Η Αίγινα του Θοδωρή Ζουμπουλάκη

Η Αίγινα είναι τόπος αναμνήσεων από τα παιδικά μου χρόνια, συνδεδεμένος με ιστορίες, καλλιτεχνικές παρέες, γεύσεις και ανέμελες στιγμές.

Στην Αίγινα μάς φιλοξενούσε μαζί με την αδερφή μου, Δάφνη, και τα ξαδέρφια μου, η θεία μου Αγγέλα και ο σύζυγός της και καλλιτέχνης Νίκος Νικολάου. Εκεί είχα την τύχη να γνωρίσω και να συζητήσω με σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως ο Γιάννης Μόραλης, ο Χρήστος Καπράλος κ.ά. Τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας τα έχω συνδέσει με αυτό το πέτρινο σπίτι, με όλους τους χώρους του να μοιάζουν με ένα μεγάλο (και ακατάστατο;) ατελιέ. Το σπίτι ήταν «χειροποίητα» χτισμένο από τον Νίκο Νικολάου σε δικά του σκίτσα που άλλαζε συνεχώς. Θυμάμαι να καθοδηγεί τους μαστόρους για την τοποθέτηση κάθε πέτρας, του χαρακτηριστικού τοπικού πωρόλιθου.

Θυμάμαι το σπίτι πάντα φιλόξενο για όλους, όλες τις ώρες της ημέρας. Εκεί γίνονταν οι συναθροίσεις που κρατούσαν μέχρι το πρωί και απολαμβάναμε τα ηλιοβασιλέματα. Ένας μαγικός τόπος γεμάτος ελιές, φιστικιές, δεντρολίβανα, κυπαρίσσια, ευκάλυπτους, με το στοιχείο της πέτρας αναπόσπαστο μέρος του τοπίου και εναρμονισμένο πλήρως με τον χώρο.

Θυμάμαι τη θεία μου να μαγειρεύει σε αυτό το σπίτι. Πάντα θα υπήρχε φρέσκο ψάρι που το διάλεγε ο ίδιος ο Νικολάου στην πρωινή του βόλτα στην ψαραγορά και ακολουθούσαν λαδερά, πίτες, γλυκά... Στην ψαραγορά αγόραζε κάθε πρωί και τροφή για τις γάτες, που ήταν πάντα αναπόσπαστο μέρος του σπιτιού, ενώ στις γιορτές τους αγόραζε μπαρμπούνια, κάτι για το οποίο η θεία μου γινόταν έξω φρενών!

Ο Νικολάου ό,τι αγαπούσε το φρόντιζε. Αυτό άλλωστε θυμάμαι να μας λέει πάντα: «Πρέπει να αγαπήσουμε όλα όσα είναι δικά μας. Τους ανθρώπους, τα σπίτια, το τοπίο, τα δέντρα μας, ακόμα και τα πιάτα και τα κανάτια μας! Όλα αυτά να τα δούμε προσεκτικά. Έτσι θα ανακαλύψουμε ό,τι ελληνικό υπάρχει σε αυτά».

Στην Αίγινα επέστρεψα το 2019 με σκοπό να δώσω ξανά ζωή στο σπίτι του Νικολάου, έργο που σχεδίαζα χρόνια. Οι παλιοί χώροι που φιλοξενούσαν την οικογένεια έχουν πλέον μετατραπεί σε 5 ξενώνες (με σκοπό να προστεθεί ένας ακόμα φέτος) με σεβασμό στην ιστορία του χώρου, διατηρώντας το αίσθημα φιλοξενίας για το οποίο φημίζονταν η θεία μου, Αγγέλα, και ο Νίκος Νικολάου, αλλά και αναμειγνύοντας ταυτόχρονα σύγχρονα υλικά με έπιπλα και αντικείμενα design, περιτριγυρισμένα από έναν μεσογειακό κήπο. Κάθε studio έχει ιδιωτικές εισόδους και βεράντες, όπου μπορεί κανείς ν’ απολαύσει τη σκιά και την ομορφιά της φύσης, τόσο το πρωί όσο και το απόγευμα.

Τον τελευταίο χρόνο έγινε, επίσης, πραγματικότητα ένα όνειρο της θείας μου· ανακαινίσθηκε το ατελιέ του Νίκου Νικολάου και είναι πλέον επισκέψιμο για το κοινό. Πενήντα δύο δημιουργίες, που διατρέχουν όλη την εικαστική πορεία του ζωγράφου, πίνακες με θέμα τα γυναικεία πορτρέτα, αλλά και οι πέτρες που μάζευε από κοίτες ποταμών και ζωγράφιζε. Η συλλογή αυτή ανήκει σε εμάς τα ξαδέρφια, Θοδωρή, Χριστίνα, Δάφνη και Φίλιππο Ζουμπουλάκη.

Η Αίγινα όμως έχει κι άλλες ομορφιές. Αξίζει, μεταξύ άλλων, να επισκεφθείτε: τον Ελαιώνα, τη Μονή, τον Ναό της Αφαίας, το μεσαιωνικό χωριό της Παχιαράχης, την περιοχή του Ναού του Απόλλωνος που πρόσφατα έχει ανασκαφεί δίπλα στο Λιμάνι. Ακόμα μπορείτε να πάτε για ουζάκι στην Πέρδικα, με θέα το αρχαιολογικό νησί της Μονής και να φάτε βραδινό στον Σκοτάδι.

Απαραίτητη βόλτα είναι κατά μήκος της λεωφόρου Καζαντζάκη, εκεί όπου βρίσκεται όχι μόνο το σπίτι του Νικολάου, αλλά και άλλα πολύ ωραία και ιστορίκα σπίτι όπως του Καπράλου, του Καζαντζάκη, ο πύργος του Σαλιαρέλη κ.ά. Η Αίγινα είναι αγαπημένος προορισμός όχι μόνο για το Σαββατοκύριακο, αλλά ένας τόπος για ιδανικές διακοπές όλο τον χρόνο. Η Αίγινα είναι ένα καλοκαίρι που δεν τελειώνει ποτέ, όποτε κι αν την επισκεφθείς.

*Ο Θοδωρής Ζουμπουλάκης είναι αρχιτέκτων.

Περισσότερες πληροφορίες για την οικεία Νικολάου εδώ.