Συγκριτικό τεστ: ΝΒΑ 2Κ19 εναντίον NBA Live 19

Μετά από αρκετά χρόνια αναποφασιστικότητας και ενδοσκόπησης (θέλουμε να παίξουμε μπάσκετ σε αλάνες αντί για γήπεδα; θέλουμε να παίξουμε στο κινητό αντί για κονσόλες;) η EA επέστρεψε πέρσι στις «νορμάλ» κυκλοφορίες για τη μακροβιότερη σειρά μπάσκετ του videogaming με το NBA Live 18. Όπως και για τον Jordan όταν (για το καλό και των δύο αθλημάτων) παράτησε το μπέιζμπολ για να ξανασχοληθεί με την πορτοκαλί μπάλα, έτσι και για το NBA Live, η πρώτη χρονιά δε μετράει – από τη δεύτερη άρχισε να ξαναπαίρνει τα πρωταθλήματα τρία-τρία. Το ερώτημα λοιπόν είναι, μετά από τον δύσκολο αλλά απαραίτητο χρόνο προσαρμογής, είναι η EA έτοιμη να χτυπήσει την 2K σε μια κατηγορία εξομοιωτών που, εδώ και πολύ καιρό, παίζει μόνη της; Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα συγκρίνοντας τους δύο τίτλους σε 4+1 βασικές κατηγορίες.

Story Mode: Σταθερά ανάμεσα στα highlights του 2K19, το σενάριο του campaign στην φετινή έκδοση είναι πρωτότυπο, ενδιαφέρον κι έχει να επιδείξει την συμμετοχή (ημί)διασήμων ηθοποιών όπως ο Haley Joel Osment (του Sixth Sense). Παίρνουμε τον ρόλο ενός νεαρού παίκτη που έχει μείνει εκτός draft και αναγκάζεται να βρει το δρόμο του για τα μεγάλα σαλόνια ξεχωρίζοντας στην, όχι και τόσο γκλαμουράτη, Κινέζικη λίγκα και, στη συνέχεια, σε μικρότερης εμβέλειας αμερικάνικα πρωταθλήματα. Δυσκολίες προσαρμογής, προστριβές με ανταγωνιστικούς συμπαίκτες, αφερέγγυοι ατζέντηδες, αλλά και μια πορεία ωρίμανσης και κατανόησης του ομαδικού χαρακτήρα του αθλήματος θα οδηγήσουν τελικά τον πρωταγωνιστή στο NBA. Πρόκειται για αφηγηματική εμπειρία προσεγμένη και εξαιρετικά καλογραμμένη, τόσο ώστε να κοντράρει την αντίστοιχη που είχε επιμεληθεί ο Spike Lee το 2015.

Αντιθέτως, το στόρι του φετινού Live είναι μάλλον πενιχρό. Ουσιαστικά παίζεις 3-4 προκαταρκτικά ματς σε Γαλλία και Αμερική και μπαίνεις στο draft (αν είσαι εξοικειωμένος με τα βασικά του παιχνιδιού, μάλιστα, σε αρκετά υψηλή θέση). Από εκεί και πέρα το σενάριο ουσιαστικά αποτελεί συρραφή από tweets, συνομιλίες με δημοσιογράφους ή το προπονητικό team και σύντομα βιντεάκια από “influencers” που σχολιάζουν την απόδοσή σου μετά από κάθε αγώνα. Μηδενικό αφηγηματικό ενδιαφέρον, δηλαδή, μετά την επιλογή ομάδας και μπορείς εύκολα να τα προσπεράσεις και να πας στο επόμενο ματς χωρίς να αισθάνεσαι ότι έχεις χάσει κάτι σημαντικό.

Υπεροχή: Άνετα το 2Κ19. To Live, δεν έχει ουσιαστικά στόρι, το 2K όχι μόνο έχει αλλά είναι και πιο καλογραμμένο απ’ το 80% των τηλεοπτικών σειρών που προβάλλονται αυτή τη στιγμή.

Εξέλιξη Χαρακτήρα: Όπως και πέρσι, το 2K19 σου δίνει μια σχετική ευελιξία ως προς το πως θα αναπτύξεις τις μπασκετικές σου ικανότητες. Μετά από κάθε αγώνα ανταμείβεσαι με έναν αριθμό από πόντους τους οποίους μπορείς να διαθέσεις για ν’ ανεβάσεις τα στατιστικά σου σε κατηγορίες που θα επιλέξεις. Θες ο point guard σου να ταπώνει με την ευχέρεια center; Επένδυσε! Όμως, πάλι όπως και πέρσι, το παιχνίδι επιβραδύνει την εξέλιξη σου με προφανή σκοπό να σου πουλήσει, σε πραγματικό χρήμα, τα πακέτα με τους πόντους που θα σου επιτρέψουν γρηγορότερη πρόοδο. Από κάποιο σημείο και μετά τα πράγματα γίνονται τόσο απελπιστικά που θα χρειάζονται πολλαπλοί αγώνες για ν’ ανέβεις έστω σε μια στατιστική κατηγορία.

