Ο Σάκης Τόλης, κιθαρίστας, τραγουδιστής και ιδρυτής των Rotting Christ γράφει για τη δική του Κύθνο
Έχω περάσει το μεγαλύτερο διάστημα της ενήλικης ζωής μου στον δρόμο και η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να βρω εύκολα χρόνο για διακοπές, αφού με την μπάντα είμαστε σε ένα διαρκές transit από τα μέσα των 90s, από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο, από jet lag σε jet lag. Στην Κύθνο βρέθηκα πρώτη φορά το 2011, μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ «Aealo», για ξεκούραση μετά από μια κουραστική χρονιά. Έχω βρεθεί σε πολλά νησιά που περιγράφονται ως ειδυλλιακά, από τις Μπαχάμες μέχρι το Πουέρτο Ρίκο λόγω δουλειάς. Η Κύθνος ήταν η μεγαλύτερή μου διάψευση ως τουρίστας: «Ωχ, άλλο ένα νησί όπως τα άλλα» σκέφτηκα, όταν πάτησα το πόδι μου, για να αλλάξω σε λίγες ώρες γνώμη και να γίνει το νησί που θα βρεθώ κάθε χρόνο.
Ως κυνηγός underground παραλιών, συστήνω το νότιο μέρος του νησιού, εκεί όπου «αρχηγός» για μένα είναι η Γαϊδουρόμαντρα, κι από κοντά ακολουθούν ο Άγιος Νικόλαος, οι Αντώνηδες, η Απόκρουση. Είναι απερίγραπτη η δύναμη του πελάγους, του βυθού, εκεί όπου μπορείς να αποσυμπιεστείς, να μιλήσεις με τον εαυτό σου, να χαθείς. Σε αυτές τις θάλασσες είδα να μεγαλώνουν οι κόρες μου, να ανοίγουν τα μάτια τους, να μαθαίνουν μπάνιο, να κάνουν τα πρώτα τους βήματα μαζί με τη μητέρα τους – γιατί μετά μεγαλώνοντας σε γράφουνε και καλά κάνουνε, εδώ που τα λέμε! Η Κολώνα ήταν η ομορφότερη αλλά από τη στιγμή που έγινε mainstream την άφησα. Για μένα… ποτέ κιθάρα στις διακοπές, ποτέ κιθάρα στην παραλία!
Δεν είμαι «ταβερνάκιας», με τα χρόνια γίναμε μια μεγάλη παρέα με φίλους και ανθρώπους του νησιού, κάνοντας μπάρμπεκιου στα σπίτια που μας φιλοξενούν.
Σε αυτό το ενεργειακό μέρος, έχω δει με κιάλια αμυδρά από τους γαλαξίες της Ανδρομέδας μέχρι τους κρατήρες της Σελήνης, όταν ο ουρανός ήταν καθαρός. Παλιότερα, στην εποχή της κραιπάλης, η αγαπημένη μου ώρα ήταν το ξημέρωμα. Τώρα προτιμώ το ηλιοβασίλεμα στο χωριό Δρυοπίδα που έχει μοναδική θέα, ένας οικισμός με ιστορία χιλιάδων ετών που μπορείς να χαζέψεις το σύμπαν. Το Αιγαίο και οι Κυκλάδες έχουν τρομερά μέρη για να εμπνευστείς και να «γράψεις» τη μουσική στο κεφάλι σου. Στο Βιόκαστρο, τον προϊστορικό τόπο του νησιού, νιώθεις πως ανταμώνεις με την Ιστορία.
Το πρωί φοράς παπούτσια και φεύγεις για ανάβαση κι εξερεύνηση. Το μεσημέρι κάνεις σιέστα, ως κλασικός νοτιοευρωπαίος. Το απόγευμα αραχτά. Τη νύχτα, αν θέλεις, παίρνεις το αυτοκίνητο και αναζητάς έρημα και σκοτεινά μέρη. Η καλύτερη εποχή για μία επίσκεψη είναι είτε αρχές Ιουλίου είτε τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Μια χρονιά μπήκα στον πειρασμό να τη δω και τον χειμώνα – έχει μια νέκρα και μια ηρεμία που μου αρέσει.
Τώρα που φαίνεται ότι επιστρέφουμε σε μια κανονικότητα (ελπίζω να διαρκέσει για πάντα), σε μια νέα πραγματικότητα, έχουμε όλοι ανάγκη να κάνουμε διακοπές και να πάρουμε δυνάμεις. Η ζωή στην Αθήνα έχει γίνει τόσο δύσκολη και πιεστική, που έστω και λίγες μέρες μακριά από αυτήν σε χαλαρώνουν και σε αποσυμπιέζουν ώστε να πάρεις δυνάμεις για τις μάχες που έχεις να δώσεις στο κλεινόν άστυ.
Η Ελλάδα είναι μια πολύ όμορφη χώρα που μερικές φορές θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μένω σε έναν τόπο ο οποίος έχει τόσο εύκολη πρόσβαση σε τέτοια χαρίσματα της φύσης. Εάν και κατάγομαι από Βόρεια Ελλάδα και έχω περάσει την παιδική μου ηλικία εξερευνώντας και λατρεύοντας το βουνό, μεγαλώνοντας αγάπησα και τη θάλασσα και ευχαριστώ την Κύθνο και τους ανθρώπους της για αυτό.
Θα κάνω το παν να επιστρέψω και φέτος για να έχω ακόμη μια καλοκαιρινή ανάμνηση η οποία θα με βοηθήσει στη δύσκολη χρονιά που έρχεται. Συνεχίζουμε γερά και δυνατά και όπου μας πάει!
Υ.Γ. Για τους καχύποπτους και γενικά για αυτούς που ψάχνουν λόγο να κράξουν... Παιδιά, δεν με έβαλε ο δήμαρχος της Κύθνου να γράψω αυτό το κείμενο, ούτε έχω κάποιο οικονομικό συμφέρον... απλά έτσι εκφράστηκα! Καλή συνέχεια σε όλους μας.
*Ο Σάκης Τόλης είναι μουσικός, κιθαρίστας και τραγουδιστής, ιδρυτής του black metal συγκροτήματος Rotting Christ.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
14°
