TV + Series

Ένα αριστούργημα που λέγεται «Anima»

Ο Πολ Τόμας Άντερσον σκηνοθετεί τον Τομ Γιορκ και το αποτέλεσμα είναι 15 μοναδικά λεπτά οπτικοακουστικού υλικού.

Έρρικα Ρούσσου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Το «Anima» είναι η μικρού μήκους ταινία του Netflix με τον Τομ Γιορκ των Radiohead σε σκηνοθεσία Πολ Τόμας Άντερσον.

Η κανονικότητα στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η νύστα, η κούραση, το φλερτ, ο έρωτας. Κίνηση. Και η συνειδητοποίηση ότι όλα γύρω κινούνται αρμονικά και ταυτόχρονα εμείς, προσπαθούμε να τα προλάβουμε με εκνευριστικά συγκεκριμένες κινήσεις. 

Γκρο πλαν στον Τομ Γιορκ που προσπαθεί μετά βίας να επιλέξει ανάμεσα στο γλυκό νανούρισμα και την αναζωογονητική ανταλλαγή βλεμμάτων με ένα όμορφο κορίτσι. Κούραση ή ζωή; Η απορία του βυθίζεται σε ένα λουπ χορευτικών κινήσεων. Τα σώματα αφήνονται στην κίνηση του μέσου που τους μεταφέρει στο σπίτι, τη δουλειά, την οικογένεια, τους φίλους, τη μοναξιά τους. Μία άρτια χορογραφία ξεκινά. Ένα από τα τραγούδια του άλμπουμ του Τομ Γιορκ με τίτλο «Anima» αναλαμβάνει να «χορέψει» τους επιβάτες. Συνολικά, τα τραγούδια που θα ακουστούν στο φιλμ είναι τρία. 

Μία πληροφορία που μπορεί να χωρέσει σε αυτήν την εικόνα είναι ότι πρόκειται για τον δεύτερο προσωπικό δίσκο του frontman και τραγουδοποιού των Radiohead που κυκλοφορεί μετά το «Tomorrow’s Modern Boxes». Με το «Anima» ο Τομ θέλει να μας ρωτήσει αν δυσκολευόμαστε να θυμηθούμε τα όνειρά μας.

Και κάπου εδώ, έρχεται ο Πολ Τόμας Άντερσον. Και τον σκηνοθετεί σε ένα one- reeler. Πίσω στην εποχή της άνθησης του βωβού κινηματογράφου, one-reeler λεγόταν η μικρού μήκους ταινία που μπορούσε να χωρέσει σε μία μπομπίνα φιλμ. Η ψυχεδελική ηλεκτρονική μουσική του Γιορκ, η σκηνοθεσία του Άντερσον, η χορογραφία του Ντάμιεν Γιαλέ (με τον οποίο ο Γιορκ είχε συνεργαστεί στην ταινία «Suspiria») μπορούν να παρομοιαστούν με ένα παραισθησιογόνο διάρκειας δεκαπέντε λεπτών. Κατά τη διάρκεια της επιρροής του, ο κόσμος είναι κάπου αλλού και εμείς βρισκόμαστε πολύ μακριά από αυτόν. 

© IMDB

Η ένταση αλλά και η ταύτιση είναι τέτοια που δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις με ποιον ακριβώς τρόπο αυτό που βλέπεις και ακούς σε βουτάει κανονικότατα από την ψυχή και σε σέρνει μαζί του στο γνώριμο άγνωστο. Εκεί που οι αυτοματοποιημένες κινήσεις της συνήθειας, χορεύουν. 

Υ.Γ. Το «Anima», το οποίο μόλις συμπλήρωσε μία εβδομάδα στις επιλογές του Netflix, έχει ήδη 8/10 ενώ θα μπορούσε να είναι μία χοροθεατρική παράσταση που -εύκολα και μακάρι- θα μπορούσαν να παρουσιάσουν οι Vasistas ή η ομάδα Rootless Root στην Αθήνα.