Βοϊδοκοιλιά: Ένα μοναδικό μέρος στην Ελλάδα, που δυστυχώς δεν το προσέχουμε καθόλου.
Είχα να την συναντήσω πολλούς μήνες, από το ρεπορτάζ σε θέματα τεχνολογίας. Αποτελεί πάντα μια πολύ καλή πηγή και μια καλή φίλη διότι με την συσσωρευμένη εμπειρία της από ταξίδια σε πολλά μέρη του κόσμου αλλά και μελέτη γνωρίζει άριστα τα θέματά της. Αλλά έχει σχηματίσει και μια γενικότερη άποψη για μια σειρά θεμάτων από εικόνες που έχει στην μνήμη της από τα διάφορα μέρη του κόσμου και την επικοινωνία της με τους ανθρώπους.
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής την άκουσα θυμωμένη, εκνευρισμένη. Πώς πάνε οι διακοπές την ρώτησα; «Είμαι σε ένα μοναδικό μέρος στην Ελλάδα, που δυστυχώς δεν το προσέχουμε καθόλου», μου λέει, για αυτό με ακούς έτσι. Έχεις λίγο χρόνο να ακούσεις; Μετέφερέ τα μετά μήπως και ευαισθητοποιηθεί κανείς!
«Βρίσκομαι σε μια από τις πιο ιδιαίτερης και σπάνιας ομορφιάς ακρογιαλιές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, όχι μόνο της Μεσσηνίας ή της Ελλάδας, αλλά του κόσμου όλου, στην Βοϊδοκοιλιά. Βρίσκεται ακριβώς δίπλα (βασικά είναι τμήμα του) στο προστατευόμενο οικοσύστημα της λιμνοθάλασσας της Γιάλοβας, όπου μπορεί κανείς να παρατηρήσει πολλά είδη μεταναστευτικών και μη πτηνών. Επίσης τοποθεσία με εξαιρετική αρχαιολογική σημασία, καθώς στο λόφο που δεσπόζει στη μία πλευρά της παραλίας υπάρχει ο μυκηναϊκός θολωτός τάφος του Θρασυμήδη, γιου του βασιλιά Νέστορα, ενώ στο βουνό της άλλης πλευράς βρίσκεται η περίφημη σπηλιά του Νέστορα και στην κορυφή, το παλιό κάστρο του Ναβαρίνου (σημερινής Πύλου). Επιπροσθέτως, η περιοχή είναι η μοναδική σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπου ζει ο αφρικανικός χαμαιλέοντας. Όταν λοιπόν φτάνει κανείς εκεί - μέσα από έναν αγροτικό δρόμο με στροφές, αρκετές χωρίς ορατότητα, που είναι διπλής κυκλοφορίας αλλά μετά βίας χωράει ενάμιση αυτοκίνητο στην καλύτερη των περιπτώσεων), τι αντικρίζει;».
Ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο είχα μπει ήδη στο διαδίκτυο καθώς ήμουν μπροστά στο υπολογιστή μου και «ταξίδευα» στην υπέροχη αυτή τοποθεσία που μόλις είχα ακούσει.
«Ίσως ένα περίπτερο του Δήμου με σχετικές πληροφορίες και ενημέρωση; Τουλάχιστον μία μεγάλη ταμπέλα που να αναφέρει κάτι από όλα τα παραπάνω; Κάποιον υπεύθυνο τήρησης της τάξης και επίβλεψης ούτως ώστε να μην διαταράσσεται το σπάνιο οικοσύστημα; Κάποιες οδηγίες προς τους εκδρομείς να προσέχουν το περιβάλλον, να μη δημιουργούν όχληση ή απορρίμματα, κάποιους κανόνες που πρέπει να ακολουθούν για να προστατεύσουν αυτό το μοναδικά υπέροχο μέρος; Πιθανότατα κάποιους περιορισμούς ως προς τον αριθμό αυτοκινήτων, επισκεπτών κλπ ούτως ώστε να μην διαταράσσεται η γαλήνη και η ομορφιά του τοπίου, αλλά και - κυρίως - η σπανιότατη πανίδα και η χλωρίδα του τόπου; Η απάντηση είναι: ΤΙΠΟΤΑ! Το απόλυτο τίποτα! Αντικρίζει κανείς μια τεράστια αλάνα που έχει δημιουργηθεί μάλλον από μόνη της, όπου παρκάρουν φύρδην μύγδην κάθε είδους οχήματα, από επιβατηγά και μηχανάκια μέχρι τροχοβίλες και απ' ότι πληροφορούμαι και τουριστικά λεωφορεία ενίοτε... Υπάρχει μια μοναδική ταμπέλα στην δεξιά άκρη της παραλίας που λέει "προς μυκηναϊκό τάφο" και αυτό είναι όλο».
