Ανακάλυψη από τη NASA: Το ρόβερ Curiosity μετράει πλέον 3.063 Sol στον πλανήτη Άρη και μόλις έστειλε υπέροχες και σπάνιες φωτογραφίες από λαμπερά σύννεφα.
Οι συννεφιασμένες μέρες είναι σπάνιες στη ισχνή, ξηρή ατμόσφαιρα του πλανήτη Άρη. Τα σύννεφα βρίσκονται συνήθως στον ισημερινό του πλανήτη την πιο κρύα εποχή του χρόνου, όταν ο Άρης είναι στο πιο απομακρυσμένο σημείο της ελλειπτικής τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο.
Αυτή τη φορά όμως συνέβη κάτι πρωτοφανές. Πριν συμπληρωθεί ένα Αρειανό έτος, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι σύννεφα σχηματίζονταν πάνω από το Curiosity της NASA νωρίτερα από το αναμενόμενο.
Φέτος, ήταν έτοιμοι να αρχίσουν να καταγράφουν αυτά τα «πρώιμα» σύννεφα από τη στιγμή που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα τέλη Ιανουαρίου. Αυτό που προέκυψε είναι εικόνες από λαχταριστές ριπές γεμάτες με κρύσταλλα πάγου που διασκορπίζουν φως από τη δύση του ήλιου, μερικές από τις οποίες λαμπυρίζουν με χρώμα. Πάνω από απλώς θεαματικές εικόνες, τέτοιες φωτογραφίες βοηθούν τους επιστήμονες να καταλάβουν πώς σχηματίζονται σύννεφα στον Άρη και γιατί αυτές οι πρόσφατες φωτογραφίες είναι διαφορετικές.
Στην πραγματικότητα, η ομάδα του Curiosity έχει ήδη κάνει μια νέα ανακάλυψη: Τα σύννεφα πρώιμης άφιξης βρίσκονται στην πραγματικότητα σε μεγαλύτερα υψόμετρα από το σύνηθες. Τα περισσότερα σύννεφα του Άρη αιωρούνται πάνω από περίπου 37 μίλια (60 χιλιόμετρα) στον ουρανό και αποτελούνται από πάγο νερού. Όμως, τα σύννεφα που έχει απεικονίσει το Curiosity βρίσκονται σε μεγαλύτερο υψόμετρο, όπου έχει περισσότερο κρύο, υποδεικνύοντας ότι πιθανότατα είναι κατασκευασμένα από κατεψυγμένο διοξείδιο του άνθρακα ή ξηρό πάγο. Οι επιστήμονες αναζητούν μικρές ενδείξεις για να προσδιορίσουν το υψόμετρο ενός νέφους και θα χρειαστεί περισσότερη ανάλυση για να πούμε με βεβαιότητα ποιες από τις πρόσφατες εικόνες του Curiosity δείχνουν σύννεφα νερού-πάγου και ποιες δείχνουν αυτές του ξηρού πάγου.
Οι λεπτές, κυματοειδείς δομές αυτών των νεφών φαίνονται ευκολότερα με εικόνες από τις ασπρόμαυρες κάμερες πλοήγησης του Curiosity. Αλλά είναι οι έγχρωμες εικόνες από τη Mast Camera του Rover (ή Mastcam), που πραγματικά λάμπουν. Προβαλλόμενοι λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα, οι κρύσταλλοι τους πάγωσαν το φως που εξασθενεί και έτσι λάμπουν στον σκοτεινό ουρανό. Αυτά τα σύννεφα λυκόφωτος, επίσης γνωστά ως σύννεφα «noctilucent» (λατινικά για «νυχτερινή λάμψη»), γίνονται πιο φωτεινά καθώς γεμίζουν με κρύσταλλα και μετά σκοτεινιάζουν όταν η θέση του Ήλιου στον ουρανό πέφτει κάτω από το υψόμετρο. Αυτό είναι ένα μόνο χρήσιμο στοιχείο που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες για να προσδιορίσουν πόσο ψηλά είναι.
Ακόμα πιο εντυπωσιακά είναι τα ιριδίζοντα ή τα σύννεφα της «μητέρας του μαργαριταριού». «Αν δείτε ένα σύννεφο με ένα λαμπερό παστέλ σύνολο χρωμάτων οφείλεται στο γεγονός ότι τα σωματίδια νεφών είναι σχεδόν πανομοιότυπα σε μέγεθος», δήλωσε ο Mark Lemmon, επιστήμονας της ατμόσφαιρας στο Ινστιτούτο Διαστημικής Επιστήμης στο Boulder του Κολοράντο. «Αυτό συμβαίνει συνήθως αμέσως μόλις σχηματιστούν τα σύννεφα και όλα έχουν αυξηθεί με τον ίδιο ρυθμό».
«Η μητέρα των μαργαριταριών» η πιο απλά το Curiosity απαθανατίζει ιριδίζοντα σύννεφα στον ουρανό του Άρη
Αυτά τα σύννεφα είναι από τα πιο πολύχρωμα πράγματα στον Κόκκινο Πλανήτη, πρόσθεσε. Αν αγναντεύατε στον ουρανό δίπλα από το Curiosity, θα μπορούσατε να δείτε τα χρώματα με γυμνό μάτι.
«Πάντα θαυμάζω τα χρώματα που εμφανίζονται: κόκκινα και πράσινα και μπλε και μωβ», είπε ο Lemmon. «Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις κάτι να λάμπει με πολύ χρώμα στον Άρη» προσθέτει.
Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου «Η Γραφειοκρατικοποίηση του Κόσμου στη Νεοφιλελεύθερη Εποχή» της Beatrice Hibou που κυκλοφορεί σε ελληνική μετάφραση από τις εκδόσεις Πλήθος (2024)
6°
