Σίκινος: Η Αλίκη Καρυώτη γράφει για τα αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Ακούω Σίκινος κι αναπηδώ! Νοσταλγία ή προσμονή; Ποια μου ήρθε πρώτη στο μυαλό;Η παλιά μου η Σίκινος, που όλο απομακρύνεται χωρίς ποτέ να ξεθωριάζει, συγκινητικά μικρή, συγκινητικά απόμερη, φτωχική και παλιομοδίτικη, ή η καινούργια που με περιμένει εντός ολίγου, κοντινή τώρα πια με τα καινούργια πλοία; Κι όμως κρατάει ακόμα χαρακτήρα, αντιστέκεται, κι ας λοξοκοιτάει με μια μικρή ζήλια τη γειτονική, πιο φανταχτερή Φολέγανδρο...
Σίκινος για μένα ίσον Βεγκέρα, το μπαράκι του Γιώργου του Μάναλη με το τεράστιο κυκλώπειο μάτι και τα τραπεζάκια του να τα γαργαλάει το νερό· η παλιά βάρκα του Ντούρντουλα που κάποτε με πήγαινε πέρα από τα Σαντορινέικα να μαζέψω με τη χούφτα το αλάτι· ο Κυρ-Αντρέας ο τυφλός, καθισμένος στο παγκάκι απέναντι από το σπίτι της Ρόζας, ένα σου βήμα αρκούσε για να σε αναγνωρίσει και να σε φωνάξει με το όνομά σου· ο θειός μου ο Θανάσης που κατέβαινε πρωί-πρωί στα καΐκια για να μας φιλέψει το μεσημέρι μπαρμπουνάκια· ο Δημήτρης όρθιος στη βάρκα του με τη Χρυσοβαλάντη γοργόνα στην πλώρη...
Αυτά για τους «παλιούς». Τιμής ένεκεν. Οι καινούργιοι καθόλου μην πτοείστε, σπεύσατε!
Τι κι αν δεν υπάρχει η Βεγγέρα; Τώρα υπάρχει το Οινοποιείο του Μάναλη! Πηγαίνετε και θα με θυμηθείτε, μόνο να μη φυσάει... Πού αλλού μπορείς να μετρήσεις απέναντί σου ένα-ένα όλα τα νησιά;
Τι κι αν δεν ψήνει πια ψαράκια ο Χαλκέας; Τα τραγανά κεφτεδάκια του είναι όλα τα λεφτά και κρατάνε από τότε, κι οι γεύσεις στην Κληματαριά καθόλου δεν άλλαξαν (αν πετύχετε αμπελοφάσουλα με σκορδαλιά κυνηγήστε τα!), μόνο που τώρα μπορείτε να ανέβετε και για ποτάκι στην Πόπη.
Α, και μην ξεχάσω, σε περίπτωση υπογλυκαιμίας και όχι μόνο, η λύση λέγεται Ανέμελο, με κωδικό Πορτοκαλόπιττα!
Για διαμονή δοκιμάστε το Πόρτο-Σίκινος στην Αλοπρόνοια, χρησιμοποιήστε το όνομά μου αν θέλετε, την οικογένεια του Αντώνη του Μακρή τούς αισθάνομαι δικούς μου ανθρώπους...
Κι αν τύχει να βρεθείτε εκεί στις 27 Ιουλίου, του Αγίου Παντελεήμονα, να πάτε οπωσδήποτε στο πανηγύρι, μη βαρεθείτε! Είναι το απόλυτο detox για ψυχή και πνεύμα... Θα γυρίσετε μονιασμένοι μ’ ανθρώπους και φύση, έχοντας ακούσει το μοναδικό βιολί του Παπα-Θόδωρου. Μόνο πάρτε φακό. Θα σας χρειαστεί.
Ουφ, αναθάρρησα! Όσο ο Δημήτρης ο Ροφός συνεχίζει να αλωνίζει με τη μηχανή του το νησί γλυκοκοιτάζοντας τα κορίτσια κι η σημαία του Τσε Γκεβάρα ανεμίζει πάνω από το σπίτι του Αντάρτη, κίνδυνος για τη Σίκινο δεν υπάρχει.
Σας αφήνω τώρα, να πουλήσω και κάνα έργο... Το σπίτι μου θέλει πάλι ασβέστωμα.
