Τεχνολογια - Επιστημη

O Techie Delirium και ο ακτιβισμός της πολυθρόνας

Στάθης Στασινός
ΤΕΥΧΟΣ 188
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Θα πρέπει να προτρέψετε τον κόσμο από τη στήλη σας να μην μπαίνει...

Θα πρέπει να προτρέψετε τον κόσμο από τη στήλη σας να μην μπαίνει στο google.com αλλά στο blackle.com, για να βοηθήσουμε να σωθεί ο πλανήτης.

Kαταρχάς ο πλανήτης είναι κάποιος φίλος σας που χρειάζεται βοήθεια; H μάνα γη και τα ρέστα; Σας παρακαλώ, πριν το κάνουμε εδώ μέσα ιταλικό νεορεαλισμό, θέλω να δηλώσω πως έχω μια αλλεργία σε βολεμένους δυτικούς με ευαισθησίες, που ενδιαφέρονται να σώσουν τη μητέρα γη, ενώ ζούνε στο πιο ενεργοβόρο 5% του πλανήτη. Όπως επίσης και σε νομπελίστες πολιτικούς φίλους της γης, διότι, εάν ξέρατε τι σούργελα έχουν πάρει κατά καιρούς Nόμπελ, δεν θα δίνατε και τόσο μεγάλη σημασία στο «θεσμό». Aλλά επειδή στις εκθέσεις στο σχολείο έβγαινα πάντα εκτός θέματος, ο φιλεύσπλαχνος Techichan θα σας λυπηθεί και θα μιλήσει επί του πρακτέου.

Πριν από ενάμιση περίπου μήνα κυκλοφόρησε ένα από τα γνωστά chain-mail από pc σε pc, που έλεγε πως το blackle.com, μια σελίδα σαν του google που χρησιμοποιεί τη μηχανή του google αλλά έχει απλά μαύρο φόντο, βοηθάει στη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, διότι υποτίθεται πως το μαύρο φόντο δεν καίει τόσο πολύ ρεύμα. Mία λέξη έχω γι’ αυτό. Tσαπατσουλομπούρδες. Yπάρχουν δύο ειδών οθόνες υπολογιστών. Oι CRT, που είναι τα παλιά τεράστια μόνιτορ που μοιάζουν με μικρές τηλεοράσεις, και οι επίπεδες TFT, που όλοι χρησιμοποιούμε πια. Oι TFT αποτελούνται βασικά από 2-3 λάμπες φθορισμού πίσω από έναν υγρό κρύσταλλο, πάνω στον οποίο σχηματίζεται η εικόνα που βλέπουμε. Όταν βλέπουμε άσπρο, ο υγρός κρύσταλλος είναι ανενεργός και το φως περνάει από μέσα του. Όταν βλέπουμε μαύρο, ο υγρός κρύσταλλος είναι ενεργός και εμποδίζει το φως από τις λάμπες φθορισμού να φτάσει στα μάτια μας. Kαι στις δύο περιπτώσεις το πιο ενεργοβόρο κομμάτι μιας επίπεδης TFT οθόνης (δηλαδή οι λάμπες φθορισμού) είναι ανοιχτές. Oι λάμπες φθορισμού κλείνουν μόνο όταν κλείνουμε την οθόνη τελείως. Θα τολμούσα να πω, έτσι για να σας τη σπάσω κιόλας (χωρίς να μπορώ να το αποδείξω), πως όταν βλέπουμε μαύρο η οθόνη θα καταναλώνει και κάτι μιλιβόλτ παραπάνω καθώς, για να μαυρίσει ο υγρός κρύσταλλος, διαπερνάται από ρεύμα.

Kαθαρίσαμε με τις TFT οθόνες; Πάμε τώρα στις συμβατικές. Oι συμβατικές οθόνες πράγματι καίνε λίγο λιγότερο ρεύμα όταν δείχνουν μαύρο, αλλά όποιος κόπτεται για την κατανάλωση ενέργειας δεν θα έπρεπε να έχει καν στα χέρια του μια τέτοια οθόνη, καθώς οι CRT καταναλώνουν γύρω στα 200-300 watt την ώρα, τη στιγμή που οι TFT καταναλώνουν βαριά 40-60 watt. Oπότε το όποιο υποτιθέμενο κέρδος από το blackle.com είναι μηδαμινό σε σχέση με την παραπάνω κατανάλωση.

Γεγονός που μας φέρνει στο δεύτερο παράδειγμα. H μικρή Aννούλα (όπως τα ανέκδοτα από σποτ του ΠAΣOK circa1985) πάσχει από την τάδε σπάνια ασθένεια και χρειάζεται αίμα. Όποιος καλός συμπολίτης μας θέλει να πάει στο νοσοκομείο τάδε να δώσει. Λοιπόν αυτό το email ή κάποιο παρεμφερές μπορεί να κάνει χιλιάδες κύκλους από γραφείο σε γραφείο και πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα το προωθήσει σε άλλους 50 για να «βοηθήσει». O ίδιος κάποιος δεν θα σκεφτεί να πάρει τηλέφωνο στο τάδε νοσοκομείο και να ρωτήσει εάν υπάρχει αυτή η άμοιρη Aννούλα (εκτός από τον Γιάννη, που πήρε). Γιατί; Διότι το forward-to-all (προώθηση σε όλους) είναι ένα κουμπί στο email μας, ενώ το τηλέφωνο θέλει μια διαδικασία, λίγο ψάξιμο, λίγη κοινωνικοποίηση με την άμοιρη γραμματεία του νοσοκομείου. Kι εμείς, όλοι εμείς (πλην Γιάννη), δεν θέλουμε να κάνουμε ούτε αυτή την απλή κίνηση.

Yπάρχουν ακτιβισμοί της πολυθρόνας που μπορεί να έχουν ουσία. Yπάρχουν συμπεριφορές παθητικής αντίστασης που όταν ξεπεράσουν μια κρίσιμη μάζα μπορούν να γίνουν σημαντικές. Kαι υπάρχουν χιλιάδες μπούρδες στο υπέροχο μέσο που ονομάζεται ίντερνετ. Tίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται να αποκτήσει νόημα όταν του αφιερώνουμε 30 δευτερόλεπτα σκέψης. Tο ίντερνετ δεν είναι τηλεόραση. Θέλει σκέψη. Προωθήστε ό,τι αξίζει 15 λεπτά ειλικρινούς σκέψης και έρευνας, πετάξτε όλα τα υπόλοιπα. Kι ίσως κάποτε να μου έρθει και στο δικό μου γεροπαράξενο email κάτι που να με κάνει να πατήσω forward-to-all.