Η Χαλκιδική του Αντώνη Κανάκη

Όταν ο Στέφανος μου ζήτησε να γράψω για τη «Χαλκιδική μου», όπως χαρακτηριστικά μου είπε, σκέφτηκα, γιατί όχι; Η ATHENS VOICE μού αρέσει, τη Χαλκιδική την αγαπάω, οπότε, γιατί όχι; Μετά, όμως, όσο σκεφτόμουν τι να γράψω, συνειδητοποίησα πως θα μου βγει πάλι η γνωστή γκρίνια για το θέμα αυτό! Μήπως δεν πρέπει, αναρωτήθηκα… Μήπως είναι μίζερο… Ό,τι και να ’ναι, αυτό μου βγαίνει, αυτό θα γράψω.

Θεωρώ, χωρίς καμία υπερβολή, πως η Χαλκιδική σε επίπεδο φυσικής ομορφιάς, συμπεριλαμβάνεται στα πέντε καλύτερα μέρη του πλανήτη Γη! Δεν υπάρχει το μέρος! Πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο! Πράσινο, βουνά, χιλιάδες κορυφαίες παραλίες πανεύκολα προσβάσιμες, μικρά κολπάκια με ψεύτικα νερά, απίστευτα ηλιοβασιλέματα και ανατολές, όλα αυτά μαζί. 

Και, βέβαια, εδώ έρχεται το μεγαλείο του Έλληνα. Την κάναμε σαν τα μούτρα μας! Όλοι! Και οι ντόπιοι και οι Θεσσαλονικείς. Πολλές φορές σκέφτομαι πως δεν την αξίζουμε. Έτσι κι αλλιώς για μία ή δύο μέρες την εβδομάδα πάμε, τη λεηλατούμε και γυρίζουμε πίσω. Και να φανταστείτε ότι είναι 45 λεπτά απόσταση. Την παρομοιάζω με την καλύτερη γκόμενα του κόσμου, που για ανεξήγητους λόγους ούτε ο άντρας της την εκτιμάει, ούτε και ο γείτονας με τον οποίο διατηρεί καλοκαιρινό δεσμό.

Αντί να υπάρχει λίστα αναμονής για να μείνουν τουρίστες από όλα τα μέρη του κόσμου με 500 ευρώ τη βραδιά στα θέρετρα της Χαλκιδικής, που θα έπρεπε να είναι από τα καλύτερα στον κόσμο, καταφέραμε να ενοικιάζονται τα δωμάτια με δέκα και είκοσι ευρώ τη βραδιά σε τουρίστες που δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε πουθενά αλλού! Αντί να διαφυλάξουμε συγκεκριμένα σημεία της παρθένα και ανέγγιχτα, έχουμε μολύνει με την παρουσία μας τα πάντα!

Ειδικά στο πρώτο πόδι, συναντάς, εκτός από την Άφυτο, ίσως τα πιο άσχημα, κακόγουστα, χωρίς καμία αισθητική ή ταυτότητα παραθεριστικά μέρη. Άναρχη και εις βάρος του περιβάλλοντος δόμηση. Μηδενική σχεδόν τουριστική συνείδηση από τους αρμόδιους Δήμους και πολλές φορές δυστυχώς και από τους δημότες. Το ξέρω καλά το πρώτο πόδι, ζω χρόνια εκεί, έχω και επιχειρήσεις διασκέδασης. Αυτές οι επιχειρήσεις σε ένα υποτιθέμενο τουριστικό μέρος εμπορικό, κοσμικό και νεανικό, όπως το πρώτο πόδι, δέχονται μονίμως τον πόλεμο των τοπικών αρχών. Μόνο στην Ελλάδα, βέβαια, γίνονται αυτά. Σε μέρος που οι άνθρωποι πάνε για διακοπές και διασκέδαση, έχει ωράριο στη λειτουργία των κέντρων διασκέδασης! Ένα απίστευτο μπέρδεμα μεταξύ κέντρων διασκέδασης και κατοικημένων περιοχών ή μη, διατάξεων, απαρχαιωμένων νόμων και ξενοδοχείων που κρατάνε κάθε μαγαζί διασκέδασης αιχμάλωτο στην παρανομία. Παρ’ όλα αυτά το αγαπάω το πρώτο πόδι, έχω περάσει μαγικές στιγμές σε αυτό.

Το δεύτερο πόδι στην πλειοψηφία του, γιατί υπάρχουν κι εκεί οι άσχημες εξαιρέσεις, είναι μια άλλη ιστορία. Βρίσκεις τη Χαλκιδική στα καλύτερά της σε πολλά του σημεία. Ήσυχο, γαλήνιο, λιγότερο εμπορικό από το πρώτο πόδι, με απίστευτες παραλίες. Ειδικά αυτές που πας μόνο με φουσκωτό σού κόβουν την ανάσα! 

Για το τρίτο δεν λέω τίποτα, είμαι πολύ αμαρτωλός για να μιλήσω για τον άγιο, ευλογημένο, θεϊκό τούτο τόπο. 

Με λίγα λόγια: σαν τη Χαλκιδική δεν έχει, αλλά και σαν την καφρίλα μας δεν έχει!

Τέλος, όλοι όσοι ευθύνονται τριάντα χρόνια τώρα για τον κωλόδρομο, που περνάει μέσα από όλα τα χωριά και που κάθε Κυριακή ταλαιπωρεί απίστευτα χιλιάδες ανθρώπους, ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ!!!

* O Αντώνης Κανάκης είναι ραδιοφωνικός παραγωγός και παρουσιάζει το «Ράδιο Αρβύλα» στον Ant1