* Η Αλίκη Καρυώτη είναι υπεύθυνη για την γκαλερί XIPPAS Αθηνών
INFO για τη Σίκινο
Τι να δεις και να κάνεις
Τη Χώρα με τους δύο οικισµούς Xωριό και Kάστρο. Πρώτα συναντάς το Χωριό, παραδοσιακό, ζωντανό με παντοπωλεία, φούρνο, καφενεία, εστιατόρια, µπαράκια. Ένα διάσελο το χωρίζει από το Κάστρο, το μεσαιωνικό οικισμό «ησυχαστήριο», με τα στενά σοκάκια, τα ολόλευκα καλοσυντηρημένα σπίτια, την εξαιρετική θέα. Η Αλοπρόνοια, το λιμάνι, είναι επίσης μικρό και γραφικό. Την Επισκοπή: Στα ερείπια ενός ρωμαϊκού μαυσωλείου του 3ου μ.X. αιώνα ή κατ’ άλλους στα ερείπια του αρχαίου ναού του Πυθίου Aπόλλωνα, βρίσκεται ο ναός της Kοίμησης της Θεοτόκου. Μη χάσεις το γλέντι που οργανώνεται από τους ντόπιους κάθε χρόνο τον Αύγουστο με µουσικές live και φαγητό. Είσαι καλεσμένος. Το μοναστήρι της Zωοδόχου Πηγής πάνω από τη Xώρα. Αν το επιτρέπει ο καιρός κλείσε καΐκι για το γύρο του νησιού ως τη σπηλιά και το εκκλησάκι της ∆ευτέρας Παρουσίας.
Πεζοπορικές διαδρομές: Κάστρο-Επισκοπή-Άγιος Παντελεήµονας-Αλοπρόνοια: Δύσκολη αλλά αλησμόνητη πεζοπορική διαδρομή (περίπου 4 ώρες/13 χλµ.) που ξεκινάει από το Κάστρο περνάει από την Επισκοπή, συνεχίζει στο µονοπάτι για την Αγία Μαρίνα και καταλήγει στην παραλία Σαντορινέικα. Για την επιστροφή στην Αλοπρόνοια φρόντισε να έχεις κανονίσει µε το καΐκι. Κάστρο-Μάλτας: το µονοπάτι ξεκινάει από το µοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής πάνω από τη Xώρα, περνά κοντά από το ελικοδρόµιο και φτάνει στον προφήτη Ηλία, όπου αρχίζει η κατάβαση προς την παραλία του Μάλτα (6,5 χλµ., περίπου 2 ώρες). Αν συναντήσεις καμιά μεσογειακή φώκια μην τρομάξεις, συχνάζουν στη Σίκινο, που είναι προστατευόμενος βιότοπος σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκτυο Νatura 2000.
Πού να κολυµπήσεις
Αλοπρόνοια: Παιδάκια χτίζουν παλάτια στην άμμο, έφηβοι παίζουν βόλεϊ στα ρηχά νερά, όλοι αράζουν κάτω από τις οµπρέλες ή πίνουν ουζάκι κάτω από τα αρμυρίκια στο καφενείο. Άγ. Γεώργιος: Λίγος κόσμος, άπλα και αμμουδιά στη δεύτερη μεγάλη παραλία του νησιού. Θα πας από το δρόμο ή με το καΐκι. Ξάπλωσε στην άμμο κάτω από τα αρµυρίκια ή στις λίγες οµπρέλες – όποιος προλάβει. ∆ιαλισκάρι: Και εδώ σκιά από αλµυρίκια. Πρόσβαση οδικώς.
O Αϊ-Γιάννης, ο Άγιος Παντελεήμονας, ο Aϊ-Γιώργης, τα Σαντορινέικα, ο Mάλτας και η Πέτρα είναι μικρές παραλίες με πεντακάθαρα νερά. Πρόσβαση µε καΐκι ή από μονοπάτια.
Στην Aλοπρόνοια, στο Μελτέµι θα βρεις μαγειρευτά, κρέατα και ψάρια, στον Λούκα, μαγειρευτά, ουζομεζέδες στην Οστρέλα, καφέ και ποτό στο Ροκ. Στη Χώρα, στο Στέκι του Γαρµπή για ψάρι και σουβλάκια, στην Κληµαταριά για μαγειρευτά. Πρωινό, καφέ, γλυκά (πορτοκαλόπιτα) στο Ανέµελο, στου Σαµάρα μεζέδες, ποτά – το βράδυ πιο… κλαμπ. Το τελευταίο ποτό στου Λουκά. Νέα άφιξη το Extreem στην πλατεία του Κάστρου, για ποτό και καφέ. Στο Οινοποιείο του Μάναλη στο δρόμο για την Επισκοπή θα δεις μοναδικό ηλιοβασίλεμα, ενώ μάθαμε πως ετοιμάζει κι εστιατόριο.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
12°
