Η Αίγινα του Γιώργου Καπουτζίδη

Πρώτη φορά πήγα στην Αίγινα το 2002 για μονοήμερη εκδρομή, νοίκιασα ποδήλατο, έκανα μπάνιο, γύρισα και από τότε πήγαινα συνέχεια. Όποτε έβρισκα ευκαιρία, μια μονοήμερη στην Αίγινα την έκανα. Το 2006 νοίκιασα ένα σπίτι και το 2007 αγόρασα το δικό μου σπίτι στα Βροχία.

Η Αίγινα μου άρεσε πάρα πολύ από την πρώτη στιγμή που την επισκέφθηκα, γιατί περίμενα κάτι εντελώς διαφορετικό, περίμενα δηλαδή ότι θα ήταν προάστιο του Πειραιά και είδα ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτό που σκεφτόμουνα· είναι ένα νησί-νησί με το δικό του χρώμα, το ξεχωριστό, το πολύ όμορφο. 

Έχει τη δική της ιστορία –πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας– και γενικότερα μου άρεσε πολύ το ξεχωριστό της χρώμα και τα κτίριά της.

Είναι τόσο κοντά και τόσο βολικά που μπορείς να μένεις στην Αίγινα και να κάνεις όλες τις δουλειές στην Αθήνα – το έχω δοκιμάσει αυτό από πέρσι και γίνεται ωραιότατα. Κάθε φορά που φτάνω στην Αίγινα, ό,τι καιρό κι αν κάνει στην Αθήνα, εκεί έχει ήλιο.

Αν και είναι τόσο κοντά στην πρωτεύουσα, το μυαλό σου φεύγει πολύ μακριά, χαλαρώνεις και ταυτόχρονα δεν αγχώνεσαι, γιατί ό,τι και να συμβεί μπορείς να επιστρέψεις, αντίθετα με άλλα μακρινά μέρη που λες ότι τώρα, αν συμβεί κάτι, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Μου αρέσουν οι ντόπιοι, ωραίοι άνθρωποι. Μου αρέσει και γιατί είναι πράσινο νησί κι έχει καλό ψάρι.

Στο νησί είναι ωραίο να επισκεφθείς το ναό της Αφαίας, τον Άγιο Νεκτάριο – η μητέρα μου μόλις ήρθε εκεί πήγε, όπως όλες οι μαμάδες. Η Αίγινα είναι για όλες τις ηλικίες, είναι πολύ ωραίο να πηγαίνεις στους θερινούς κινηματογράφους (έχει τρεις ή τέσσερις), υπάρχει η μουσική σκηνή Εν Αιγίνη, που μου αρέσει πολύ, μπαράκια έχει τα «περδικιώτικα» – στην Πέρδικα είναι πολύ ωραία με τις ψαροταβέρνες. Στην Αίγινα κυκλοφορώ με το ποδήλατο, πηγαίνω από τα Βροχία στην πόλη και πίσω, κολυμπάω πολύ και μου αρέσει και γεμάτη από κόσμο και άδεια, γιατί ακόμα κι όταν είναι γεμάτη δεν πήζεις. Μου αρέσει και το χειμώνα, και με βροχή. Είναι ωραίο να πηγαίνεις απέναντι στη Μονή, που έχει καταπληκτικά νερά, παγόνια και ελάφια –αυτοί είναι οι κάτοικοι του νησιού–, γίνονται και πολλοί γάμοι εκεί. Από φαγητό τρώω συνέχεια κουτσομούρες, και τις κατσούνες που είναι αιγινίτικο ψάρι. 

Ενώ είμαι από τον κάμπο, από το κέντρο, πάντα αισθανόμουνα λίγο νησιώτης και πάντοτε το ήθελα αυτό, να μένω κοντά στη θάλασσα, όσο περισσότερο μπορώ. Στην Αίγινα βρήκα τον τόπο μου, και είμαι ευτυχισμένος ακόμα κι αν αυτό μοιάζει λίγο περίεργο.

* Ο Γιώργος Καπουτζίδης είναι ηθοποιός - σεναριογράφος

Εικονογράφηση: Λιµάνι Αίγινας, έργο του Γιάννη Μίχα