Η Αλεξάνδρα Ευσταθιάδου έφτιαξε μια όαση στην καρδιά της χαλκιδικιώτικης ερήμου

Στη Βουρβουρού, μακριά από την περιρρέουσα βαρβαρότητα μιας υπερτουριστικοποιημένης Χαλκιδικής, έρμαιο αδηφάγων εργολάβων που σε συνδυασμό με αμετροεπείς ντόπιους μετέτρεψαν τον κάποτε παράδεισο του Βόρειου καλοκαιριού σε «Εφιάλτη στον δρόμο με τα κιτς μπιτς μπαρ και τις rooms to let εξαλλοσύνες», το Ekies All Sences Resort της Αλεξάνδρας Ευσταθιάδου είναι ένα βάλσαμο. Ένα ησυχαστήριο μακριά από τα αγριεμένα στίφη. Ένα εξωτικός γαλαζοπράσινος τόπος καλοκαιρινής διαβίωσης που παραμένει πιστός σε όλα αυτά που ονειρεύτηκε από το ξεκίνημά της η Αλεξάνδρα Ευσταθιάδου.

Υπέρτατα σχεδιασμένο και πολυβραβεύμενο σε διαγωνισμούς ντιζάιν, το boutique hotel, όπου η τέχνη, η ανεμελιά, τα πολυβραβευμένα εστιατόρια (Bubo, Treehouse), συνδυασμένα με εκλεκτές δραστηριότητες (οινογνωσίες στο πλαίσιο Ekies Walks) και άλλες σπάνιες αύρες περιπλέκονται εις αρμονία μία, καταφέρνει να παραμένει μια όαση στην καρδιά της χαλκιδικιώτικης ερήμου. Λίγο πριν αναχωρήσει από τη Θεσσαλονίκη, όπου και ξεχειμώνιασε, για τη Βουρβουρού, όπου για άλλο ένα καλοκαίρι θα επιμεληθεί ένα customized καλοκαίρι για όλους που θα την τιμήσουν, η κυρία Ekies All Senses Resort μας μίλησε για τη σημασία του να παραμένεις πιστός στα όνειρα με υψηλό πήχυ αισθητικής και φιλοξενίας.

Αν η Τέιλορ Σουίφτ ή η Σκάρλετ Γιοχάνσον (τυχαία δείγματα) σου ζητούσαν να περιγράψεις τον ρυθμό του καλοκαιριού και τον τρόπο που κυλά ο χρόνος στο resort σου, πώς θα δειγμάτιζες; 
CRUEL SUMMER SILENT NIGHTS! Ξυπόλητα μαυρισμένα αγόρια και κορίτσια, δροσερά σεντόνια, απαλό φως τη νύχτα, νόστιμη ντομάτα, καρπούζι και προζυμένιο ψωμί, ταξιδιάρικα κρασιά, ήρεμη θάλασσα, παιδί που κοιμάται με χαμόγελο στα χείλη. Στο Εkies μαζεύουμε καλοκαίρι!

Αν δεν υπήρχαν η Βουρβουρού και η Χαλκιδική, σε ποιο άλλο μέρος θα μπορούσες να στήσεις το Ekies; 
Η Σιθωνία θα υπήρχε; Λίγο παρακάτω, εκεί κοντά σε αυτόν τον τόπο το βλέπω το Ekies μόνο! Σε μια παραλλαγή του όμως, με το ίδιο πάθος και φτιαγμένο στο χέρι, όπως λέει ο φίλος μου ο Γιάννης, θα έβλεπα μια εκδοχή του στην Τήνο, στην Παταγονία, στην Αμβέρσα… Ωραίο line up… Ευτυχώς ονειρεύομαι!

Αν εντός του resort λειτουργούσε φέτος και ένα θερινό σινεμά, ποιες είναι οι αγαπημένες σου ταινίες που θα ήθελες να μοιραστείς με τους θεατές; 
Σου έχει πει κάποιος κάτι σχετικό; Γιατί θα έχουμε θερινές προβολές φέτος! Λοιπόν, κάποιες από τις ταινίες θα ήταν οι «La Grande Belleza», «Hand of God», «Moonlight», «The Red Turtle», «Love me if you dare» κι άλλες πολλές ταξιδιάρικες και νοσταλγικές. Είμαι τυχερή γιατί ζω με τον πιο ψαγμένο σινεφίλ και θεατρόφιλο φωτογράφο.

