Montserrat Caballé: Το doodle που έφτιαξε προς τιμήν της η Google

Στην Montserrat Caballé είναι αφιερωμένο το σημερινό doodle της google με αφορμή τη συμπλήρωση 89 χρόνων από την γέννησή της.

Ποια ήταν η Montserrat Caballé

Η Caballé γεννήθηκε στην Βαρκελώνη στις 12 Απριλίου 1933. Προερχόταν από φτωχή οικονομικά οικογένεια.

Σπούδασε μουσική στο κονσερβατόριο του Λισέου και τεχνική του τραγουδιού μαζί με τους Napoleone Annovazzi, Eugenia Kemény και Conchita Badía. Αποφοίτησε με χρυσό μετάλλιο το 1954.

Μετέπειτα μετακόμισε στη Βασιλεία, όπου έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο της το 1956 ως Μιμή στην παράσταση της όπερας Μποέμ του Τζιάκομο Πουτσίνι. Έγινε μέλος της Όπερας Μπάσελ από το 1957 έως το 1959, τραγουδώντας ένα ρεπερτόριο που περιλάμβανε τον Μότσαρτ (Erste Dame στην όπερα Ο Μαγικός Αυλός) και τον Στράους (Σαλώμη) στη γερμανική γλώσσα, πράγμα ασυνήθιστο για Ισπανούς τραγουδιστές, αλλά το οποίο αποδείχθηκε χρήσιμο για τις επόμενες συμμετοχές της με την Όπερα της Βρέμης (1959-1962).

Το 1961 πρωταγωνίστησε ως Ιφιγένεια στη παράσταση Ιφιγένεια εν Ταύροις στο Εθνικό Θέατρο S. Carlos στη Λισαβόνα, μαζί με τους Ρέιμοντ Γουόλανσκι, Ζαν Κοξ, Πολ Σέφλερ και άλλους.

Το 1962, η Caballé επέστρεψε στη Βαρκελώνη και έκανε το ντεμπούτο της στο Λισέου με τον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Στράους Αραμπλελλα. Από το φθινόπωρο του 1962 μέχρι την άνοιξη του 1963 έκανε περιοδεία στο Μεξικό, ερμηνεύοντας τον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Μασενέ Μανόν στο Palacio de Bellas Artes. Ακολούθησαν αρκετές επιτυχημένες εμφανίσεις στο Λισέου το 1963.

Στην Ελλάδα η τελευταία της εμφάνιση ήταν στις 17 Σεπτεμβρίου 2012 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του Χοσέ Κογιάντο.

Η πλούσια καριέρα της Montserrat Caballé

Η Caballé απέκτησε φήμη το 1987 όταν μετά από επιθυμία της ΔΟΕ ηχογράφησε το τραγούδι "Barcelona", ντουέτο με τον Φρέντυ Μέρκιουρι, τραγουδιστή του βρετανικού ροκ συγκροτήματος Queen. Η πόλη καταγωγής της Caballé αποτέλεσε έμπνευση για αυτό το τραγούδι και αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως ένα από τα δυο επίσημα τραγούδια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1992.

Η διεθνής αναγνώριση της, ωστόσο, είχε έρθει νωρίτερα, το 1965, όταν αντικατέστησε την άρρωστη Marilyn Horne σε μια παράσταση στο έργο του Ντονιτσέττι Λουκρητία Βοργία στο Κάρνεγκι Χωλ της Νέας Υόρκης, παράσταση που της χάρισε μια 25λεπτη πανηγυρική υποδοχή από το κοινό. Καθώς αυτή ήταν η πρώτη ενασχόλησή της με την όπερα μπελ κάντο και έπρεπε να μάθει τον ρόλο της σε λιγότερο από ένα μήνα, η ερμηνεία της την έκανε διάσημη σε όλο τον κόσμο της όπερας. Αργότερα τον ίδιο χρόνο, η Caballé έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο φεστιβάλ Glyndebourne όπου τραγούδησε την πρώτη της Μαρσαλλίνη στο έργο Der Rosenkavalier του Στράους και όπου ενσάρκωσε τον ρόλο της κόμισσας Αλμαβίβα στο έργο Οι Γάμοι του Φίγκαρο του Μότσαρτ.

Τον Δεκέμβριο του 1965, επέστρεψε στο Κάρνεγκι Χωλ για την δεύτερη συμμετοχή της στην όπερα μπελ κάντο, όπου ενσάρκωσε τον ρόλο της Βασίλισσας Ελισάβετ Ι στο έργο Roberto Devereux του Ντονιτσέττι. Η Caballé ολοκλήρωσε την χρονιά 1965 με την πρώτη της εμφάνιση στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης στις 22 Δεκεμβρίου 1965, όπου εμφανίστηκε ως Marguerite στο έργο του Σαρλ Γκουνώ Φάουστ μαζί με τον Τζον Αλέξαντερ στον ομώνυμο ρόλο, τον Χουστίνο Ντίαθ ως Μεφιστοφελή και τον Σέριλ Μιλνς ως Βαλεντίν στη πρώτη του εμφάνιση στην Μητροπολιτική Όπερα.

