Οι αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους σε πάνε παντού, και μάλιστα με ασφάλεια. Αρκεί να μην έχεις αποσκευές, πολλές απαιτήσεις, μεγάλα πόδια, αλλά κυρίως, αρκεί να είσαι κοντό άτομο
Παλιά οι φθηνές πτήσεις ήταν αυτές που έφευγαν μαύρα χαράματα, ή πολύ αργά τη νύχτα – αν είχες τρόπο να φτάσεις στο αεροδρόμιο, εύκολα πηγαινο-ερχόσουν κι ας βρυκολάκιαζες. Ανεξάρτητα από το μπόι σου, μια και τα καθίσματα ήταν ίδια στις φθηνές και τις ακριβές πτήσεις, βολευόσουν με το οικονομικό εισιτήριο παρά την ταλαιπωρία της άσχετης ώρας πτήσης. Την οποία άσχετη ώρα, έτσι κι αλλιώς έχεις να την αντιμετωπίσεις σήμερα: οι κάπως οικονομικότερες πτήσεις είναι σε άγριες ώρες, ακόμα, αλλά οι ακόμα οικονομικότερες (πτήσεις) είναι αυτές που βρίσκεις στις αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους.
Ένα εισιτήριο για Λονδίνο, πχ, μπορεί να το πληρώσεις έως και 200-250 ευρώ σε κανονική εταιρεία, ανάλογα με τη σαιζόν, ή να ξεροσταλιάσεις λίγο στο ιντερνετ μέχρι να βρεις την ίδια διαδρομή προς 65-85 ευρώ σε εταιρεία χαμηλού κόστους. Κλείνεις το εισιτήριο με πολύ ενθουσιασμό, έτσι όπως ακτινοβολεί από την οθόνη του λαπτοπ/κινητού σου, και αδιαφορείς για το κονσεπτ (= αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους) μέχρι να έρθει η ώρα να πετάξεις…
Δικαιούσαι μία προσωπική τσάντα ή τσάντα υπολογιστή, και ένα βαλιτσίδιο. Οι διαστάσεις του ζάρωσαν από τον φετινό Σεπτέμβριο, στην ουσία δικαιούσαι ένα μικρό τσαντικό που χωράει ίσα-ίσα τον φορτιστή του λαπτοπ και κινητού σου, το νεσεσέρ σου, δυο μπλουζάκια, ένα τσιμπιδάκι για τα φρύδια και τρία βρακιά.
Τελειώνουν κάποτε όλα τα διαδικαστικά και μπαίνεις στο σκάφος σέρνοντας το βαλιτσίδιο που πέρασε τις εισαγωγικές εξετάσεις με επιτυχία. Ανακαλύπτεις ότι με το ζόρι χωράει στο ντουλαπάκι πάνω από τη θέση σου, το ζμπρώχνεις με μανία μέχρι να ζουληχτεί και να χωθεί στο ράφι, σαν υπόθετο.
Κοιτάζεις τις θέσεις και καγχάζεις: επιτέλους δικαιώνεσαι ως κοντό ή/και μικρόσωμο άτομο, γιατί οι θέσεις στα αεροσκάφη εταιρειών χαμηλού κόστους είναι της εποχής του Τουταγχαμών, τότε που οι άνθρωποι ίσα που έφταναν το 1,20 σε ύψος, και αυτό, οι νταγλαράδες. Στριμώχνεσαι, μόνο και μόνο επειδή είσαι στη φάση που πλησιάζεις επικίνδυνα το 1.50, και άρα το αντιμετωπίζεις με σεβασμό.
Η χειραποσκευή που μπαίνει κάτω από το κάθισμά σου, εννοείται ότι δεν χωράει κάτω από το κάθισμά σου. Άλλωστε εκεί δεν είναι κανονικά τα σωσίβια; Ή δεν υπάρχουν σωσίβια για να πέσει το κόστος;
Παρηγοριέσαι στην ιδέα ότι έτσι και πέσει το αεροπλάνο,οι πιθανότητες να σωθείς επειδή έχεις σωσίβιο είναι μηδαμινές. Τον ήπιες ένυγουεη. Ας μη σκας για το σωσίβιο.
Ήξερες ότι στις φθηνές πτήσεις δεν προσφέρεται τίποτε σε τρόφιμο, οπότε έχεις μαζί σου σάντουιτς και μπουκαλάκι νερό. Το σάντουιτς το έφτιαξες από το σπίτι αλλά το νερό το αγόρασες, αναγκαστικά – στα Εγγλέζικα αεροδρόμια, πχ, το πιο οικονομικό νεράκι κάνει γύρω στα 4 ευρώ.
Επειδή δεν υπάρχουν καθαρίστριες, οι αεροσυνοδοί αναγκάζονται να καθαρίζουν τις τουαλέτες του αεροπλάνου. Ρώτησα, είναι αλήθεια, σα να μη τους φτάνουν οι δουλειές που έχουν…
Τα σάντουιτς που υπάρχουν σε μενού μέσα στο αεροπλάνο, αν παρ’ελπίδα δεν έχεις προμήθειες στον (μίνι) ντορβά σου, κοστίζουν 10 λίρες Αγγλίας, γύρω στα 12 ευρώ. Ανάλογες τιμές παίζουν σε όλες τις χώρες/πτήσεις: όταν το μενού είναι με πληρωμή, είναι ένα ακριβό μενού. Κρατήσου, φάε καμιά τσίχλα, να μη το πληρώσεις χρυσό τελικά το οικονομικό εισιτήριο…
ΠΑΡ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ: το Κέντρο Δεδομένων Εκτίμησης Ατυχημάτων Εμπορικών Αεροσκαφών (JACDEC) λέει ότι οι αεροπορικές εταιρείες χαμηλού κόστους είναι εξ ίσου ασφαλείς με τις ακριβές, για την ακρίβεια, στον κατάλογο με τις 10 ασφαλέστερες εταιρείες στον κόσμο, οι 5 είναι χαμηλού κόστους. Ανάμεσά τους οι Easyjet και Ryanair. Τα ίδια συμπεράσματα έβγαλε και η AirlineRaitings.com, άρα μπορεί να πετάς στριμόκωλα, μπορεί να αποβιβάζεσαι σα στραβοσουγιάς, μπορεί να κάθεσαι τρείς-τέσσερεις ώρες με το νερό σου στο χέρι και τους ώμους όρθιους (γιατί δε χωράνε άμα χαλαρώσεις, έχεις πλάτες), μπορεί να πατάς πάνω στην χειραποσκευή σου και να σκύβεις ελαφρά γονυπετής (αν είσαι ψηλό άτομο), αλλά τουλάχιστον φτάνεις στον προορισμό σου ολόκληρο άτομο, όπως ξεκίνησες. Ή σχεδόν όπως ξεκίνησες, γιατί όλο κι έχεις χάσει κάτι χιλιοστά στη διαδρομή…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
Κάποια μέρη στην Ευρώπη, πέρα από την ομορφιά τους, σε κάνουν να σκεφτείς τι σημαίνει να είμαστε ενωμένοι. Η επίσκεψη σε αυτά σε φέρνει πιο κοντά στην ουσία της ευρωπαϊκής ιδέας.
Τώρα που τελειώνει το καλοκαίρι, κοιτάω τις φωτό που τράβηξα τους τελευταίους δυο μήνες στο κινητό και ψάχνω να το βρω. Πού πήγε; Φεύγει όντως; Κι αν φεύγει, πού πάει;
23°
