Λίγο η έλλειψη budget, λίγο η ανάγκη για το διαφορετικό, με οδήγησαν στο νησί της Μαδέρα να ψάχνω δουλειά μέσω μιας εφαρμογής που σου επιτρέπει να εργάζεσαι εθελοντικά σε διάφορα μέρη του κόσμου, με αντάλλαγμα διαμονή και φαγητό. Κατεβάζεις την εφαρμογή, κάνεις λογαριασμό και επικοινωνείς με άτομα απ’ όλον τον κόσμο που ανεβάζουν αγγελίες εκεί. Μπορείς να επιλέξεις μια φάρμα στην Ιαπωνία ή ενα ιστιοφόρο στη Σικελία, να κάνεις housesitting ή petsitting, να διδάξεις σε σχολείο ή σε μια ΜΚΟ στην Αφρική. Δίχως κάτι εξασφαλισμένο, έφτασα στο νησί με την ελπίδα να βρω μια θέση σε κάποιο αγρόκτημα.
Μαδέρα: Μια εμπειρία Workaway
Κάπου μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής, στα ανοιχτά του Ατλαντικού, βρίσκεται η αυτόνομη περιοχή της Μαδέρα, ένα σύμπλεγμα νησιών που ανήκουν στην Πορτογαλία. Γνωστό για το ευνοϊκό του κλίμα και τα εξωτικά κρασιά, το αρχιπέλαγος ήταν ακατοίκητο μέχρι την ανακάλυψή του από τους Πορτογάλους, στις αρχές του 15ου αιώνα.Το ταξίδι κράτησε περίπου 5 ώρες, αλλά η θέα από το αεροπλάνο και μόνο με είχε ανταμείψει. Τα βραχώδη τοπία και οι άγριες ακτές, που βλέπεις μέχρι να προσγειωθείς σε ένα από τα πιο επικίνδυνα αεροδρόμια της Ευρώπης, είναι μια μικρή γεύση του τι θα αντικρίσεις εκεί.
Έστειλα 2-3 αιτήσεις και, όσο περίμενα, έκανα μια βόλτα στην πρωτεύουσα, τη Φουντσάλ. Πάνω που είχα αποφασίσει πως το σπίτι μου θα ήταν το αυτοκίνητο, πήρα θετική απάντηση και ξεκίνησα για τη βόρεια πλευρά του νησιού ώστε να συναντήσω τον Antoine, έναν Γάλλο ερωτικό μετανάστη, ο οποίος έμενε, μαζί με την οικογένεια του και τον σκύλο τους, στο Airbnb αγρόκτημα που διατηρούσαν και στο οποίο θα δούλευα.
Το κτήμα βρίσκονταν σε μια απότομη πλαγιά γεμάτη μπανανιές και κάθε λογής τροπικό δέντρο, ρέματα και εντυπωσιακή θέα. Η δουλειά, αν και περίμενα κάτι λιγότερο hardcore, περιλάμβανε αρκετό σκάψιμο, ξερίζωμα, φύτεμα και πότισμα – πέντε ώρες την ημέρα, πέντε φορές την εβδομάδα (τις μέρες και ώρες που θα δουλεύεις μπορείς να τις διαπραγματευτείς από πριν).
Το μεσημέρι και το βράδυ με περίμενε πάντα φαγητό. Ο Antoine ήταν ωραίος τύπος, με μακριά λευκά μαλλιά και ενώ δεν το είχε ακριβώς ούτε με τη μαγειρική ούτε με την καθαριότητα, με τόσο σκάψιμο δεν έχεις και πολλές επιλογές.
Μετά τη δουλειά έχεις την υπόλοιπη μέρα δική σου. Μπάνιο σε παραλίες με μαύρη ηφαιστειακή άμμο και σε καταρράκτες που χύνονται κατευθείαν στη θάλασσα, βόλτα σε αμπελώνες σκαρφαλωμένους σε απόκρημνες πλαγιές και πεζοπορία στα χιλιάδες μονοπάτια, τα levadas. Πολλά σε οδηγούν σε μέρη πάνω από τα σύννεφα. Αν και δεν θεωρείται ο καλύτερος nightlife προορισμός, από νωρίς το απόγευμα οι δρόμοι, τα μπαρ και τα παγκάκια της Φουντσάλ γεμίζουν κόσμο που πίνει μπίρες και ponchas (το παραδοσιακό τους αλκοολούχο ποτό φτιαγμένο από ζαχαροκάλαμο), καθώς προετοιμάζονται για τη βραδινή τους έξοδο.
Το Workaway δεν είναι για όλους. Θέλει να μη σε νοιάζει αν το φαγητό δεν είναι τόσο καλό ή το κρεβάτι λίγο άβολο, και η αλήθεια είναι πως σε μικρό χρονικό διάστημα δύσκολα θα καταφέρει κάποιος ενώ δουλεύει να έχει και χρόνο για τουρισμό. Θα πρότεινα σε όποιον το επιλέξει να φροντίσει να μείνει κάπου το λιγότερο10-15 μέρες. Είναι ένας τρόπος ταξιδιού που μπορεί να σου διδάξει πολλά. Οι συζητήσεις με τους ντόπιους έπλασαν μια εικόνα του πως είναι να ζεις στο μέρος αυτό. Βέβαια άλλο τουρίστας άλλο μετανάστης. Παρ’ όλο που το Workaway απαιτεί προσαρμοστικότητα, είναι μια εμπειρία που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ταξιδεύεις.
16°