Το 1966, έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην Λυρική Όπερα της Φιλαδέλφεια ως Maddalena di Coigny στο Andrea Chénier του Giordano και την πρώτη της εμφάνιση μπροστά στο ιταλικό κοινό στο Maggio Musicale Fiorentino ως Leonora στο έργο του Βέρντι Il trovatore ενώ ακολούθησε το έργο του Μπελίνι Il pirata το 1967. Επέστρεψε στην Φιλαδέλφεια το 1967 όπου ερμήνευσε τους ομώνυμους ρόλους στα έργα του Πουτσίνι Τόσκα και Μαντάμα Μπαντερφλάϊ. Επέστρεψε επίσης στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης όπου ερμήνευσε τρεις ηρωίδες του Βέρντι : την Leonora μαζί με τον Richard Tucker ως Manrico, την Δεισδαιμόνα στον Οθέλλο μαζί με τον Τζέιμς Μακράκεν στον ομώνυμο ρόλο και την Βιολέτα στην Λα Τραβιάτα μαζί με τους Tucker και George Shirley οι οποίοι εναλλάσσονταν στον ρόλο του Αλφρέντο. Ο τελευταίος ρόλος τής χάρισε ακόμα μεγαλύτερη αναγνώριση στους κριτικούς και στο κοινό των ΗΠΑ. Το 1968 συνέχισε στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης με τον ομώνυμο ρόλο από το έργο Luisa Miller του Βέρντι και το 1969 με τον ρόλο της Liù στο έργο του Πουτσίνι Τουραντό, με την Μπίργκιτ Νίλσον στον ομώνυμο ρόλο και τον Τζέιμς Κινγκ στον ρόλο του Calàf. Επέστρεψε στην Φιλαδέλφεια όπου ερμήνευσε τον ρόλο της Imogene στο έργο του Μπελίνι Il pirata (1968) και τον ομώνυμο ρόλο στο έργο Lucrezia Borgia (1969).

Το 1969, η Caballé εμφανίστηκε στην Arena di Verona σε μια παραγωγή από τον Jean Vilar του έργου του Βέρντι Don Carlo. Ενσάρκωσε την Elisabetta of Valois μαζί με μια ομάδα μεγάλων ηθοποιών μεταξύ των οποίων ο Plácido Domingo και ο Piero Cappuccilli. Σε εκείνες τις παραστάσεις εμφανίστηκε στην σκηνή με πατερίτσες εξαιτίας ενός ατυχήματος που είχε νωρίτερα την ίδια χρονιά στην Νέα Υόρκη. Την ίδια περίοδο εμφανίστηκε επίσης σε ένα ρεσιτάλ στο Teatro Corallo στην Βερόνα. Το 1970, η Caballé έκανε τη πρώτη επίσημη εμφάνιση στην Σκάλα του Μιλάνου με τον ομώνυμο ρόλο στην Lucrezia Borgia. Στην Φιλαδέλφεια εμφανίστηκε ως Λεονόρα και επέστρεψε στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης στην δημοφιλή από τους κριτικούς παραγωγή του έργου του Βέρντι Un ballo in maschera μαζί με τον Domingo ως Riccardo και τον Ρέρι Γκρις ως Oscar.

Το 1972, έκανε τις πρώτες εμφανίσεις της στο Κόβεντ Γκάρντεν και στην Λυρική Όπερα του Σικάγο, όπου και στις δυο περιπτώσεις ενσάρκωσε τον ρόλο της Βιολέτας. Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης ως Elisabetta στο έργο Don Carlo μαζί με τον Franco Corelli στον ομώνυμο ρόλο και ερμήνευσε τον ομώνυμο ρόλο στο έργο Norma του Μπελίνι στην Φιλαδέλφεια. Το 1973 επέστρεψε στο Σικάγο για να ερμηνεύσει τον ομώνυμο ρόλο στο έργο Μαρία Στούαρτ του Ντονιτσέττι μαζί με την Viorica Cortez και εμφανίστηκε ως Βιολέτα στην Φιλαδέλφεια. Ερμήνευσε την Νόρμα του Μπελίνι στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, μαζί με τον Carlo Cossutta στην πρώτη του εμφάνιση στην Μητροπολιτική Όπερα ως Pollione και την Fiorenza Cossotto ως Adalgisa.

