Η Πέγκυ Αντωνάκου είναι η Wonderwoman της Google

Η Πέγκυ Αντωνάκου είναι η Ελληνίδα επικεφαλής της Google Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Τα τελευταία χρόνια αναπόφευκτα έχει συνδέσει το όνομά της με σημαντικές θέσεις και διακρίσεις στον χώρο της τεχνολογίας. Με πολυετή εμπειρία στους κλάδους της Διοίκησης Επιχειρήσεων, της Τεχνολογίας και του Μάρκετινγκ, διετέλεσε διευθύνουσα σύμβουλος της Microsoft Ελλάδας, Κύπρου και Μάλτας από το 2012 έως το Σεπτέμβριο του 2019, ενώ προηγουμένως είχε αναλάβει ρόλους ευθύνης στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Από τον Ιανουάριο οδηγεί την Google από τη θέση της γενικής διευθύντριας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, έχοντας ως έδρα της την Αθήνα. Είναι δυναμική, όμορφη, επιτυχημένη και γεμάτη έμπνευση – εμάς πάντως μας κατενθουσίασε! Τη συναντήσαμε μέσα στον καύσωνα, στο κέντρο της Αθήνας, στο εστιατόριο ILiOS, και μιλήσαμε για τρόπους προσωπικής και επαγγελματικής εξέλιξης, για τον ύπνο, τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Miles Davis, το τένις και φυσικά την Google.

Είστε ένα παράδειγμα γυναικείας επιτυχίας και δυναμισμού. Νιώθετε έτσι για τον εαυτό σας;
Νιώθω την ευθύνη και τη χαρά, κατά κάποιον τρόπο… Ειδικά όταν μου το λένε νεότερες γενιές, αν και με κάνει να αισθάνομαι λίγο πιο vintage απ’ ό,τι μάλλον είμαι στην πραγματικότητα! Πρόσφατα κάποιος βρήκε το e-mail μου, άντρας ήταν, όχι γυναίκα, και μου έστειλε «κυρία Αντωνάκου, επειδή σας έχω παρακολουθήσει και σας εκτιμώ, έχω κάποιες επαγγελματικές προσφορές, από τεχνολογικές εταιρίες εκτός Ελλάδος και θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας». Είναι συγκλονιστικό, αν το σκεφτείς, κάποιος που δεν τον ξέρω καθόλου αισθάνθηκε ότι όχι απλά έχω την εμπειρία, αλλά ένιωσε και την οικειότητα να μου στείλει ένα email και να μου ζητήσει αυτό το mentoring. Άρα υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι πρέπει να συμβάλω με κάποιο τρόπο, για να μην είμαι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, να είμαι κάτι το οποίο δεν θα είναι πλέον τόσο νέο.

Ενδιαφέρον αυτό που λέτε, ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος αισθάνθηκε την οικειότητα να σας στείλει... Θα λέγατε ότι γενικά αποπνέετε οικειότητα ή περισσότερο νιώθετε την ανάγκη να θέτετε όρια;  
Νομίζω ότι, για να λειτουργήσει οποιαδήποτε σχέση, πρέπει να υπάρχει ένας συνδυασμός και των δύο. Δηλαδή πρέπει να υπάρχουν όρια σε όλες τις σχέσεις. Όχι όροι, αλλά όρια, έχει μεγάλη διαφορά.

Ποια είναι η διαφορά;
Οι όροι δεν εμποδίζουν το όλον, βάζουν περιορισμούς. Τα όρια σκιαγραφούν τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται. Τα όρια είναι ελευθερία, όταν είναι ξεκάθαρα, γιατί έχεις όλη την ελευθερία να κινηθείς μεταξύ τους, χωρίς να καταπιέζεται οποιαδήποτε πλευρά. Άρα για να επανέλθω στο ερώτημα, αν είμαι αυστηρή ή οικεία, νομίζω ότι είμαι και τα δύο, ανά περίσταση. Θέλει την ψυχραιμία, την εμπειρία και την κρίση να μετακινείσαι μεταξύ αυτών των δύο, που είναι αμφότερα πάρα πολύ χρήσιμα.

