Από τις εποχές των σπρέι κι εκείνες με τα πινέλα και τα μοτεράκια, ο Γιώργος Μαυρίδης βρέθηκε από το να ζωγραφίζει σε τοίχους, καμβάδες ή ανθρώπινα σώματα στο να κρατά τηλεοπτικά συντροφιά σε χιλιάδες ανθρώπους. Έχοντας γυρίσει σε τρία χρόνια όλο τον κόσμο, κάτι που πάρα πολλοί ονειρεύονται, επέστρεψε μόνιμα στην αγαπημένη του Θεσσαλονίκη και την ώρα που μιλάμε στο τηλέφωνο, κάθε λίγο τον σταματούν περαστικοί και φίλοι στη Ναυαρίνου. «Πού είσαι κολλητέ» και «τι λέει» φάση. Καταργώντας το clean cut στα τηλεοπτικά πλατώ και μην παίζοντας πολύ το συχνά κοινότυπο παιχνίδι της εγχώριας show biz, ο Γιώργος Μαυρίδης ξεκινά τη φετινή σεζόν μια δική του ιδέα που σε κάθε επεισόδιο δίνει χρήματα σε κάποιους ανθρώπους που τους λείπουν, προχωρώντας ακόμα πιο μπροστά τη σκέψη που τον έκανε να συμμετάσχει στο Nomads. Χωρίς να μασά τα λόγια του και να κολλά στην κριτική, όπως συνηθίζει όταν γράφει κάτι στα social media, λίγο πριν το πρώτο επεισόδιο του Beat Buzzer και μετά από ένα κούρεμα συζητά από το αγαπημένο «γραφείο» του, τη βέσπα.
Γιατί να δει κάποιος το BeatBuzzer;
Γιατί είναι πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι έχεις δει στην τηλεόραση, είναι χύμα, οι συμμετέχοντες δεν φοβούνται να «τσαλακωθούν». Γίνεται για πρώτη φορά μια εκπομπή που η λέξη δωρεά αποκτά ουσιαστικό νόημα, αφού μέσα από ένα application, ιδρύματα, φορείς, άνθρωποι που έχουν ανάγκη βλέπουν την επόμενη μέρα άμεσα τα χρήματα στο ταμείο τους.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις «ναι» στην πρόταση του ANT1 για αυτό το πρόγραμμα;
Το Beat Buzzer ήταν μια ιδέα που πρότεινα στο κανάλι και ξεκινήσαμε να συζητούμε. Την έγραφα δύο χρόνια, κατοχύρωσα το σήμα του και τα δικαιώματα. Να σου πω το σκεπτικό μου; Από τη στιγμή που έχω τη χαρά και την ευκαιρία να υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να επενδύσουν πάνω σε αυτή την ιδέα, θεώρησα σωστό να αρπάξω την ευκαιρία και να προσπαθήσω να βοηθήσω ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη. Επίσης πρέπει να σου πω πως υπάρχει πολύ fun, αφού είμαστε η ίδια παρέα που δουλεύαμε πίσω από τις κάμερες και σε προηγούμενες δουλειές.
Πόσο ανοιχτόμυαλη θα είναι η λίστα των τραγουδιών; Μπορείς να πεις πως θα ακούσουμε εκπλήξεις;
Υπάρχει εύρος, θα ακούσεις από Μάκη Δημάκη μέχρι AC/DC, έτσι; Βέβαια, το ελληνικό ρεπερτόριο καταλαμβάνει μεγαλύτερο μέρος γιατί η αλήθεια είναι πως είναι πιο χαβαλεδιάρικο -όσο κι αν δεν το παραδέχονται μερικοί- και ο χαβαλές είναι κάτι που θέλουμε να βγάλει αυτή η εκπομπή. Θα ακούσεις, κι αν θέλεις μπορείς να παίξεις κι εσύ, όπως όλοι οι τηλεθεατές, από το σπίτι.
Πώς είναι η ζωή μακριά από τις βελόνες και τα μελάνια και κοντά στις κάμερες;
Όσο κι αν σου ακούγεται περίεργο, δεν έχω απομακρυνθεί από τους Tattooligans, αν σκεφτείς ότι περνάω όλη τη μέρα στο μαγαζί απλά δεν βαράω τατουάζ. Έτρωγα σοβαρή πίεση και αισθάνομαι πολύ εντάξει που δεν έχω αυτό το άγχος, πότε θα ξεκινήσω ένα τατουάζ, πότε θα το τελειώσω, κτλ. Αν μιλήσουμε για άγχος, η τηλεόραση έχει βέβαια πολύ περισσότερο, ειδικά από τη στιγμή που είσαι παραγωγός, σκηνοθέτης, παρουσιαστής και πρέπει να πληρώσεις τους ανθρώπους στην ώρα τους. Να παραδόσεις επεισόδιο σε ένα κανάλι έγκαιρα, να έχεις ρήτρες συμβολαίου που πρέπει να τηρήσεις.
