Κουάλα Λουμπούρ: Ταξίδι στην πρωτεύουσα της Μαλαισίας

Ντόχα - Κουάλα Λουμπούρ, ούριος άνεμος, 7ωρη πτήση νυκτερινή. Αναμέτρηση με τη δυσκολία ύπνου. Άφιξη χάραμα. Παρά την κούραση, δραστήριος. Προμήθεια κάρτας μετρό και κινητής τηλεφωνίας. Απαραίτητα! Εξοικείωση οικονομική, υπάρχει χαρτονόμισμα που αντιστοιχεί σε 0,2 ευρώ.

Με έκταση τετραπλάσια της Γαλλίας, η Μαλαισία απαρτίζεται από:

1. Τη χερσόνησο νοτίως της Ταϊλάνδης που καταλήγει στην πόλη κράτος της Σιγκαπούρης.

2. Το βόρειο τμήμα της νήσου Μπόρνεο. Το πρώτο έχει μεγαλύτερη οικονομική, ιστορική και τουριστική βαρύτητα. Πληθυσμός 33 εκατ. 70% γηγενείς (μουσουλμάνοι), 20% Κινέζοι, σχεδόν 10% Ινδοί. Η συγκέντρωση πλούτου από το κινεζικό στοιχείο πυροδότησε εντάσεις και ταραχές στο παρελθόν. Με ομοσπονδιακού τύπου συγκρότηση, η χώρα χωρίζεται σε επιμέρους κρατίδια. Ο κοινοβουλευτικός βίος συγκλονίστηκε πρόσφατα από υπεξαίρεση κονδυλίων πολλών δις δολαρίων από τον τότε πρωθυπουργό που καταδικάστηκε.

Μετά από έναν περίπου αιώνα βρετανικής κυριαρχίας στη χερσόνησο, η Μαλαισία γίνεται ανεξάρτητο κράτος το 1957 (η Σιγκαπούρη, με διαφορετική εθνοτική σύνθεση, θα αποσχιστεί το 1965).

Megacities. Ο όρος μού καρφώθηκε φθάνοντας στην πρωτεύουσα, αν και δεν ξεπερνά το όριο των 10 εκατομμυρίων. Μεγέθυνση της πόλης ραγδαία, με ουρανοξύστες πύργους να δεσπόζουν, εξ ων και οι δίδυμοι πύργοι Petronas (Κρατική πετρελαϊκή εταιρεία), σύμβολο ευρωστίας. (Στη διάρκεια της ανέγερσης είχαμε την 11 Σεπτεμβρίου…) Ως προς τις μεταφορές, το μετρό σύγχρονο, αποτελεσματικό, δίγλωσσο. Αλλά θα σταθώ στο grab: εξελιγμένο είδος uber, που ο αλγόριθμος αντικαθιστά παζάρια με γραφικούς γηραλέους ταξιτζήδες και τις σακαράκες τους – είδος υπό εξαφάνιση. Πατάς στο κινητό τη διαδρομή και σου εμφανίζονται 3-4 επιλογές με διαφορετικό κόστος, σαφώς χαμηλότερο των ταξιτζήδων. Επιλέγεις και σου δείχνει οδηγό, πινακίδες, ώρα άφιξης, ενώ το σύστημα έχει καταχωρίσει και τη δική σου σέλφι. Ο μεγάλος αδελφός όλα τα παρακολουθεί: αμηχανία αλλά και ασφάλεια.

Πλήθος mall, αγρίως κλιματιζόμενα όπως και το μετρό: μπαίνοντας, βάζεις αντιανεμικό, αλλιώς πουντιάζεις. Σε mall έφαγα το πρώτο βράδυ, σε πάγκο με διάσπαρτες μοναχικές φιγούρες (πίνακας Χόπερ).

Ανάγνωση τοπικής εφημερίδας. Φορολογία, πληθωρισμός, εξάρθρωση τοπικού καρτέλ ναρκωτικών, ηφαιστειακή δραστηριότητα στη γειτονική (ομόγλωσση) Ινδονησία. Στο ένθετο περί ταξιδιών, η Ελλάδα: έμφαση στις ομορφιές της ενδοχώρας και στη μεσογειακή κουζίνα. Ένα άλλο ένθετο, εντελώς lifestyle, απευθυνόμενο σε εύπορους αναγνώστες, μιλάει για εσωτερική διακόσμηση, υψηλή ραπτική, μέριμνα των κατοικίδιων στα ταξίδια, παρουσιάζει μίαν επιτυχημένη επιχειρηματία και, τέλος, τις προοπτικές του καλλιεργημένου χαβιαριού (eco-friendly…) Κορεατική πατέντα. Επίσης άρθρο για την περιβαλλοντική διάσταση και τις προοπτικές της ισλαμικής διατροφής χαλάλ. Μια μεσαία τάξη όλο και πιο ομοιογενής γιγαντώνεται παγκοσμίως. Καλά, είναι πλούσιοι στη Μαλαισία; Λοιπόν: χάρη και στο πετρέλαιο, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ πλησιάζει εκείνο της Ελλάδας, αλλά με συντελεστή ανισότητας υψηλότερο (όχι όμως ακραίο, λατινοαμερικανικού τύπου!). Η κυβέρνηση έχει καθιερώσει σύστημα διακρίσεων που ευνοεί τους αυτόχθονους Μαλαίσιους. Το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Κινέζων έχει προσαρμοστεί: οι «ντόπιοι» παίρνουν τη δουλειά και έναντι κάποιου την πασάρουν στο κινέζικο κύκλωμα…

