Οι επιστήμονες θέτουν ως μελλοντικό στόχο μια αποστολή στην Αφροδίτη, έναν «αδικημένο» πλανήτη.
Με θερμοκρασίες που λιώνουν ακόμη και μέταλλα, με πυκνά νέφη διοξειδίου του άνθρακα και διοξειδίου του θείου, η Αφροδίτη μπορεί να μην ακούγεται ως ο πιο δελεαστικός προορισμός για ανθρώπινη εξερεύνηση.
Ωστόσο μια ομάδα επιστημόνων θεωρεί ότι ο εν λόγω πλανήτης θα μπορούσε να είναι ο επόμενος στόχος για μια αποστολή με πλήρωμα.
Βέβαια υπάρχουν ορισμένες δυσκολίες, όπως το περπάτημα στην επιφάνεια της Αφροδίτης, κάτι που θα ανάγκαζε τους αστροναύτες να την παρατηρήσουν από την ασφάλεια του διαστημικού τους σκάφους.
Η ελάχιστη απόσταση της Αφροδίτης από τη Γη είναι 38 εκατομμύρια χιλιόμετρα, ενώ η μέγιστη είναι 257 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Κατά συνέπεια, η Αφροδίτη είναι ο πλανήτης που πλησιάζει πιο κοντά στη Γη όταν βρίσκεται στο αντίστοιχο σημείο της τροχιάς της Γης, επομένως καθιστά μια αποστολή επιστροφής εφικτή σε ένα χρόνο, σε σύγκριση με ένα δυνητικά τριετές ταξίδι μετ' επιστροφής στον Άρη.
«Η Αφροδίτη δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή των επιστημόνων επειδή έχει ένα τόσο δύσκολο περιβάλλον στην επιφάνειά της», είπε ο Δρ Νόαμ Ίζενμπεργκ από το εργαστήριο εφαρμοσμένης φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς και ένας από τους υποστηρικτές της αποστολής στην Αφροδίτη.
Τα τελευταία χρόνια αρκετοί είναι οι επιστήμονες που εκδηλώνουν ενδιαφέρον για αυτόν τον πλανήτη. Η ανακάλυψη χιλιάδων εξωπλανητών εγείρει το ερώτημα πόσοι μπορεί να είναι κατοικήσιμοι και οι επιστήμονες θέλουν να καταλάβουν πώς και γιατί η Αφροδίτη, ένας πλανήτης τόσο παρόμοιος με τον δικό μας σε μέγεθος, μάζα και απόσταση από τον Ήλιο, κατέληξε σε κολασμένες επιφανειακές συνθήκες.
Η Αφροδίτη είναι ο δεύτερος σε απόσταση από τον Ήλιο πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος. Είναι το πιο λαμπρό αντικείμενο στον νυκτερινό ουρανό μετά τη Σελήνη. Είναι παρόμοια στη Γη σε μέγεθος (μόλις οριακά μικρότερη από τη Γη), αλλά πολύ διαφορετική σε φυσικά χαρακτηριστικά, καθώς καλύπτεται από πυκνά νέφη διοξειδίου του άνθρακα και διοξειδίου του θείου και η πίεση και θερμοκρασία στην επιφάνεια της είναι πολύ μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες της Γης.
Η Αφροδίτη ονομάζεται και «αδελφή της Γης», ως προς την ομοιότητα στο μέγεθός της με τη Γη.
Η ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνεια της Αφροδίτης είναι 92 ατμόσφαιρες. Μια τέτοια πυκνή ατμόσφαιρα προκαλεί έντονη διάθλαση στο ηλιακό φως και κάποιος παρατηρητής στην επιφάνεια του πλανήτη θα έβλεπε τα αντικείμενα καμπυλωμένα. Επιπλέον, η ατμόσφαιρα αποτελείται κατά 96,5% από διοξείδιο του άνθρακα και κατά 3,5% από άζωτο. Το βασικό συστατικό των νεφώσεων πάνω από το στρώμα του διοξειδίου του άνθρακα, είναι θειικό οξύ. Το διοξείδιο του άνθρακα και το θειικό οξύ, συνδυασμένα στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης συντηρούν ένα ακραίο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Για αυτό το λόγο, σε συνδυασμό και με την ιδιαίτερα μεγάλη πυκνότητα της ατμόσφαιρας, η Αφροδίτη έχει μία εξαιρετικά υψηλή μέση επιφανειακή θερμοκρασία, που διατηρείται σχεδόν σταθερή στους 460 °C (αρκετή για να λιώσει ένα κομμάτι μόλυβδο), υψηλότερη ακόμα και από τον πλησιέστερο στον Ήλιο πλανήτη, τον Ερμή.
Η Αφροδίτη δεν έχει φυσικούς δορυφόρους, ούτε δακτύλιους.
Ο πλανήτης διαθέτει μαγνητικό πεδίο, το οποίο όμως είναι πολύ πιο αδύναμο από αυτό της Γης. Από αυτό το γεγονός προκύπτει το συμπέρασμα ότι η Αφροδίτη δεν διαθέτει ρευστό πυρήνα.
23°