Ταξιδιωτική εκπομπή, ριάλιτι επιβίωσης, μουσικό τηλεπαιχνίδι. Τι άλλο θα δοκίμαζες στην τηλεόραση;
Δεν έχω εύκολη απάντηση τώρα, κάτι που θα με έκανε να περνώ καλά.
Τηλεόραση, διαφημίσεις, σινεμά, εκατοντάδες χιλιάδες ακόλουθοι στα socialmedia. Είσαι από τα πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα της γενιάς σου. Τι έχει αλλάξει από τότε που δεν σε ήξερε κανένας;
Μπορεί να σου ακουστεί κλισέ, αλλά έχω την ίδια βέσπα, τον ίδιο σκύλο, ξυπνώ και κάνω περίπου τα ίδια πράγματα, μαστορεύω ο ίδιος το μαγαζί μου. Με εξιτάρει που ο κόσμος μου δείχνει αγάπη. Αυτό που δεν είναι το ίδιο, είναι ο αντίκτυπος στις προσωπικές σου σχέσεις, υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για μια φωτογραφία που μπορεί να τραβήξει κάποιος όταν βγαίνεις ραντεβού, κάτι που δεν τους ένοιαζε πριν σε μάθουν, έτσι;
Σου την έχουνε πει για τα αγγλικά σου, το στιλάκι σου, τα κλάματα στο Nomads, κάποιοι κακεντρεχείς έχουν φθάσει να αμφισβητούν ακόμα και τις φιλανθρωπικές σου δραστηριότητες. Αλήθεια τώρα, πώς αντιμετωπίζεις αυτό το κύμα αρνητικής κριτικής; Χαλιέσαι, μπαινάκης-βγαινάκης, τι;
Υπάρχει και καλή κριτική, υπάρχει και η άσχημη. Υπάρχουν και τα τρολ, άνθρωποι με κόμπλεξ, είναι μια δύσκολη εποχή που τα ευνοεί όλα αυτά. Αλλά δημοκρατία έχουμε, Δημήτρη. Δεν τρέχει κάστανο. Ο καθένας έχει την άποψή του, δεκτή.
Πώς σου φαίνεται η ελληνική τηλεόραση; Βλέπεις πράγματα σε αυτή;
Βλέπω όσο μπορώ, το πρωί μαζί με το καφεδάκι και το τσιγαράκι μου, να μάθω τα νέα, μάξιμουμ μισή ώρα-τρία τέταρτα. Προτιμώ περισσότερο ταινίες και σειρές-αν και με αυτές έχω θέμα γιατί τις ξεκινώ και δεν προλαβαίνω να τις τελειώσω.
Ποια παράτησες τελευταία κι έχεις «τύψεις»;
«Το Τελευταίο Σύνορο» στο Netflix, ρε φίλε. Τρομερό. Δραματική περιπέτεια, φουλ δράση, με στόρι για τον χαοτικό και βίαιο αγώνα για τον έλεγχο του πλούτου και της δύναμης στο εμπόριο γούνας στη Βόρεια Αμερική, στα τέλη του 18ου αιώνα. Ατομάρα και ο πρωταγωνιστής του.
Χρειάζεται να γίνεις νούμερο για να κάνεις νούμερα;
Είναι θέμα αισθητικής καθαρά. Εξαρτάται ο καθένας πώς το εννοεί. Δεν μπορείς να βγάλεις άκρη. Νούμερο μπορεί να είσαι κι εσύ για κάποιον άλλο. Το μόνο που είναι σίγουρο στην τηλεόραση είναι πως κερδίζει αυτός που κάνει τα μεγαλύτερα. Να σου πω κάτι; Αν δεν με αγαπούσε τόσο ο κόσμος, δεν θα υπήρχα στον χώρο. Αισθάνομαι πως βρίσκομαι κατά τύχη εδώ, όπως και οι περισσότεροι άλλωστε. Σήμερα είσαι, αύριο όχι, οπότε σημασία έχεις να κάνεις όσο περισσότερο μπορείς αυτό που θέλεις. Αυτό προσπάθησα να κάνω και στο «Nomads», έτσι; Αφού επιθυμούσαν τόσο πολύ να λάβω μέρος, ζήτησα κι εγώ η αμοιβή μου να πάει για ένα σκοπό που εγώ θεώρησα σημαντικό. Σημασία έχει να γουστάρεις αυτό που κάνεις. Είμαι 40 πλέον και αδιαφορώ λίγο παραπάνω πια για το τι μπορεί να σου προσάψει ο καθένας. Σκέψου μόνο πως είμαι ο μόνος τηλεπαρουσιαστής εδώ και χρόνια χωρίς συμβόλαιο, αν σου λέει κάτι αυτό.
Πλάνα με πρωταγωνιστή τον βασιλιά του ροκ εν ρολ, το ποδόσφαιρο μέσα από τις ισπανίδες αθλήτριες που άλλαξαν τους κανόνες και ο Iron Mike στο ρινγκ μετά από 19 χρόνια
18°