Από το τιμόνι της Google, μιας εταιρίας πρωτοπόρου που διαμορφώνει όχι μόνο την παγκόσμια ιστορία αλλά και τη ζωή μας ατομικά, τι θα επιλέγατε, αν είχατε τη δυνατότητα; Να αφήσετε εντελώς ελεύθερη την κατακλυσμιαία πρόοδο της τεχνολογίας, με την υπόσχεση όλων των σημαντικών επιτευγμάτων, ή να βάλετε ένα όριο, έναν περιορισμό στη δυναμική της, στον βαθμό που να λειτουργεί συμμορφωμένη με την ηθική των καιρών μας; Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντική η ισορροπία στα πράγματα. Δηλαδή η καινοτομία, η οποία είναι απαραίτητη για την τεχνολογία, θέλει χώρο για να αναπτυχθεί. Και πολλές φορές οι θεσμοί δεν προλαβαίνουν. Η τεχνολογία τρέχει πάρα πολύ γρήγορα, και όλο το άλλο κομμάτι προσπαθεί να κάνει catch up, να πιάσει τις εξελίξεις. Όμως παρ’ όλα αυτά, είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας έλεγχος, κάποιοι κανόνες. Θαυμάζω τις τεχνολογικές εταιρίες γενικότερα, και την Google ειδικότερα, γιατί υπάρχει η έννοια της ευθύνης πάρα πολύ έντονα, ώστε να σιγουρευτούμε ότι ρυθμίζουμε τα πράγματα, σε βαθμό που ναι μεν αφήνουμε ελεύθερη την καινοτομία, αλλά παραμένουμε χρήσιμοι στην κοινωνία με αυτά τα οποία βγάζουμε. Συνολικά η τεχνολογία και το διαδίκτυο είναι κάτι πάρα πολύ δημοκρατικό. Η δύναμή του έγκειται στο ότι είναι μια πλατφόρμα έκφρασης παγκοσμίως. Πλέον ακόμα και οι αναπτυσσόμενες αγορές με ένα smartphone μπορούν να έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Πάντα μου αρέσει να το λέω, ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ένα παιδί σε ένα χωριό της Αφρικής έχει πρόσβαση στην ίδια πληροφορία στην οποία είχε πρόσβαση ο πρόεδρος των ΗΠΑ το ’50. Είναι φοβερή η δύναμη της τεχνολογίας, η δύναμη της έκφρασης και οι ιστορίες που μαθαίνουμε απ’ όλο τον κόσμο.

Με ποιον τρόπο η Google είναι μια κοινωνικά υπεύθυνη εταιρία;
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες. Καταρχάς σε σχέση με το περιβαλλοντικό, είναι μια εταιρία που έχει δεσμευτεί προκειμένου να έχει μηδενικό αποτύπωμα, και μάλιστα αρνητικό. Είναι σημαντικό εταιρίες οι οποίες καθοδηγούν τη ζωή μας και την τεχνολογία να δείχνουν ότι δεν υπάρχει συμβιβασμός μεταξύ των δύο, ότι δεν υπάρχει το «καινοτομώ εις βάρος του περιβάλλοντος». Είναι πολύ δυνατό μήνυμα αυτό που έχει πει ο CEO μας, ότι δεν ξέρουμε πώς θα γίνει, γιατί κανείς δεν το έχει κάνει αυτή τη στιγμή, αλλά αν κάποιοι θα μπορούσαν να το κάνουν, σίγουρα είμαστε ανάμεσα σε αυτές τις εταιρίες και θα δείξουμε τον δρόμο πού βρίσκονται τα standards. Το άλλο κομμάτι έχει να κάνει με τις ψηφιακές δεξιότητες, κάτι που αποτελεί τεράστια δέσμευση της Google παγκοσμίως. Όλη αυτή η τεχνολογία, και όλα αυτά τα καλούδια που κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη, αν δεν έχεις ψηφιακές δεξιότητες δεν είναι καθόλου χρήσιμα – και ψηφιακές δεξιότητες σημαίνει να μπορούν όλοι, από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο, να έχουν πρόσβαση σε αυτά που τους είναι χρήσιμα, από την πιο απλή μέχρι και την πιο σύνθετη χρήση, και την επαγγελματική αποκατάσταση. Πριν μερικούς μήνες λανσάραμε και στην Ελλάδα ένα πρόγραμμα που λέγεται Google Career Certificates, το οποίο μέσα από μια πλατφόρμα στην Coursera, με πολύ χαμηλό κόστος, δίνει την ευκαιρία σε ανθρώπους, ανεξαρτήτως background στην τεχνολογία, να φτάσουν από το μηδέν, σε επαγγελματικό επίπεδο, τις ψηφιακές τους δεξιότητες, σε έξι διαφορετικές ειδικότητες. Σε έξι μήνες μπορείς να χτυπήσεις την πόρτα της Google και να πεις «με ενδιαφέρει να βρω μια δουλειά σε εσάς». Αυτό είναι επαναστατικό. Αυτό είναι και η πραγματική καινοτομία στην εποχή μας, να μπορείς να καινοτομείς φιλικά προς το περιβάλλον και με κοινωνική υπευθυνότητα.  Είναι πολύ σημαντικό η τεχνολογία να περιλαμβάνει όλες τις φυλές, όλες τις ηλικίες, όλα τα φύλα, όλους τους σεξουαλικούς προσανατολισμούς, όλες τις θρησκείες, όλα τα χρώματα, βάλε ό,τι θέλεις… Πρέπει όλοι να μπορούν να  βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα στην τεχνολογία, να εκπροσωπούνται κατά κάποιο τρόπο.

Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτή η τόσο συνολική εκπροσώπηση;  
Με συνεχόμενη προσπάθεια, και όχι εφησυχασμό. Γιατί δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται συνεχής εγρήγορση, να είσαι συνεχώς συνειδητός σε αυτό τον στόχο, και να φροντίζεις να εξελίσσεις τα προϊόντα σου αλλά και τους ανθρώπους σου, οι οποίοι θα αναπτύξουν και τα αντίστοιχα προϊόντα. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα…

Η Πέγκυ Αντωνάκου τι ακριβώς κάνει στην Google;  
Wonderwoman (χαχα)… Με απλά λόγια είναι σαν να είμαι ο πρεσβευτής της εταιρίας στη χώρα και στην ευρύτερη περιοχή, την οποία διευθύνω, και ο πρεσβευτής αυτής της περιοχής προς την εταιρία αντίστοιχα. Προσπαθώ να δω πώς μπορούν οι τεχνολογίες που φέρνω ως εταιρία να γίνουν χρήσιμες στη χώρα, στους πολίτες και τις επιχειρήσεις και ανάλογα πώς μπορώ να εκπροσωπήσω τη χώρα, την ευκαιρία, τις εξελίξεις στην εταιρία, ώστε να υπάρχει όλο και μεγαλύτερη συμμετοχή.

Άρα, ως διαμεσολαβητής, επιλύετε συνεχώς διλήμματα και αναλαμβάνετε ρίσκα...Όταν προσπαθούσαμε να κλείσουμε το μέρος που θα κάνουμε τη συνέντευξη και είχαμε διάφορες δυσκολίες με τα διαφορετικά προγράμματα, τα μέτρα λόγω πανδημίας, τη ζέστη, αποφασίσαμε με το τμήμα δημοσιών σχέσεών σας, αφού δεν μπορούσαμε να καταλήξουμε πουθενά, να αφήσουμε εσάς να αποφασίσετε, γιατί λογικά θα είστε πολύ καλή στην επίλυση διλημμάτων! Είχαμε δίκιο;  
Είμαι πολλά χρόνια σε θέσεις ευθύνης και προφανώς είναι κι αυτός ένας «μυς» που τον εξασκείς! Θα έλεγα, όμως, ότι το δυνατό μου σημείο είναι ένα βήμα πριν από αυτό, είναι το πώς αναπτύσσω επιλογές, δηλαδή από εκεί που ίσως δεν φαίνεται κάποια επιλογή στον ορίζοντα, γιατί δεν υπάρχει budget, γιατί δεν υπάρχει χρόνος, γιατί δεν υπάρχει ομάδα, οτιδήποτε… Είμαι πολύ καλή στη σύνθεση, ώστε να βγαίνουν επιλογές, δηλαδή λύσεις ή ιδέες. Από τη στιγμή που έχουν αναπτυχθεί κάποιες εναλλακτικές μου είναι πάρα πολύ εύκολο να επιλέξω. Είναι επίσης πολύ ωραίο να ενδυναμώνω την ομάδα μου για να κάνει επιλογές. Εγώ, είτε ερχόμασταν εδώ, είτε πηγαίναμε στη Λίμνη της Βουλιαγμένης, που ήταν η εναλλακτική, ήμουν happy. Σχεδόν δεν με ενδιέφερε να επιλέξω, εφόσον με τους ανθρώπους που συνεργαζόμαστε μπορούμε να συνεννοηθούμε. Μπορεί όμως να είμαι super αναποφάσιστη για κάτι εντελώς ανούσιο. Μάλιστα πρόσφατα κοιτούσα ένα online training, πώς να περνάς μηδέν χρόνο σε επιλογές που δεν έχουν καμία σημασία, του τύπου «να πληρώσω με κάρτα ή μετρητά», «να βάλω βενζίνη εδώ ή στο επόμενο», αστεία πράγματα. Μπορεί σε κάτι τέτοιο χαζό να χάσεις δυσανάλογα πολύ χρόνο.

