Ταξιδια

Σαλπάρισμα προς άγνωστες ακτές

Ο David, το σκάφος του και η ιστορία της ζωής του

«Είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος για τα πράγματα που δεν έκανες παρά για τα πράγματα που έκανες. Γι’ αυτό, λύσε τους κάβους. Σαλπάρισε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ανακάλυψε».

Με μότο τις φράσεις αυτές του Mark Twain, ο David Welsford πήρε μια μεγάλη απόφαση. Εγκατέλειψε τις πολυτέλειες της γης και αναζήτησε την ευτυχία και την περιπέτεια πάνω σε ένα ξύλινο ιστιοπλοϊκό 50 ετών, το οποίο επισκεύασε ο ίδιος και το μετέτρεψε σε σπίτι του.

Όλα ξεκίνησαν το 2009, όταν ο David βρήκε το ιστιοφόρο, 28 μέτρων, αγκυροβολημένο και εγκαταλελειμμένο σε ένα λιμάνι στο Καναδά. Το καράβι, το οποίο βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση, βρέθηκε μετά από διαπραγαμτεύσεις με τον ιδιοκτήτη του, στην κατοχή και στη δημιουργική διάθεση του David. Μέσα σε 5 μήνες η «Lizzy Bell» (όπως το ονόμασε)αναβίωσε. Της έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία για ζωή και εκείνη του το ανταπέδωσε ισάξια. Του προσέφερε 5 χρόνια εξερεύνησης του ωκεανού, ανακάλυψης του κόσμου και την ευκαιρία να ζήσει τη ζωή που πάντα ονειρευόταν. Με «σύντροφο» τη Lizzy Bell και πλήρωμα τους φίλους του, που κατά καιρούς τον συνοδεύουν στα ταξίδια του, ο Davidσυνεχίζει να σαλπάρει μέχρι σήμερα με μοναδικό προορισμό το ταξίδι.

Σε ένα 8λεπτο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Twenty Eight Feet: life on a little wooden boat» που γύρισε ο ίδιος μας δίνει μια μικρή γεύση από τη ζωή του στον ανεξερεύνητο ωκεανό. Εξηγεί πώς βρήκε τη βάρκα και την επισκεύασε και περιγράφει το συναίσθημα όταν βρέθηκε για πρώτη φορά μέσα στο απέραντο και άγνωστο γαλάζιο. Όσον αφορά το πρακτικό κομμάτι, ο David έχει δηλώσει πως πάντα υπάρχει τρόπος για να βγάλεις λεφτά, για να επιζήσεις. Ο ίδιος πάντα καταφέρνει να έχει αρκετά για να πιει μια μπίρα, να πάει στο μανάβικο και να βάλει πετρέλαιο στο σκάφος και νιώθει πως είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.

Όπως γράφει στην προσωπική του ιστοσελίδα: « Ο βασικός μου στόχος είναι να μάθω, να εξερευνήσω και να μοιραστώ με αυτούς που με ακολουθούν. Υπάρχει ένας ολόκληρος πλανήτης με ανθρώπους που ζουν και σκέφτονται ο καθένας διαφορετικά. Ας κατευθυνθούμε προς τις ακτές τους.»