Ο δηµιουργός της Στέγης Προστασίας Αδέσποτων Ζώων Takis Shelter, Τάκης Προεστάκης γράφει για τη δική του Ιεράπετρα.
Γεννήθηκα σε ένα µικρό χωριό, το Ορεινό, στον νοµό Λασιθίου. Εκεί έζησα τα παιδικά µου χρόνια, αλλά επειδή δεν είχε γυµνάσιο και λύκειο έπρεπε να µεταφερθούµε οικογενειακώς στην Ιεράπετρα που είναι κοντά. Μεγαλώνοντας, για είκοσι χρόνια δούλευα νύχτα, είχα το δικό µου νάιτ κλαµπ. Μετά από τόσα χρόνια όµως σιχάθηκα τη ζωή αυτή. Μία µέρα όταν ήµουν 37 ή 38 χρονών και αφού είχα πουλήσει το µαγαζί, έτυχε να έρθω στη χωµατερή εδώ στην πόλη µου την Ιεράπετρα. Το θέαµα που αντίκρισα ήταν τραγικό. Τόσα ζώα αποστεωµένα, σε άθλια κατάσταση, να πεθαίνουν. Πήρα και βοήθησα ένα, το ένα έγινε δύο, τα δύο τρία, πέντε, δέκα, βοηθούσα πια τα αδέσποτα όλης της χωµατερής. Ήθελα να τα πάρω µακριά από εκεί, να κάνω ένα µικρό καταφύγιο για να τα προστατεύσω. Ο χώρος που αγόρασα ήταν αρκετός για τα 75 ζώα της χωµατερής… και φτάσαµε να έχω τώρα 420 σκυλιά και 70 γάτες, κατσίκια και άλλα.
Θυµάµαι τη ζωή στο κλαµπ, στον Μακρύ Γιαλό, και βλέπω τη ζωή που ζω τώρα και είναι, κυριολεκτικά, η µέρα µε τη νύχτα. Τότε κοιµόµουν όλη µέρα, δούλευα όλη νύχτα και τώρα είµαι όλη την ώρα σε εγρήγορση για τα ζώα, µέρα και νύχτα.
Το Shelter που έχουµε είναι σε µία πλαγιά που λέγεται Κούπα και δεν έχει δίπλα ούτε ένα σπίτι. Είµαστε µόνο εγώ µε τα ζώα µου. Έχουµε φτιάξει ένα σπίτι στο οποίο έρχονται και εθελοντές και βοηθάνε. Είµαστε 10 λεπτά µακριά από την πόλη και µένουµε µε τα ζώα.
Εδώ και δέκα χρόνια ζω µέρα-νύχτα στο καταφύγιο. Δεν κάνω διακοπές, δεν έχω απουσιάσει ποτέ, παρά µόνο τρεις µέρες που είχα πάει στο νοσοκοµείο. Τα ζώα είναι ελεύθερα και πρέπει να έχουν έναν επιστάτη.
Τη ζωή µου την έχω αφιερώσει τελείως στα ζώα. Με δύο κρασάκια τώρα είµαι λιώµα. Άντε να πιω ένα κρασί µια φορά το εξάµηνο. Παλιά ήθελα κάθε βράδυ ένα-ενάµισι µπουκάλι βότκα. Τώρα, δεν ξέρω τι πάει να πει ταβέρνα, τι πάει να πει θάλασσα ή διασκέδαση. Προσωπική ζωή, µηδέν. Βέβαια έχω φτάσει σε ένα σηµείο που πρέπει αναγκαστικά να προσέξω τον εαυτό µου γιατί έχω υπερβεί τα όριά µου κατά πολύ.
Ειδικά τα καλοκαίρια, εδώ στο καταφύγιο, καθηµερινά έρχονται πάρα πολλοί τουρίστες. Σήµερα µόνο ήρθαν 18 άτοµα από την Αυστραλία. Από παντού έρχονται, από τον Καναδά, την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Φινλανδία, πάρα πολλοί από Γερµανία. Έρχονται από όλες τις χώρες για να δουν το καταφύγιο, «τον Taki», µε έχουν συµπαθήσει τόσο πολύ. Κάποιοι, λίγοι, υιοθετούν και σκυλάκια. Δεν είναι εύκολο γιατί θέλει διαδικασία. Το σκυλάκι πρέπει να πάει στον κατάλληλο άνθρωπο, µε τα κατάλληλα συµφωνητικά κ.λπ. Το καταφύγιο έχει γίνει κάτι σαν αξιοθέατο και αυτό δεν µου αρέσει καθόλου. Εγώ θέλω να έχω χαµηλό προφίλ, να είµαι ταπεινός. Δεν θέλω να γίνει τουριστικός προορισµός αυτό το µέρος.
Όσο για τα παλιά καλοκαίρια στην Ιεράπετρα, η αγαπηµένη µου παραλία ήταν και είναι η Μεγάλη Παραλία στο Κουτσουνάρι. Φανταστική θάλασσα, τεράστια παραλία, πεντακάθαρη.
* Ο Τάκης Προεστάκης είναι δηµιουργός της Στέγης Προστασίας Αδέσποτων Ζώων Takis Shelter στην Ιεράπετρα της Κρήτης. (Facebook: Takis Shelter non profit organization).
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
14°