Το Live πάλι, το ’χει πάρει τόσο ανάποδα το ζήτημα που φαντάζει σχεδόν χαριτωμένα αφελές (όσο χαριτωμένα αφελές μπορεί να είναι ένα franchise εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων τελοσπάντων). Όχι μόνο ξεκινάς με σαφώς πιο ανεπτυγμένες μπασκετικές ικανότητες αλλά σου χαρίζει δυνατότητες ανόδου πολύ πιο απλόχερα απ’ το 2Κ, αν και περιορίζει τις επιλογές σου σε αυτές που έχουν άμεση σχέση με τη θέση σου. Ενώ όμως είναι αξιοθαύμαστο ότι δεν προσπαθεί να σε ξεζουμίσει όπως το 2Κ, η γενναιοδωρία σε συνδυασμό με την σχετική ευκολία του (βλέπε και παρακάτω, στην κατηγορία Ρεαλισμός) κάνει την εξέλιξη σου να φαντάζει λίγο ρηχή, σα να μην κόπιασες αρκετά για να την κερδίσεις. Εκεί που σίγουρα υπερέχει σε φαντασία, πάντως, είναι στην ιδέα του Icon που σου επιτρέπει να επιλέξεις έναν παίκτη-ίνδαλμα της θέσης σου και να υιοθετείς, όσο ανεβαίνεις levels, όλο και περισσότερα στοιχεία του παιχνιδιού του (κινησιολογία, ικανότητες, φυσικά προσόντα) έτσι ώστε κάποια στιγμή να ντριμπλάρεις σαν τον Iverson ή να τρομοκρατείς κάτω απ’ την ρακέτα σαν τον Mutombo.

Υπεροχή: Και τα δύο παιχνίδια έχουν χάσει το μέτρο, το ένα λόγω υπερβολικής τσιγγουνιάς, το άλλο λόγω υπερβολικής γενναιοδωρίας, αλλά το Icon είναι μια πανέξυπνη ιδέα που χαρίζει βάθος στον χαρακτήρα σου και που δίνει, για τη συγκεκριμένη κατηγορία, τη νίκη στο Live.

Ρεαλισμός – Αίσθηση Παιχνιδιού: Με μικροδιορθώσεις και τοπικές αλλαγές το NBA 2K19 έχει χτίσει, εδώ και δύο δεκαετίες, ένα στιβαρό σύνολο μηχανισμών που σε πείθουν ότι αυτό που παίζεις είναι μπάσκετ. Οι δυνατότητες σε επίθεση και άμυνα είναι ισορροπημένες σωστά, οι ιδιαιτερότητες κάθε θέσης βγαίνουν στον τρόπο παιχνιδιού σου ανάλογα με το αν ελέγχεις άσο ή τεσσάρι και τα κορμιά πέφτουν στις μάχες κάτω απ’ την ρακέτα. Σε κάποιες περιπτώσεις μια περίεργη αδράνεια στην κίνηση σε κάνει να αισθάνεσαι ότι στρίβεις αυτοκίνητο και όχι παίκτη, ενώ η ανεξήγητη επιμονή του παιχνιδιού να λήγει τις περιόδους του στο πεντάλεπτο εκνευρίζει (τελικό σκορ: 55-51), αλλά, ουσιαστικά, μιλάμε για ασήμαντα ψεγάδια πάνω σ’ ένα σχεδόν τέλειο σύστημα.

Η Electronic Arts, σοφά, επέλεξε να μην πάει κόντρα σε συνήθειες που το μπασκετικό gaming κοινό έχει διαμορφώσει εδώ και χρόνια κι έτσι το σύστημα ελέγχου του NBA Live 19 είναι σχεδόν πανομοιότυπο με αυτό του 2K. Οι φάσεις εξελίσσονται ρευστά, συναρπαστικά, αλλά και με μια σαφώς πιο arcade αίσθηση που μπορεί να ξενίσει όσους ψάχνουν για ρεαλιστικό αθλητικό εξομοιωτή. Αισθάνεσαι λιγότερο τη μάζα απ’ τα αντίπαλα σώματα και τα στατιστικά πλεονεκτήματα έχουν υπερβολικό, σχεδόν καρτουνίστικο, αντίκτυπο στον αγώνα. Ο, μέτριος κατά τ’ άλλα, center μου κάρφωνε κατά μέσο όρο δέκα φορές ανά ματς (ως αναπληρωματικός!), ενώ ο, ομολογουμένως καλός σουτέρ αλλά γενικότερα ρολίστας, Kyle Korver των Cavaliers είχε 10/12 τρίποντα στην πρώτη μας συνάντηση, με τον αμυντικό να κρέμεται από πάνω του στα περισσότερα εξ’ αυτών. Ποιος είσαι ρε φίλε; Ο Τζον Κόρφας;

Υπεροχή: Οι καλοκουρδισμένοι, στιβαροί μηχανισμοί του 2K19 παραμένουν κορυφαίοι, αλλά το Live συνεχώς εξελίσσεται και, αν μάθει να συγκρατεί τις υπερβολές του, θα απειλήσει την πρωτοκαθεδρία του.

