. 

Χαρακτηριστική είναι η αίσθηση μέσα στο καφενείο του χωριού, το λεγόμενο «καφενείο της Βιολέτας». Mπορεί η εικόνα και τα τεχνολογικά μέσα να εξελίσσονται αλλά καμιά φορά, παρατηρώντας αντικείμενα του παρελθόντος μας πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία, ακόμα κι αν πολλά από τα προϊόντα αυτά δεν υπάρχουν πια! Κάπως έτσι συμβαίνει και με όλες τις παλιές συσκευασίες, ελληνικών και μη προιόντων, οι οποίες όπως κοσμούσαν τα ράφια στα παντοπωλεία εκείνης της εποχής, τις βλέπουμε τώρα ξανά στην τηλεοπτική σειρά των «μελισσών».

Οι εικόνες τους ή ακόμα και τα σλόγκαν τους από τις διαφημίσεις που προβάλλονταν κυρίως στα έντυπα της εποχής, σίγουρα μας κάνουν να νιώθουμε πως κάποτε αποτελούσαν την καθημερινότητα των παππούδων και των γιαγιάδων μας. Στο χαμηλό ράφι του καφενείου μπορούμε να παρατηρήσουμε τα καρυκεύματα σε γυάλινα βαζάκια, το χύμα κρασί και ξύδι, το σακί με τις πατάτες, το λάδι στον τενεκέ και το χειροποίητο πράσινο σαπούνι. Ανεβαίνοντας όμως ψηλότερα,  τα ράφια είναι φορτωμένα από πολύχρωμες λογής - λογής τσίγκινες συσκευασίες προιόντων που σίγουρα πλέον έχουν αποσυρθεί. Ελληνικά μπισκότα βουτύρου, τομάτες κονκασέ και πελτέ, μαργαρίνη, μέλι, κακάο, κορινθιακή σταφίδα.

Ποιος δεν θυμάται άλλωστε το αλαντικό Ζwan ή το απορρυπαντικό για πλύσιμο στο χέρι Lewandos; Αν όχι, σίγουρα θα έχει ακουστά έστω τις καραμέλες βουτύρου με την χαρακτηριστική αγελαδίτσα.

Σε ένα παρακείμενο ράφι επίσης θα βρούμε τα ηδύποτα που χρησιμοποιούσαν. Πολύ δημοφιλής ήταν η μαστίχα Χίου και το λικέρ κεράσι.

Εντύπωση μας κάνει και κάτι που βέβαια για την εποχή ήταν συνηθισμένο: Στα ράφια με τα φαγώσιμα προϊόντα μπορούσε κανείς να βρει και χρηστικά προϊόντα όπως κάποιο χωνί ή τρίφτη αλλά και αντικείμενα περιποίησης όπως χτένες.

Σε κάθε περίπτωση ο σκηνογράφος έκανε καλή δουλειά.