Η Σαντορίνη του Νικόλαου Κανελλόπουλου

Καθώς το πλοίο διασχίζει τα γαλήνια νερά του Αιγαίου και αντικρίζει κανείς την καλντέρα της Οίας, νομίζει ότι τον διαπερνά η μαγεία της φύσης. Το θέαμα ξεπερνά τις προσδοκίες ακόμα και του πιο απαιτητικού επισκέπτη, που σαστίζει μπρος στην αψεγάδιαστη, μοναδική ομορφιά του σμιλεμένου βράχου που, κεντημένος με καλντερίμια, υπόσκαφα και κρεμαστές στο κενό πισίνες, βουτά στα παγωμένα νερά της θάλασσας. 

Ξεκινώντας κανείς από εδώ, τη βόρεια πλευρά του νησιού, πλημμυρίζει με ατέλειωτες αναμνήσεις. Το μοναδικής φήμης και γοητείας ηλιοβασίλεμα της Οίας, που απολαμβάνει κάθε δειλινό το πιο μεγαλοπρεπές και πολυπληθές χειροκρότημα του Αιγαίου –για να μην πούμε του κόσμου–, ο καφές και το πρωινό στο Μελένιο ή η κρεμαστή βεράντα της Loggia υπό τις νότες κλασικής μουσικής, όπου το μάτι σου χάνεται στις λευκές κορδέλες που χαράσσουν τα πλοία της γραμμής στο βαθύ μπλε χαλί του Αιγαίου, μέχρι το μπάνιο και τους ψαρομεζέδες στο ζωγραφιστό Αμμούδι, που συγκεντρώνει τους απαιτητικούς επισκέπτες του νησιού. 

Κατηφορίζοντας προς το κέντρο της Σαντορίνης, λατρεύει κανείς τα χρωματιστά καμπαναριά και τους γαλάζιους τρούλους στα κατάλευκα ασβεστωμένα εκκλησάκια, που δίνουν τον αιγαιοπελαγίτικο χαρακτήρα του νησιού. Και φτάνεις στο Φηροστεφάνι και το Ημεροβίγλι. Όλη η φαντασία, η γοητεία, η τέχνη και η αισθητική που υπαινίσσονται τα τοπωνύμια αυτά κρύβονται σε τούτη τη γωνιά του νησιού. Τα καταλύματα, το ένα καλύτερο από το άλλο, και οι «υποσχέσεις» τους ξεπερνούν την απλή προσφορά διαμονής. Υπόσχονται ψυχική απογείωση, επαφή με το όριο και ανεπιτήδευτη πολυτέλεια στηριγμένη στην ηφαιστειακή έκρηξη των αισθήσεων.

Στα κοσμοπολίτικα Φηρά συνδυάζονται τα πάντα. Η νηνεμία της καλντέρας, το νωχελικό αγνάντεμα του ηφαιστείου, το φαγητό και ποτό σε ρυθμούς κλασικούς ή σύγχρονους, το καλό φαγητό αλλά και το ελληνικό σουβλάκι, με λίγα λόγια αποτελούν το κέντρο που ικανοποιεί κάθε επιθυμία και γούστο. 

Κατηφορίζοντας στην ενδοχώρα εντυπωσιάζεσαι από τα αγκαλιασμένα με τη γη αμπέλια, που μοιάζουν με μαγιάτικα στεφάνια στολισμένα με φύλλα και καρπούς, μεθάς με το εξαιρετικό κρασί, ενώ η επιλογή του μπάνιου στον τόπο αυτό αποκτά χρώμα πέρα από το μπλε της θάλασσας. Κόκκινη παραλία, μαύρη παραλία, λευκή παραλία. Κριτήριο το χρώμα της αμμουδιάς ή του βότσαλου που στολίζει την ακτή. Και φυσικά το Ακρωτήρι, με την αρχαία «Πολιτεία του Αιγαίου», απομεινάρι κυκλαδικού και μετέπειτα μινωικού πολιτισμού, που διασώθηκε για χρόνια κάτω από την ηφαιστειακή τέφρα.

Δεν έχεις αισθανθεί όμως καλά το μυστήριο του εκρηκτικού αυτού νησιού, αν δεν σε ταξιδέψει ολόγυρά του ένα από τα ιδιωτικά τρεχαντήρια που διαθέτουν κάτοικοι της Σαντορίνης. Δέος σε πλημμυρίζει βλέποντας τα κακοτράχαλα βράχια που σμίλεψε τόσο καλαίσθητα η λάβα. Ρίγος στη σκέψη ότι το ηφαίστειο είναι ακόμα ενεργό, ενώ καταπολεμάς το φόβο προσεγγίζοντάς το και κάνοντας μπάνιο στα νερά του, που είναι κίτρινα από το θειάφι και άλλα θεραπευτικά στοιχεία. 

Τίποτα στον κόσμο δεν μοιάζει με τη Σαντορίνη μας. Η μοναδικότητά της, άλλωστε, την παρομοιάζει με ένα από τα 7 θαύματα της φύσης. Και αποτελεί πραγματικά μόνο ένα κομμάτι από το παζλ του Αιγαίου… Ευκαιρία, λοιπόν, φέτος να μείνουμε Ελλάδα και να το εξερευνήσουμε. 

* Ο Νικόλαος Κανελλόπουλος είναι πρώην πρόεδρος του ΕΟΤ