Loot Crates, τοποθετήσεις προϊόντων και λοιπά εκνευριστικά: Όσοι διάβασαν την περσινή κριτική μου για το 2K18, μία από τις αρνητικότερες που έχω γράψει ποτέ για παιχνίδι, πιθανολογώ πως δε θα δυσκολευτούν να προβλέψουν το νικητή στη συγκεκριμένη κατηγορία. Με μια σκανδαλωδώς παρεμβατική στρατηγική, η 2K Sports ουσιαστικά δόμησε (βλέπε: κατέστρεψε) το παιχνίδι της γύρω από την επιθυμία να εκτεθεί ο παίκτης σε όσο το δυνατόν περισσότερο διαφημιστικό υλικό γίνεται. Κάπως έτσι είχαμε τους ατελείωτους περιπάτους στο “neighborhood” με τον οπτικό του βομβαρδισμό από logos γνωστών εταιρειών, κάπως έτσι είχαμε τις αναγκαστικές (και χρονοβόρες) επισκέψεις σε γυμναστήρια σπονσοραρισμένα από γνωστό ισοτονικό ποτό. Τακτικές αναμενόμενες από κάποιον free-to-play τίτλο, εδώ όμως τα 60 ευρουλάκια τα σκάμε για το παιχνίδι, όχι για να χαζεύουμε ρεκλάμες. Η κατάσταση έχει βελτιωθεί φέτος καθώς είναι πιο εύκολη η μετάβαση από αγώνα σε προπονητικό κέντρο και τούμπαλιν χωρίς ενδιάμεσες βόλτες. Όμως ακόμα θα χρειαστεί (λιγότερο τακτικά, ευτυχώς) ένα πέρασμα απ’ το γνωστό γυμναστήριο (για να εισπράξουμε το μπόνους αντοχής που προσφέρει) και ακόμα η υπερβολικά αργή εξέλιξη του παίκτη σου έχει προφανή σκοπό να σε σπρώξει να αγοράσεις υψηλότερα στατιστικά με πραγματικό χρήμα.

Φυσικά κι απ’ το Live 19 δεν μπορούμε να περιμένουμε πολύ διαφορετική αντιμετώπιση. Τα παιχνίδια αυτά πλέον πλασάρουν τον επαγγελματικό αθλητισμό ως lifestyle, με όλα τα συμπαρομαρτούντα, από το τι μπλουζάκι θα φορέσεις μέχρι το τι μουσική θα παίζει μεταξύ αγώνων. Η εμμονή της EA με τα social media που παρακολουθούν τον παίκτη σου σε κάθε του κίνηση το επιβεβαιώνει αυτό. Έστω κι έτσι, το παιχνίδι της παραμένει πολύ λιγότερο επιθετικό απ’ το 2K19 σ’ αυτό τον τομέα και, πέρα από τις κλασικές φίρμες που παρελαύνουν από την οθόνη πριν κάθε αγώνα και τα ψώνια που μπορείς να κάνεις για να στολίσεις τον χαρακτήρα σου, σε αφήνει, ουσιαστικά, ν’ αποφασίσεις εσύ για τον βαθμό έκθεσης σου στα μαρκετιλίκια του.

Υπεροχή: Καλύτερη η κατάσταση από το περσινό χάλι, αλλά και πάλι το 2Κ19 παραμένει εκνευριστικά επιθετικό με τον τρόπο που αφήνει τις διαφημιστικές αξιώσεις του να επηρεάζουν την εμπειρία σου. Εύκολος νικητής το Live 19.

Giannis: Καμία έκπληξη εδώ, ο Giannis είναι ο κορυφαίος power forward του NBA και στα δύο παιχνίδια, με αστρονομικα νούμερα σε άμυνα και επίθεση.

Υπεροχή: Ελαφρύ πλεονέκτημα για το 2K19 που τον έχει και στο εξώφυλλο (άρα και ακόμα πιο ανεβασμένο με 95 γενική βαθμολογία – μέσα στην πεντάδα των καλύτερων παικτών της λίγκας) και γενικότερα κοσμεί τα backgrounds του με διάφορα ελληνοπρεπή, μαιάνδρους, γαλανόλευκες, γκράφιτι “Sepolia” κλπ.

Τελική Ετυμηγορία: Το 2Κ19 παραμένει η πρώτη επιλογή για λάτρεις του ρεαλισμού (και για όσους διαθέτουν την απαραίτητη υπομονή απέναντι στο διαφημιστικό παραλήρημα του), αλλά το Live 19 είναι, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, τόσο κοντά στον μεγάλο του ανταγωνιστή – θα τον είχε ξεπεράσει, μάλιστα, αν είχε ισορροπήσει λίγο καλύτερα τη δυσκολία του. Με λίγες διορθώσεις, του χρόνου θα έχουμε πολύ ενδιαφέρουσα κόντρα.