Τέσσερις άγνωστες ιστορίες για την αποστολή Apollo 11 και το πρώτο βήμα του ανθρώπου στη Σελήνη.
Γράφει ο Αλέξανδρος Θεολόγου
«4…3…2…1…0… All engines running. Lift off! We have a lift off… 32 minutes past the hour, lift off on Apollo 11. Tower clear». Μισόν αιώνα από τον Ιούλιο του ’69, όταν άνθρωποι από τον πλανήτη Γη ξεκινούσαν για να πατήσουν στην Σελήνη, η μεγαλύτερη περιπέτεια του 20ού αιώνα προκαλεί ακόμη δέος.
Στριμωγμένοι σε ένα διαστημικό σκάφος που οι στολές τους το έκαναν ακόμη πιο μικρό, οι αστροναύτες Νηλ Άρμστρονγκ, Έντουιν «Μπαζ» Ώλντριν και Μάικλ Κόλλινς άφηναν την εξέδρα εκτόξευσης του Kennedy Space Center με τον θηριώδη πύραυλο-φορέα Saturn V και 11 λεπτά αργότερα έμπαιναν σε τροχιά. Τέσσερεις ημέρες μετά, στις 20 Ιουλίου 1969, οι Άρμστρονγκ και Ώλντριν θα γίνονταν οι πρώτοι άνθρωποι που επισκέπτονταν τον φυσικό μας δορυφόρο «εν ειρήνη για όλη την Ανθρωπότητα».
Το Apollo 11 με το οποίο επιχείρησαν το τολμηρό αυτό ταξίδι φαντάζει σήμερα σαν να έχει βγει από παλιά ταινία επιστημονικής φαντασίας. Δύο σκάφη, 17 τόννοι αλουμινίου, χαλκού, τιτανίου και συνθετικών υλικών, 33 τόννοι προωθητικού καυσίμου, 4.000.000 απάρτια, καλωδιώσεις συνολικού μήκους 40 μιλίων, 100.000 σχέδια, 26 υποσυστήματα, 678 διακόπτες, 410 ασφάλειες, ένας στόχος: η Σελήνη. Την δεκαετία του ’60 το Πρόγραμμα Apollo ήταν το μεγαλύτερο τεχνολογικό επίτευγμα του ανθρώπινου είδους. Πολλοί λένε πως παραμένει ακόμη.
Η φάση της προσσελήνωσης, 13 λεπτά που σημάδεψαν έναν ολόκληρο αιώνα, ήταν η επιτομή της δουλειάς 400.000 εργατών, μηχανικών, τεχνικών και επιστημόνων σε μια εποχή που τίποτα δεν φάνταζε αδύνατο –ακόμη και η κατάκτηση της Σελήνης. Η αποστολή Apollo 11 είναι εκτενέστατα καταγεγραμμένη, κι όμως, πενήντα χρόνια αργότερα υπάρχουν πτυχές άγνωστες στο ευρύ κοινό.
«Το έδαφος έτρεμε…»
Ο Saturn V παραμένει ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος πύραυλος που κατασκευάστηκε ποτέ. Με ύψος πάνω από 100 μέτρα και βάρος 2.800 τόννους ο θεόρατος «Κρόνος 5» ήταν σκέτη κτηνώδης δύναμη: στην φάση της εκτόξευσης οι πέντε κινητήρες F-1 του πρώτου ορόφου απέδιδαν 7,7 εκατομμύρια λίβρες ώσης, καταβροχθίζοντας 20 τόννους καύσιμο το δευτερόλεπτο. Εν πτήσει, οι κινητήρες έκαιγαν σε 150 δευτερόλεπτα 4,5 εκατ. λίβρες καυσίμου. Δεν είναι να απορεί κανείς που τα καύσιμα αποτελούσαν το 85% του συνολικού του βάρους.
Η δύναμή του ήταν αρκετή να βάλει 130 τόννους σε τροχιά γύρω από την Γη και να στείλει 43 τόννους στο φεγγάρι. «Νομίζω όλοι είχαμε εκπλαγεί από το πόσο ισχυρό ήταν αυτό το πράγμα» έλεγε χαρακτηριστικά το 2011 ο αστροναύτης του Apollo 8, Φρανκ Μπόρμαν. Το πλήρωμα της συγκεκριμένης αποστολής ήταν το πρώτο που πέταξε με Saturn V τον Δεκέμβριο του 1968. «Η αίσθηση που είχα κατά την πτήση του πρώτου σταδίου ήταν σαν να βρισκόμουν σε ένα παλιό φορτηγό τραίνο που έτρεχε σε χαλασμένες γραμμές» θυμάται ο αστροναύτης Μπιλ Άντερς ενώ ο συνάδελφός του Τσαρλς Ντιούκ παρομοιάζει τον διαχωρισμό του ορόφου με «σύγκρουση τραίνου».
Τρειςείναι… πολλοί!
Ο χώρος πληρώματος του Apollo ήταν παρόμοιος σε διαστάσεις με το εσωτερικό ενός μεγάλου αυτοκινήτου. Οι Άρμστρονγκ, Ώλντριν και Κόλλινς πέρασαν οκτώ ημέρες ταξιδεύοντας μέχρι την Σελήνη και πίσω, στριμωγμένοι στον θαλαμίσκο του Command Module ο οποίος στο ευρύτερο σημείο του ήταν 3,9 μέτρα. Σίγουρα δεν ήταν μέρος για κλειστοφοβικούς.
Πίσω από το Όχημα Διοίκησης βρισκόταν το Όχημα Εξυπηρέτησης με τις δεξαμενές καυσίμου και τους κινητήρες. Η Σεληνάκατος LM (Lunar Module) μεταφερόταν σε ένα διαμέρισμα πίσω από τα προαναφερθέντα σκάφη. Αφήνοντας την Γη, το Apollo εκτέλεσε στροφή εν πτήσει για να συνδεθεί με την Σεληνάκατο πριν στρίψει ξανά με προορισμό την Σελήνη.
Η AI θα πρέπει να υποβάλλεται σε περιορισμούς ορθής χρήσης, με τη διαφορά ότι αυτοί καλό είναι να τίθενται και να εφαρμόζονται εν είδει αυτορρύθμισης από τους ίδιους τους χρήστες
15°