Ποια είναι η σχέση σας με τον χρόνο; Είστε «achiever», δυσκολεύεστε να αφήσετε τον χρόνο να περάσει, ή είστε άνθρωπος που διαφυλάσσει τον ελεύθερο χρόνο του, που δίνει περιθώριο στον χρόνο του «nothingness»;  
Έχω τεράστιο περιθώριο βελτίωσης, για να καταφέρω να είμαι στο εδώ και τώρα. Είμαι πάρα πολύ action driven, είμαι πάρα πολύ του να κάνω κάτι, να οργανώσω κάτι είτε for fun είτε for business. Έχω αρχίσει τα τελευταία χρόνια να το διορθώνω αυτό. Ειδικά με την καραντίνα είχα μεγάλη ανάγκη να αποσυνδεθώ. Να είμαι εδώ και να μην τρέχει το μυαλό μου αλλού, ανησυχώντας και προσπαθώντας να προβλέψω, να σχεδιάσω, πιθανολογώντας.

Το λεγόμενο mindfulness…
Ακριβώς! Είμαι τυχερή γιατί έχω συνεργαστεί με ανθρώπους που με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ στο να καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι να διαφυλάσσεις για τον εαυτό σου αυτό το κομμάτι, να κάνεις μια συμφωνία με εσένα την ίδια και να την τηρείς ως ιερή. Ακόμα και τώρα μπορεί να κάνω μια συμφωνία με τον εαυτό μου, με την οικογένειά μου, με τους φίλους μου, αλλά αν βγει κάτι επαγγελματικό μπορεί να την αθετήσω. Η άσκηση είναι να λες ότι ακόμα και σε σχέση με κάτι σημαντικό, είναι σημαντικότερο να κρατήσεις τον χρόνο που έχεις δεσμεύσει για τον εαυτό σου. Ειδικά ο ύπνος είναι σχεδόν η αρχή και το τέλος όλων.

Αν δηλαδή σας έρθει έμπνευση την ώρα που πέφτετε για ύπνο, να μπορείτε να πείτε ότι είναι πιο σημαντικό να κοιμηθώ καλά;  
Ο ύπνος είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Το ενδιαφέρον είναι ότι πολλές φορές η τεχνολογία λειτουργεί εναντίον μας σε αυτό. Παίρνω το τηλέφωνο στο κρεβάτι, βλέπω μέχρι αργά τηλεόραση, οτιδήποτε… Υπάρχουν όμως πολλά εργαλεία στα οποία έχω αρχίσει να γίνομαι ειδική και τα οποία σου παρέχουν το λεγόμενο digital detox. Ας πούμε υπάρχει μια εφαρμογή που ρυθμίζεις το sleeptime στο κινητό και κατεβάζει ρολά, κατεβάζει το φωτισμό, δεν αφήνει εισερχόμενα τηλέφωνα. Ως γονείς είμαστε καλοί στο να το κάνουμε αυτό, ίσως δεν είμαστε τόσο καλοί, όταν πρέπει να ελέγξουμε τον εαυτό μας. Μόνο που τα παιδιά κάνουν πάντα αυτό που βλέπουν ως παράδειγμα…

