Zeitgeist Wii

Σύντροφοι, θα ήθελα να ξεκινήσω αυτή τη χρονιά με την αυτοκριτική μου: Παραδέχομαι πως έσφαλα στην εκτίμησή μου για το Nintendo Wii και ελπίζω ο σύντροφος Νίκος (Ζαχαριάδης) να με συγχωρέσει, διότι στα ψυχιατρεία στη Σιβηρία κάνει κρύο.

Είναι, βλέπετε, μερικά πράγματα που λόγω ηλικίας και κοινωνικής θέσης περνάνε εντελώς απαρατήρητα από τον πραγματικό σου περίγυρο – κι έτσι αναγκάζεσαι να εμπιστεύεσαι τις γνώμες τρίτων. Οι γνωστοί μου, στα πλαίσια που ασχολούνται με κονσόλες, είναι συνήθως αρκετά μεγάλοι για να τους απασχολεί το Wii και ταυτόχρονα αρκετά μικροί (ή μη-παραγωγικά παράσιτα της κοινωνίας) για να έχουν παιδιά που τα απασχολεί το Wii. Κι έτσι, ενώ θα ακούσεις για την κλασική κοκορομαχία Xbox 360 Vs PS3 και για το ποιο ποδοσφαιράκι είναι καλύτερο, δεν θα ακούσεις τίποτα για το Nunchuk (το χειριστήριο του Wii).

Παραδέχομαι, λοιπόν, πως όταν βγήκε το Wii στην αγορά διάβασα τις κριτικές ανθρώπων που εμπιστεύομαι και δεν ήταν ενθαρρυντικές. Ένα σαφώς αδύναμο μηχάνημα, με unsexy τεχνικά χαρακτηριστικά που τα νερντς δεν θα του έδιναν σημασία, περίεργα παιχνίδια για Γιαπωνέζους (hello, guitar hero?) κι ένα ομολογουμένως περίεργο χειριστήριο με γυροσκόπιο που καταλαβαίνει τις κινήσεις σου. Η απόφαση ήταν δεδομένη. Το Wii βγήκε για να το αγοράσουν οι Ιάπωνες και τα μικρά παιδιά και θα παραμείνει στην αφάνεια των δύο γιγάντων, καθώς μάλιστα κυκλοφόρησε στο χρονικό κενό μεταξύ της κυκλοφορίας του Xbox 360 και του PS3.

Όμως, σε πείσμα όλων των ειδικών, το μικρό Wii κατάφερε να γίνει ξεκάθαρα η πιο πετυχημένη κονσόλα της γενιάς της. Με 56 εκ. κομμάτια πουλημένα μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2009, έχει αφήσει πίσω του τόσο το Xbox, που είχε χρονικό προβάδισμα ενός έτους (39 εκ κομμάτια μέχρι 1/1/2010), όσο και το PS3, που έχει πουλήσει 27 εκ. κομμάτια (Σεπτ. 2009). Η επιτυχία του δημιούργησε ελλείψεις στην αγορά. Κάτι που εάν το δούμε με όρους μάρκετινγκ είναι πολύ έξυπνο, καθώς μια μικρή έλλειψη μερικών εβδομάδων κάνει ακόμα πιο επιθυμητή την απόκτηση ενός «σπάνιου» προϊόντος...

Κατόπιν εορτής κι εγώ κάθισα να κάνω την ιατροδικαστική εξέταση. Το Wii είναι ένα προϊόν που πραγματικά απευθυνόταν στην ιαπωνική αγορά – και παλιότερα τα Jap-friendly προϊόντα δεν είχαν μεγάλη επιτυχία στον υπόλοιπο κόσμο. Η ιδέα ενός χειριστηρίου που του συμπεριφέρεσαι σαν ρακέτα του τένις ή σαν σπαθί με ασπίδα χοροπηδώντας στο καθιστικό σου, δεν ήταν ακριβώς δυτικό βίτσιο. Έχουν γραφτεί άπειρα πράγματα για τη thumb generation, που χρησιμοποιεί κυρίως τους αντίχειρες για να ελέγχει το χειριστήριο. Ακόμα και ο αμερικάνικος στρατός σχεδιάζει τα νέα οπλικά του συστήματα με αυτό το δεδομένο. Κι όμως, το Wii έκανε το μαγικό και τους σήκωσε κυριολεκτικά από την πολυθρόνα (ή το πουφ). Και το χοροπηδητό των παικτών αύξησε σημαντικά το fun factor της κονσόλας, που με τη σειρά τους αύξησαν τις πωλήσεις. Κι όταν λέω πως έχουμε γιαπωνεζοποιηθεί, εσείς με κοροϊδεύετε.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας ήταν η τιμή του. Το Wii είναι φθηνό. Ακόμα και τα παιχνίδια του είναι φθηνά. Και σε μια εποχή που οι αντίπαλοί του έχουν καταστήσει την αγορά και τη χρήση κονσόλας ένα σημαντικά ακριβό σπόρ, με το Wii τη βγάζεις φθηνά. Κι αυτό μπορεί να μην απασχολεί τον κολλημένο ποδοσφαιρόφιλο που παίζει μονοκαλλιέργεια δύο παιχνίδια, απασχολεί όμως τους γονείς. Διότι τα βλαστάρια τους τερματίζουν τα παιχνίδια με ρυθμό ένα τη βδομάδα.

Όμως, ίσως το πιο κρυφό μυστικό της επιτυχίας του Wii είναι πως απευθύνθηκε και στις γυναίκες. Τα κορίτσια δεν παίζουν τόσο πολλά βιντεοπαιχνίδια, όχι γιατί είναι γενετικά προδιαθετημένα, αλλά διότι το ποδόσφαιρο και ο πόλεμος δεν είναι ακριβώς οι πρώτες προτεραιότητές τους. Φυσικά και λατρεύω τα κορίτσια που σκοτώνουν ζόμπι και σε πατάνε στο street fighter, αλλά αυτό δεν αποκλείει το Wii fit board, που σε βάζει να κάνεις γιόγκα και γυμναστική (και σε πιάνει όταν κάνεις ζαβολιές). Κι επειδή έπιασε το πνεύμα των καιρών, το Wii έγινε ο αδιαμφισβήτητος νικητής της 7ης γενιάς κονσολών.

 techiechan@tellas.gr