Την ακούω και μου έρχονται ανάλογες εικόνες από άλλες περιοχές της Ελλάδος που έχω επισκεφθεί. Συνεχίζει: «Κατά τη διάρκεια του μπάνιου στην υπέροχη ομολογουμένως, ολοστρόγγυλη παραλία, πρέπει να έχει κανείς και το νου του, ειδικά εάν του αρέσει το snorkelling, και κάνει το λάθος να θέλει να διασχίσει τη στενή είσοδο της Βοϊδοκοιλιάς για να πάει από την άλλη πλευρά, να μην τον κόψει στη μέση ή τον παρασύρει κανένα φουσκωτό ή άλλο σκάφος που συχνά πυκνά καταφτάνει, συνήθως αράζοντας στην αριστερή πλευρά της παραλίας, φυσικά (και με χαρακτηριστική άνεση) ανάμεσα στους λουόμενους! Κάλεσα το Λιμεναρχείο Πύλου για να ρωτήσω εάν επιτρέπεται να έρχονται σκάφη στη συγκεκριμένη παραλία και μάλιστα τόσο κοντά στους λουόμενους, με εμφανή τον κίνδυνο ατυχήματος, μου απάντησαν πως είναι καθ' όλα νόμιμο και πως δε μπορούν να κάνουν τίποτε, "διότι", απλούστατα, "ο αρμόδιος Δήμος (Πύλου Νέστορος) δεν έχει κατατάξει τη συγκεκριμένη παραλία (όπου γίνεται χαμός το καλοκαίρι), στις "πολυσύχναστες παραλίες" και ως εκ τούτου, οι όσοι έχουν σκάφος μπορούν να κάνουν ό,τι επιθυμούν».
Είχαμε την ευκαιρία και στο παρελθόν να συζητήσουμε παρόμοια θέματα στη διάρκεια συναντήσεων μας στο εξωτερικό. Κάναμε συγκρίσεις διαφόρων τουριστικών προορισμών στην χώρα μας και στο εξωτερικό.
«Αυτά βλέπω και θλίβομαι, που αν ήταν σε άλλη χώρα και είχαν ένα τέτοιο διαμάντι, θα το προστάτευαν και θα το ανεδείκνυαν με τέτοιον τρόπο, που και χρήματα θα έβγαζε ο Δήμος από αυτό, και θα μάθαιναν οι επισκέπτες ένα σωρό πράγματα επισκεπτόμενοι έστω και μόνο την παραλία, και ξακουστό θα γινόταν το μέρος στα πέρατα της οικουμένης. Να μη βάλω και τον παράγοντα τεχνολογία μέσα, που πραγματικά αν τον χρησιμοποιούσε κανείς, θα μπορούσε να δημιουργήσει μια εμπειρία πραγματικά ΜΟ-ΝΑ-ΔΙ-ΚΗ παγκοσμίως. Augmented Reality, 3D απεικονίσεις, ιδεατή ξενάγηση, πληροφορίες-on-the-go κλπ κλπ κλπ). Γιατί, για βρείτε μου εσείς αντίστοιχο μέρος με τόση φυσική, αρχαιολογική, γεωμορφολογική, ζωολογική ομορφιά και ενδιαφέρον», μου λέει καθώς με αποχαιρετά.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
10°