Πώς φορτίζετε τις μπαταρίες σας;  
Κάτι που έμαθα τελευταία και μάλιστα από τον παιδικό σταθμό του γιου μου, είναι, όπως μας είπαν οι δασκάλες, ότι τα παιδιά πρέπει να κάνουν πάντα ένα πράγμα τη φορά. Τρώμε, παίζουμε, ζωγραφίζουμε. Ένα πράγμα τη φορά. Όμως για να κάνουμε ένα πράγμα τη φορά, πρέπει κι εσύ να κάνεις ένα πράγμα τη φορά. Μου είναι εντυπωσιακά δύσκολο. Αισθάνομαι ότι ο χρόνος φεύγει και είμαι άπραγη. Σε ένα σεμινάριο στη δουλειά αυτό ήταν επίσης ένα από τα βασικά πράγματα που μας είπαν: ότι ένα μυαλό που κάνει εκατό πράγματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, είναι σχεδόν αδύνατο να σταματήσει και να κοιμηθεί. Όμως το μυαλό χρειάζεται ξεκούραση. Και επιστημονικά πλέον έχει αποδειχθεί, ότι σε meetings πάνω από 90 λεπτά, ξεχνάς ποιος είσαι και πού είσαι. Έχει υπάρξει μεγάλη ανατροπή. Busy is the new poor.

Καταφέρνετε να παραμένετε συναισθηματικά γενναιόδωρη, όταν γυρνάτε σπίτι μετά από μια εξαντλητική μέρα;  
Βάζω blocks στο calendar για να το καταφέρω αυτό, και λέω από εδώ μέχρι εδώ είναι family time, είναι gym time, είναι me time, whatever… Σε όποια θέση και να είσαι, ο κόσμος δεν σταματάει ποτέ να γυρίζει… Θέλει εξάσκηση. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Η συνεχόμενη αδρεναλίνη είναι εθιστική.

Έχετε σπουδάσει και ψυχολογία. Εκ πρώτης φαντάζει άσχετο, αλλά ίσως να μην είναι τελικά…  
Έχω κάνει ένα μεταπτυχιακό στη συμβουλευτική. Ήταν το παιδικό μου όνειρο και τα όνειρά μου δεν τα εγκαταλείπω ποτέ. Επίσης είμαι και certified coach.

Το εξασκείτε;
Στη δουλειά μου κάθε μέρα! Παλιότερα στο management έπρεπε να έχεις όλες τις απαντήσεις, τώρα το σημαντικό είναι να δίνεις τον χώρο και να βοηθάς τους ανθρώπους να βρίσκουν τις απαντήσεις, όχι να τις δίνεις πάντα έτοιμες. Έτσι αναπτύσσεται και η επόμενη γενιά ηγετών. Οι σχέσεις είναι πιο ισχυρές από τις θέσεις. Οι εταιρίες είναι άνθρωποι, οι οποίοι σκέφτονται, καινοτομούν, έχουν ιδέες, οράματα. Το πώς σχετίζεσαι, πώς δίνεις και παίρνεις ενέργεια, είναι αυτό που κάνει τη διαφορά.

Κάνετε διαλογισμό, χρησιμοποιείτε manifestations;
Χμ, έχω πολύ δρόμο ακόμα για να γίνω guru.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Ξαναέπιασα τον «Προφήτη». Ένα σχετικά μικρό βιβλιαράκι, αλλά μου αρέσει να πιάνω βιβλία που έχω ξαναδιαβάσει ανά περιόδους και να τα ανοίγω σε τυχαίες σελίδες, να διαβάζω κάτι και να το στοχάζομαι όλη την ημέρα. Θεωρώ ότι για κάποιο λόγο το άνοιξα σε εκείνο το σημείο.

Αγαπημένο τραγούδι;  
Ο Μάνος Χατζηδάκις είναι για μένα εντελώς meditative. Σε παρόμοιες καταστάσεις μου αρέσει ο Miles Davis.