Αν μια μέρα ο Χρυσοσκουφάτος γκουρού Παμπόρης των πολυβραβευμένων in da house εστιατορίων σας Treehouse και Bubo δήλωνε κόλλημα και εσύ έπρεπε οπωσδήποτε να μαγειρέψεις αντ’ αυτού, σε ποιες παιδικές καλοκαιρινές γεύσεις θα κατέφευγες για να σώσεις την παρτίδα; 
Θα επέλεγα μυδοπίλαφο με γυαλιστερές, τις οποίες μικρή τις μάζευα εκεί μπροστά στην παραλία του Εkies, και μυρωδικά του βιολογικού μας μποστανιού. Επίσης, σκορπίνα με λαχανικά στον φούρνο και χωριάτικη, αλλά και γεμιστά με κιμά α λα μαμάς. Τον σκούφο θα τον χάναμε, αλλά τα δάχτυλά μας θα τα γλείφαμε!

Αν ρωτήσω πόσος κόπος, τόλμη, έξοδα και όραμα χρειάζεται για να λειτουργείς τέτοιας κλάσης εστιατόρια, τι θα απαντούσες; 
Θα απαντήσω πως κανείς ποτέ που δεν έχει περάσει μέσα από αυτές τις κουζίνες, δεν έχει πληρώσει αυτά τα τιμολόγια και δεν έχει ζήσει με τέτοιους σεφ δεν θα καταλάβει πόσο άπειρα πολύ επιβάλλεται να έχεις από όλα τα παραπάνω για να φτάσεις εκεί. Ο σεβασμός και η εκτίμηση που  έχω σε αυτή τη γλυκιά συνομοταξία και στις οικογένειές τους είναι απεριόριστος!

Αν έπρεπε να διαλέξεις την πιο κομβική στιγμή που σε οδήγησε να ασχοληθείς με τον τουρισμό και το hoteling, ποια θα ήταν αυτή; Ποια χρονιά και με ποιο όραμα ξεκίνησε η περιπέτεια; 
Θυμάμαι τη στιγμή σαν χθες, ήταν το 1991 στο ξενοδοχείο «The Hempel» όπου συναντήθηκα για πρώτη φορά με τη wooden chair Cappellini. Μικρό κορίτσι χαμογελούσα μέσα στον κατάλευκο άδειο χώρο με τις μαζεμένες ορχιδέες σε μια γωνιά. Σε εκείνο το μέρος, ακριβώς αυτό το βράδυ στην εφηβεία μου κατάλαβα ότι αυτό ήθελα να κάνω. Πολλές συμπτώσεις και μία τέτοια ερώτηση κάποια χρόνια πριν μου θύμισαν πως εκείνο το βράδυ ήξερα πως το ξενοδοχείο και μάλιστα  μπουτίκ ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Βέβαια, σε «λέξεις», το έβαλα μια δεκαετία αργότερα.

Αν είχες το μπάτζετ για να καλέσεις όποιον Έλληνα ή ξένο εικαστικό τραβάει η όρεξή σου για να φτιάξει εξ ολοκλήρου μια νέα πτέρυγα στο resort, ποιον ή ποιαν θα καλούσες; 
Φανταστικό πρότζετκ αυτό που μου βάζεις! Η ομάδα θα έμενε έτσι καταπληκτική και θα καλούσαμε με δική μου ενθάρρυνση τους εξής σχεδιαστές-στριες για δυο τρεις πτέρυγες· αν είναι να ονειρευτώ ας το  ευχαριστηθώ! Για την πρώτη πτέρυγα τους Ronan & Erwan Bouroullec σε συνδυασμό με Έλληνες φωτογράφους όπως τον Elias Joidos και τον Kosmas Pavlidis, με κεντήστρες και μάστορες του χωριού. Για τη δεύτερη πτέρυγα τους Muller van Severen μαζί με τους Beetroot και για την τρίτη τη Sabine Marcelis με τον Λάμπη τον μαρμαρά. Παρ' όλα αυτά, και η ομάδα που έχουμε τώρα είναι φανταστική!

Αν με το ίδιο μπάτζετ η πρόσκληση ίσχυε και για την περίπτωση ενός μουσικού ή μιας μπάντας, ποιες θα ήταν οι επιλογές σου σε περίπτωση που φέτος το καλοκαίρι έπαιρνες την απόφαση να διοργανώσεις και ένα μίνι φεστιβάλ;
Αν και περίεργοι καιροί, θα τολμούσα να καλέσω τον Pejman Hadadi με τα τύμπανά του, τη Μichelle Gurevich και τον Διονύση Σαββόπουλο. 

