ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

H Θεσσαλονίκη ανήκει για μένα σε μια φαντασιακή και πάντοτε γιορταστική πραγματικότητα.

Φτάνω στον Eπικούρειο Aπόλλωνα, τρίτη φορά που τον επισκέπτομαι και υπόσχομαι στον εαυτό μου να συνεχίσω να έρχομαι σε αυτόν το μικρό Παρθενώνα

Η Αίγινα έχει μια αύρα, ένα κάτι στον αέρα, είναι το νησί μου, ο χώρος μου, δεν θα βαφτώ ποτέ για να βγω έξω, δεν το σκέφτομαι καν.

Ονειρεύομαι το μικρό μόλο, πριν το παλιό λιμάνι, με γάτες και κεφτέδες.

Για τους φιλότεχνους, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, πάντα θα υπάρχει μια έκθεση

Όσοι συχνάζουμε στο νησί όλο το χρόνο, το καλοκαίρι μάλλον κρυβόμαστε.

Πήγαινε στη Σαμοθράκη, τα ’χει όλα κι άλλα πολλά που δεν σου λέω γιατί δεν μου φτάνουν οι λέξεις για το άρθρο.

Nα πας σ’ ένα νησί για να καθαρίσει το μυαλό σου. Εδώ και χρόνια το Κουφονήσι αντιπροσωπεύει για μένα αυτού του είδους το μινιμαλισμό

Έχει άγριες θάλασσες, άγρια βουνά και άγριους ανθρώπους.