Ο τελευταίος είναι κατάκτηση της ζωής σας στην Αμερική;
Νομίζω ότι όλες οι μουσικές συνδέονται με κάποια βιώματα. Ζώντας στην Αμερική είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω στη Νέα Ορλεάνη και να ακούσω gospel, jazz… Με πήγαν κοντά στην ουσία της μουσικής, στο τι εκφράζει. Σπούδασα στο Πανεπιστήμιο του Michigan, που είναι κοντά στο Detroit, και υπήρχε πολύ έντονα το Motown στοιχείο, κι όταν το ζεις στην περιοχή που γεννήθηκε, είναι πολύ διαφορετικό, αν το σκεφτείς. Επίσης, σπούδασα στο Austin, που έχει το Austin City Limits, ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ μουσικής, ανεξάρτητες σκηνές σε όλη την πόλη, που ακούς δωρεάν ό,τι θέλεις, από country μέχρι latin. Όλα μου τα ταξίδια έχουν φοβερά ακούσματα.

Ταινίες βλέπετε;  
Ναι, μου αρέσουν οι αληθινές ιστορίες, με εμπνέουν.

Ποια δημόσια φιγούρα σάς έχει συγκινήσει πρόσφατα;
Διάβασα την αυτοβιογραφία του ζεύγους Obama τις προάλλες. Πάντα με συγκινεί η ιστορία του κόντρα στις πιθανότητες. Δείχνει εσωτερική δύναμη.

Η δική σας ιστορία ήταν κόντρα στις πιθανότητες; Ή ήταν σίγουρο ότι θα καταλήξετε εδώ που είστε;
Είχα έναν καθηγητή που έλεγε, «διδάσκω μαθητές, που ίσως πάρουν θέσεις οι οποίες να προορίζονται για άλλους». Μεγάλωσα σε ένα μέρος όπου δεν ήταν όλα τα πράγματα δεδομένα και τη θυμάμαι ακόμα αυτή την κουβέντα. Για μένα, η μεγάλη ευκαιρία ήταν η μετάβασή μου στην Αμερική. Για να πάω, ξεπέρασα δυσκολίες, πήρα δάνειο για να σπουδάσω και κατέβαλα υπερπροσπάθεια. Όμως, μου άνοιξε μεγάλους ορίζοντες και με έμαθε να πιστεύω ότι όλα είναι δυνατά αρκεί να προσπαθήσεις. Θυμάμαι, είχα έναν συμφοιτητή από μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, που μετά την αποφοίτηση ξεκίνησε να δουλεύει σε μία πολύ μεγάλη επενδυτική τράπεζα στη Νέα Υόρκη και μου είχε πει, «κανένας δεν με ρώτησε από πού είμαι. Ήρθα στη Νέα Υόρκη, και κάποιος μου έδωσε μια θέση στη μεγαλύτερη επενδυτική τράπεζα του πλανήτη, καθαρά με βάση τις ικανότητές μου». Στην Ελλάδα είναι πολύ σημαντικό να καλλιεργήσουμε ένα περιβάλλον που θα δίνει ευκαιρίες σε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, ηλικία ή οτιδήποτε άλλο και θα τους ανταμείβει ανάλογα με τις ικανότητες, την προσπάθεια και τα αποτελέσματά τους. Αν έχω μάθει κάτι όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι δύο πράγματα μετρούν και κάνουν τη διαφορά στον επαγγελματικό τομέα: η προσπάθεια και ο χαρακτήρας. Πόση ψυχή βάζεις σ’ αυτό που κάνεις και πώς συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους γύρω σου.

Νιώθετε περήφανη με τον εαυτό σας;
(παύση) Η μαμά μου νιώθει περήφανη για μένα, κυρίως γιατί ο κύκλος της είναι περήφανος. Ίσως θα έπρεπε να είμαι πιο εκδηλωτική με τον εαυτό μου, σε σχέση με κάποια πράγματα που έχω καταφέρει. Έχω απολαύσει πολύ την πορεία. Υπήρχαν στιγμές που έχω συγκινηθεί. Όταν είχα βραβευτεί ως Γυναίκα της Χρονιάς πριν μερικά χρόνια, που μόλις είχα γίνει και μαμά, ήταν ένας ωραίος απολογισμός μέχρι τότε. Στάθηκα και το σκέφτηκα. Αισθάνομαι όμως τόσο μάχιμη κάθε μέρα, που δεν περνάω πολύ χρόνο στο να τα σκέφτομαι αυτά. Είναι όμως μια καλή πρόκληση, ευχαριστώ για την ιδέα.