Το ιστορικό κέντρο της Κουάλα Λουμπούρ τοποθετείται γύρω στο 1900: η βρετανική παρουσία στην πόλη χρονολογείται από το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα. Ένα κομψό τζαμί, κτίρια αποικιοκρατικού χαρακτήρα με ροπή προς εκλεκτικισμό-οριενταλισμό, ναοί και κτίρια Κινέζων που εγκαταστάθηκαν στις όχθες του ποταμού ασχολούμενοι με την εξόρυξη κασσίτερου. Chinatown σημαντική, Little India ταπεινή. Εξυπακούεται. Η κομψή κεντρική αγορά του 1900 έχει καλλωπιστεί και φιλοξενεί μαγαζάκια και στα πέριξ ποικίλα δρώμενα, κατά τα γνώριμα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Οι Βρετανοί κληροδότησαν το οδήγημα αριστερά (με εφαρμογή και στις κυλιόμενες σκάλες!) και τις χοντρές τριγωνικές πρίζες, πηγή δυσκολιών στη φόρτιση συσκευών. Η γλώσσα, αν και ακατανόητη, είναι γραμμένη με λατινικούς χαρακτήρες (sentral). Στα φανάρια, ο πράσινος «Γρηγόρης» τους επιταχύνει το βήμα καθώς πλησιάζει ο «Σταμάτης».

Αξιόλογο το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης, ως κτίριο και ως εκθέματα: μακέτες εμβληματικών τζαμιών, παλιά χειρόγραφα Κορανίου. Βρίσκεται δίπλα στο «Εθνικό Τζαμί» – σύγχρονη φαραωνική χοντροκοπιά.

Διαφημίζονται οργανωμένες επισκέψεις σε αξιοθέατα, όπως τα σπήλαια Batu. Όμως είναι απλούστερο, ταχύτερο και φθηνότερο να πάει κανείς ανοργάνωτα με το μετρό. Πρόκειται για τόπο λατρείας του ινδικού πληθυσμού, με ένα γιγαντιαίο χρυσό άγαλμα να δεσπόζει στην είσοδο του σπηλαίου, στο εσωτερικό του οποίου βρίσκονται διάφορα τεμένη. Κοσμοσυρροή, ατμόσφαιρα εμποροπανήγυρης. Οι μαϊμούδες πανταχού παρούσες: σκουπιδοφάγες αλλά και κλεφτρόνια που αρπάζουν πλαστικές σακούλες από αμέριμνους επισκέπτες. Το θέαμά τους όταν να απολαμβάνουν κλοπιμαία μήλα παραπέμπει στους πρωτόπλαστους και στον Δαρβίνο.

Σε απόσταση αναπνοής από το μοντέρνο κέντρο της πόλης με τους δίδυμους πύργους βρίσκεται μια περιοχή με ξύλινα σπιτάκια με αυλές, τεκμήρια άλλης εποχής, των αρχών του 20ού αιώνα. Παραδίπλα, ένα παλιό μουσουλμανικό νεκροταφείο. Χρήσεις γης… Πόσο θα διαρκέσει άραγε αυτή η αλλόκοτη συμβίωση; Πιο κάτω, η μεγάλη αγορά Chow Kit με υποδέχεται με πλήθος εξωτικών και μη φρούτων, λαχανικών, ψαριών, θαλασσινών. Ντομάτες μανταρίνια από Κίνα, μπανάνες εγχώριες, μάνγκο Ταϊλάνδης. Τιμές όχι ιδιαιτέρως χαμηλές, ιδίως τα εισαγόμενα. Την οπτική και οσφρητική παράσταση κλέβουν οι πάγκοι με άπειρα είδη παστών αποξηραμένων ψαριών που χρησιμοποιούν στη μαγειρική τους (λίγο σαν τους αρχαίους ημών προγόνους…).

Αρκετά όμως με την πρωτεύουσα-σημείο εκκίνησης. Μας καλεί το ταξιδιωτικό καθήκον!

Συνεχίζεται...