Αν σου ζητούσα να μου μιλήσεις για τον ποταμό Νέστο και τα παιδικά καλοκαίρια σου στο γραφικό χωριό Τοξότες του Νομού Ξάνθης, τι θα ανακαλούσες;
Τη διαδρομή από το σπίτι στο χωριό για να πάρουμε ψωμί και γάλα, τους σκαντζόχοιρους δίπλα στο κανάλι που έτρεχε το νερό, την αγωνία μέχρι να μας δει η κυρία από το πρώτο σπίτι, την αγωνία να μας δει η κυρία από το επόμενο που επέμενε να πιούμε το ολόφρεσκο πλην απαισιότατο φρέσκο γάλα. Τα μοναδικά ροζ - πορτοκαλιά δειλινά, τον ατελείωτο δρόμο με τις λεύκες, τις εξορμήσεις στο ποτάμι και μετά το φαγητό στη μοναδική ταβέρνα. Τα σιλό που έστεκαν εκεί δίπλα στο σπίτι, μα κυρίως η ατέλειωτη ησυχία που άφηνε τόσο χώρο στη φαντασία για παιχνίδι με τον Μπρούνο, τις παλέτες και το χώμα.

Αν ο Οργανισμός Τουρισμού της Θεσσαλονίκης αλλά και της Χαλκιδικής ζητούσαν τις προτάσεις σου για άμεση υλοποίηση, ποιες θα ήταν αυτές;
Θα ξεκινούσα άμεσα με πρόγραμμα στα σχολεία για περιβαλλοντική εκπαίδευση και μαθήματα για τεχνικές ανάπτυξης ενσυναίσθησης. Ακόμη θα ξεκινούσα χθες το Brand Strategy, ώστε να μάθουμε, να αναλύσουμε και μετά να μοιραστούμε με τον υπόλοιπο κόσμο τους θησαυρούς μας. Πιθανότατα θα άλλαζα από σχεδόν όλους τους θεσμούς αρκετά άτομα, θα τοποθετούσα περισσότερες γυναίκες και ανθρώπους που δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί.

Αν έπρεπε να ευχαριστήσεις ανθρώπους που σου στάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, ποιοι θα ήταν και πόσο συνεχίζεις να ακουμπάς επάνω τους;
Να ευχαριστήσω θα ήθελα όλους έναν προς έναν που βρέθηκαν στο δρόμο μου - μα όλους! Όλους τους συνεργάτες, όσους πέρασαν από το σέρβις, την κουζίνα, τα δωμάτια, τα υπόγεια, τους μηχανικούς, τους χτίστες, μάστορες, τους χωματουργούς, τους δύτες, τους διευθυντές, και φυσικά, τους πελάτες, τους συντρόφους μου, τους φίλους και τα παιδιά μου. Πολύ θέλω να ευχαριστήσω και αυτούς που με πείσμωσαν να τα καταφέρω - αυτούς  του χώρου που όταν με πρωτοσυνάντησαν με αποθάρρυναν και σήμερα στέκομαι δίπλα τους σε βραβεία και τραπέζια. Ακουμπώ σε λίγους ανθρώπους που αγαπώ, πολύ λίγους, κάποιοι έφυγαν νωρίς αλλά ακούω τους ψιθύρους τους.

Τι εμπορεύεται στ’ αλήθεια το Ekies All Sences Resort; Στήνει αναμνήσεις, μοσχοπουλά αξέχαστες εμπειρίες, ή είναι κάτι άλλο, πιο άυλο ίσως, που του έχει χαρίσει αυτή τη φήμη; 
Δεν το σκέφτομαι ποτέ και δε με νοιάζει καθόλου τι και πόσο. Με ενδιαφέρουν η μυρωδιά, τα παρτέρια, τα χαμόγελα των ανθρώπων μας, οι βουτιές στα γαλάζια νερά, να βρω τα κεντίδια που ψάχνω, να με καταπλήξει η επόμενη ιδέα για την ανακαίνιση. Αυτά δε χωράνε σε λέξεις και απέχουν πολύ από το εμπόριο, έλα να το νιώσεις από κοντά για να καταλάβεις.