Τι θα είχατε να πείτε σε ένα παιδί που διαβάζει αυτή τη συνέντευξη και εμπνέεται μέσα από τα λόγια σας να ονειρεύεται;  
Θα μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η συζήτηση να ενέπνεε όχι μόνο ένα νέο, που αν θέλεις σχεδόν οφείλει να έχει όρεξη και ορμή, αλλά και ανθρώπους, γυναίκες και άντρες, σε οποιαδήποτε φάση της ζωής ή της καριέρας τους, γιατί δεν υπάρχει όριο, έχει να κάνει καθαρά με το πού κοιτάς, με το τι σου δίνει όραμα. Το περπάτημά μας στη ζωή έχει ένα περιορισμένο διάστημα, και οφείλουμε να δώσουμε στον εαυτό μας την ελευθερία και το δικαίωμα να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Θα μου άρεσε να μάθω ότι κάποιος ή κάποια που διάβασε την κουβέντα μας, αποφάσισε να τεστάρει μια ιδέα του στην πράξη. Κι όμως γίνεται…

Η αποτυχία;  
Με ζόριζε πάρα πολύ η αποτυχία. Τη θεωρούσα σχεδόν μη αποδεκτή. Με τον καιρό κατάλαβα ότι δεν υπάρχει αποτυχία. Ή πετυχαίνεις αυτό που θέλεις ή παίρνεις ένα μάθημα. Θέλει αντοχή και ωριμότητα για να πάρεις αυτό το μάθημα. Το τένις με βοήθησε πολύ σε αυτό. Ένα από τα χαρακτηριστικά ενός καλού τενίστα είναι να τα αφήνει όλα στο γήπεδο. Να κάνει ό,τι μπορεί, κι αν έρθει ήττα, δεν μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω. Κερδήθηκε από κάποιον καλύτερο, από κάποιον που ήταν σε μια καλύτερη ημέρα, από κάποιον που ήταν τυχερός σε πέντε μπάλες που έκριναν τον αγώνα; Μπράβο! Έκανες το καλύτερο που μπορούσες και δεν υπάρχει αποτυχία όταν κάνεις το καλύτερο που μπορείς.

Είστε μια πολύ όμορφη γυναίκα. Η ομορφιά είναι ευλογία ή κατάρα;
Υπάρχουν μελέτες που λένε ότι η ομορφιά ανοίγει πόρτες. Θεωρώ όμως ότι ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα έχουν η ενέργεια και η προσωπικότητα. Εγώ αντιμετώπισα ένα στερεότυπο, όταν έγινα για πρώτη φορά CEO μιας μεγάλης εταιρίας, γιατί ήμουν γυναίκα, εμφανίσιμη και νέα. Και στην πορεία, πολλές φορές με έχουν υποδεχθεί σε συνέδρια ή σε ομιλίες, πρώτα προβάλλοντας το κομμάτι της εξωτερικής εμφάνισης. Άλλες φορές με χιούμορ, κι άλλες φορές με τα όρια, που λέγαμε πριν, το αντιπαρήλθα. Μια φορά, σε ένα επαγγελματικό γεύμα, κάποιος δίπλα μου είδε το όνομα της εταιρίας μπροστά μου και με ρώτησε, «είστε τμήμα προσωπικού;», «όχι» του λέω, «είστε τμήμα δημοσιών σχέσεων;», «όχι» του λέω, «είμαι γενική διευθύντρια», «γενική διευθύντρια εννοείτε όλα, όλα; τα έχετε όλα;» Δεν μπορούσε να το πιστέψει! Δεν του ταίριαζε αυτό που έβλεπε με αυτό που άκουγε, η εικόνα με τον ρόλο. Γι’ αυτό πρέπει να εμπιστευόμαστε ρόλους σε ανθρώπους που δεν ταιριάζουν σε αυτό που είχαμε πάντα στο μυαλό μας. Μόνο έτσι σπάνε αυτά τα στερεότυπα.