Κοινωνικά δίκτυα μοναχικών ανθρώπων

Είναι μία από τις μεγαλύτερες ειρωνείες της εποχής μας. Είμαστε διαρκώς δικτυωμένοι, όλοι με όλους, σε κοινωνικά δίκτυα, ιστοσελίδες και blogs. Και παρόλα αυτά η μοναξιά εξαπλώνεται σαν ιός. Ένας ιός που ευθύνεται, όπως έχουν δείξει πολλές μελέτες παγκοσμίως, για την κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών αλλά και για πολλές αυτοκτονίες. Η κοινωνική απομόνωση συμβάλει με παρόμοιο τρόπο όπως η παχυσαρκία και το κάπνισμα σε ασθένειες και πρόωρους θανάτους. Πολλές φορές τη βιώνουν χειρότερα οι νέοι από τους ηλικιωμένους. Αυτό μπορεί να συνδέεται και με τη νέα παγκόσμια «τρέλα» στο YouΤube, τα εκατομμύρια views σε βίντεο που δείχνουν ανθρώπους να τρώνε. Ίσως για να νιώθουμε ότι έχουμε παρέα στο τραπέζι.

7 δισεκατομμύρια δολάρια - Τόσα ξοδεύει η κυβέρνηση των ΗΠΑ για την υγειονομική περίθαλψη των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω για ζητήματα που συνδέονται με την κοινωνική απομόνωση.

75% - Το ποσοστό των γιατρών στο Ηνωμένο Βασίλειο που δέχονται από 1 ως 5 ανθρώπους κάθε μέρα στα ιατρεία τους, που η βασική τους ασθένεια είναι η μοναξιά.22% ως 50% - Ποσοστό του πληθυσμού των ΗΠΑ που εκτιμάται ότι είναι κοινωνικά απομονωμένο.

33% - Ποσοστό των ερωτηθέντων σε γκάλοπ του BBC (με 55.000 άτομα) οι οποίοι ανέφεραν ότι συχνά ή πολύ συχνά αισθάνονται μοναξιά, με το υψηλότερο ποσοστό (40%) να είναι μεταξύ των ατόμων ηλικίας 16-24 ετών.

41% - Ποσοστό των ερωτηθέντων στην ίδια έρευνα, που δήλωσαν ότι μπορεί να υπάρχουν και θετικές πτυχές στη μοναξιά.

20 εκατομμύρια λίρες - Αυτό είναι το ποσό που θα διαθέσει φέτος η βρετανική κυβέρνηση στον αγώνα κατά της μοναξιάς.

30 - Μέχρι τόσα λεπτά την ημέρα πρέπει να ασχολούμαστε με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να καταπολεμήσουμε τα συναισθήματα της κατάθλιψης και της μοναξιάς.

38% - Τόσο αυξήθηκαν οι κρατήσεις από το 2014 για «σόλο» φαγητό στην online εφαρμογή Bookatable.

Οι κυβερνήσεις των κρατών σε όλο τον κόσμο, από την Αυστραλία και τη Δανία μέχρι την Ιαπωνία, και οι διεθνείς οργανισμοί έχουν αρχίσει να παίρνουν στα σοβαρά το πρόβλημα. Φέτος η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ανακοίνωσε μια στοχευμένη στρατηγική για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, διορίζοντας μέχρι και υπουργό αρμόδιο για θέματα μοναξιάς. Η ταχυδρομική υπηρεσία Royal Mail ξεκίνησε πιλοτικό πρόγραμμα στο οποίο οι ταχυδρόμοι θα «έχουν στο μυαλό» τους και θα τσεκάρουν τους μοναχικούς ανθρώπους και, από το 2020, τα σχολεία της Βρετανίας θα ενσωματώσουν το πρόβλημα στα εκπαιδευτικά προγράμματα.

Το 2017 στις ΗΠΑ, η επιτροπή της Γερουσίας για τα θέματα της γήρανσης του πληθυσμού της Γερουσίας ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα. Σχεδόν ταυτόχρονα o γερουσιαστής Mike Lee ξεκίνησε το Social Capital Project, μια έρευνα που θα κρατήσει χρόνια και θα μελετήσει τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να αυξηθεί, όχι το οικονομικό, αλλά το «κεφάλαιο» που σχετίζεται με τις κοινωνικές σχέσεις. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτηρίζει πλέον τη δημιουργία «δικτύων κοινωνικής υποστήριξης» ως καθοριστικό παράγοντα για την ανθρώπινη υγεία.

Στο επίκεντρο της παγκόσμιας συζήτησης δεν είναι εάν η έλλειψη κοινωνικών διασυνδέσεων μας κάνει κακό. Αυτό έχει απαντηθεί, μας κάνει. Το ερώτημα είναι πόσο κακό μας κάνει η μοναξιά και τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό.

Στο επίκεντρο της παγκόσμιας συζήτησης δεν είναι εάν η έλλειψη κοινωνικών διασυνδέσεων μας κάνει κακό. Αυτό έχει απαντηθεί, μας κάνει. Το ερώτημα είναι πόσο κακό μας κάνει η μοναξιά και τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό. Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι εύκολο, τόσο στη λύση του αλλά ακόμα και για την καταγραφή του. Τα συναισθήματα ως γνωστό δεν μπορούν να μετρηθούν με την ευκολία που μετριούνται ο δείκτης μάζας-σώματος ή τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.

«Σε ατομικό επίπεδο, πρέπει να μιλάμε περισσότερο για τη μοναξιά», λέει ο ψυχολόγος John Cacioppo. «Δεν μιλάμε για αυτό, γιατί θεωρείται αποτυχία, είναι το ισοδύναμο του loser.
Η ύπαρξη ποικιλίας στις σχέσεις είναι σημαντική», λέει η Julianne Holt-Lunstad, καθηγήτρια ψυχολογίας και νευροεπιστημών. Οι νέοι πρέπει να βρουν περισσότερους τρόπους αλληλεπίδρασης με τους ηλικιωμένους. Οι συνάδελφοί μας στη δουλειά, εκεί που σπαταλάμε τις περισσότερες ώρες, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν όλες τις συναισθηματικές μας ανάγκες. Πολλές φορές μπορεί να αποτελούν πηγές άγχους.

Στην πραγματικότητα, η δουλειά μας, με τις πολλές ώρες ενασχόλησης, μπορεί να τροφοδοτεί τη μοναξιά μας. Το πρόβλημα γίνεται χειρότερο και από το γεγονός ότι απευθυνόμαστε στον ιδιωτικό τομέα πλέον για τις υπηρεσίες που μας παρείχαν παλιότερα οι φίλοι μας. Από το online dating μέχρι την ψυχολογική υποστήριξη των life coaches. Και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Όσο πιο απομονωμένοι είμαστε και με λιγότερο ελεύθερο χρόνο τόσο πιο πιθανό είναι να στραφούμε σε αυτές τις υπηρεσίες. Αυτό μας αφήνει λιγότερο χρόνο για να περάσουμε με την οικογένεια και τους φίλους.