Τον Ιανουάριο του 1974, η Caballé εμφανίστηκε στον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Βέρντι Αΐντα στο Λισέου και τον Μάρτιο του ίδιου έτους εμφανίστηκε στο έργο του Βέρντι Σικελικοί Εσπερινοί στην Μητροπολιτική Όπερα και στο έργο Parisina d'Este στο Carnegie Hall. Τον Απρίλιο του 1974 εμφανίστηκε ως Νόρμα στο Bolshoi Theatre στην Μόσχα και στον ομώνυμο ρόλο στο έργο Adriana Lecouvreur στην Σκάλα του Μιλάνου. Τον Ιούλιο του 1974 μαγνητοσκοπήθηκε η Νόρμα με τον Pierre Jourdain και η Aida με τον Riccardo Muti ενώ τον Αύγουστο ηχογράφησε κάποια ντουέτα με τον Giuseppe Di Stefano. Τον Σεπτέμβριο του 1974, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για να βγάλει μια καλοήθη μάζα από την κοιλιά. Ανάρρωσε και στις αρχές του 1975 επέστρεψε στο θέατρο. Το 1976 εμφανίστηκε για μια ακόμα φορά ως Νόρμα στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης και ερμήνευσε τον ρόλο της Αΐντα μαζί με τους Robert Nagy ως Radamès και Marilyn Horne ως Amneris. Εμφανίστηκε στον ομώνυμο ρόλο στο έργο Ariadne auf Naxos του Στράους και ως Mimì στο έργο του Πουτσίνι La bohème μαζί με τον Λουτσιάνο Παβαρότι ως Rodolfo.

Το 1977 η Caballé έκανε την πρώτη της εμφάνιση με την Όπερα του Σαν Φρανσίσκο στον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Πουτσίνι Turandot. Επέστρεψε σε αυτήν την όπερα δέκα φορές μέσα στην επόμενη δεκαετία και ερμήνευσε παρόμοιους ρόλους όπως της Ελβίρας στο έργο του Βέρντι Ερνάνης και των ομώνυμων ρόλων στα έργα του Ponchielli Τζοκόντα, του Ροσίνι Σεμίραμις και του Πουτσίνι Τ¨οσκα, μεταξύ άλλων.

Έχοντας χάσει κάποια από την πρώιμη λάμψη της και την καθαρότητα της φωνής της, ανέλαβε πιο δραματικούς ρόλους. Το 1978, ήταν η Τόσκα στο Σαν Φρανσίσκο με τον Παβαρότι, η Νόρμα στην Μαδρίτη και η Adriana Lecouvreur στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης με τον Καρέρας. Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1980 συνέχισε να εμφανίζεται συχνά στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, σε ρόλους όπως της Τόσκα (1980, 1985) και της Elisabetta (1985) αλλά και σε συναυλίες το 1981 και το 1983. Η τελευταία εμφάνισή της στην Μητροπολιτική Όπερα ήταν στις 10 Οκτωβρίου 1985 στο έργο Τόσκα μαζί με τον Παβαρότι ως Καβαραντόσσι και τον Cornell MacNeil ως Σκάρπια.

Η φωνή της ήταν χαρακτηριστική για την καθαρότητά της, τον έλεγχό της και την δυναμική της. Την θαύμαζαν λιγότερο για το δραματικό ύφος και τις δραματικές υποκριτικές της ικανότητες αλλά την θαύμαζαν περισσότερο για την εξαιρετική τεχνική της, τις φωνητικές σκιάσεις της και την απαλή ερμηνεία της, στοιχεία που είχε εμπνευστεί από τον Miguel Fleta.

H μεγάλη σοπράνο συμπλήρωσε στην καριέρα της περισσότερες πάνω από 4,000 παραστάσεις στην πεντηκονταετή διαδρομή της στη μουσική και μένει στην Ιστορία σαν μία από τις μεγαλύτερες ντίβες της όπερας, κάτι που η ίδια με σεμνότητα απέρριπτε.

Η Montserrat Caballé απεβίωσε στις 6 Οκτωβρίου 2018 σε ηλικία 85 ετών, αφού νοσηλεύθηκε ένα μήνα στο νοσοκομείο Sant Pau της Βαρκελώνης.

«Δεν θεωρώ τον εαυτό μου θρύλο της όπερας, ούτε την ''τελευταία ντίβα'' όπως με αποκαλούν συχνά οι δημοσιογράφοι. Κάθε εποχή έχει τις ντίβες της και στη δική μου περίπτωση το μόνο που έκανα είναι να κάνω τη δουλειά μου καλά, κατά το δυνατόν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο».

Ακολουθήστε την Athens Voice στο Google News κι ενημερωθείτε πρώτοι για όλες τις ειδήσεις   

ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ: Live updates - Τι πρέπει να ξέρουμε για τον κορωνοϊό- Συνεχής ενημέρωση εδώ