Γεφύρι Βίνιανης: Καταρράκτες, φυσικές λίμνες και μια πέτρινη κατασκευή στα νερά του Ταυρωπού, πλούσια σε λαϊκές παραδόσεις.
Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Βίνιανη, Νέα Βίνιανη και Στένωμα, και κατά το παρελθόν αποτελούσε το μοναδικό σημείο επικοινωνίας του Καρπενησίου με τα υπέροχα χωριά των Αγράφων.
Πρόκειται για το επιβλητικό πέτρινο γεφύρι της Βίνιανης, που διασχίζει τα νερά του Μέγδοβα ποταμού, πριν αυτός καταλήξει στην τεχνητή λίμνη Κρεμαστών.
Μονότοξο, με μήκος που φτάνει τα 33 μέτρα και χτισμένο με ντόπιο λιθάρι από τεχνίτες της Ηπείρου, τα γεφύρι κλέβει τις εντυπώσεις όποια εποχή του χρόνου και αν το επισκεφθεί κανείς.
Ο φακός του Travel Inspiration κατέγραψε μοναδικά πλάνα από τον ξεχωριστό αυτό προορισμό της Ελλάδας.
Η ημερομηνία κατασκευής του είναι αδύνατο να αναφερθεί με ακρίβεια. Εικάζεται ότι χτίστηκε την ίδια περίπου εποχή που κατασκευάστηκε το γεφύρι του Μανώλη στον Αγραφιώτη ποταμό, περί το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα.
Πολλές υπήρξαν οι μάχες που σημειώθηκαν στο γεφύρι, τόσο επί Τουρκοκρατίας όσο και μεταγενέστερα. Γνωστότερη αυτών υπήρξε η άδοξη ενέδρα του κλέφτη Κώστα Λεπενιώτη στον Άγο Μουχουρτάρη, ο οποίος το έτος 1808 μετέφερε βαριά άρρωστο και αλυσοδεμένο τον αδερφό του πρώτου, τον αγωνιστή Αντώνη Κατσαντώνη, προς το Καρπενήσι.
Ακολουθώντας την αντίθετη πορεία των νερών του ποταμού, σε μικρή απόσταση, ο επισκέπτης συναντά μια μικρή ρεματιά, που οδηγεί σε μια βαθύσκιωτη τοποθεσία, γεμάτη πελώρια πλατάνια και άφθονα τρεχούμενα νερά.
Ο εντυπωσιακός καταρράκτης που σχίζει τον βράχο ρέει από ύψος 25 με 30 μέτρων, δημιουργώντας τρεις μικρούς καταρράκτες και τρεις μικρές φυσικές λίμνες με υπέροχα χρώματα και μαγικές εικόνες.
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μάλιστα, ο επισκέπτης μπορεί να κολυμπήσει στα δροσερά νερά των λιμνών, αλλά και να σκαρφαλώσει στα ψηλότερα σημεία του καταρράκτη, με αρκετή βεβαίως προσοχή.
Όπως σε κάθε τόπο, έτσι και στο γεφύρι της Βίνιανης υπάρχουν αρκετοί μύθοι, οι οποίοι τροφοδοτούν τη φαντασία των επισκεπτών και καλύπτουν με ένα πέπλο μυστηρίου το υπέροχο γεφύρι.
Σύμφωνα με μια από τις δοξασίες που περιβάλλουν τη συγκεκριμένη τοποθεσία, όταν τα νερά του ποταμού φουσκώνουν, σμήνη από μέλισσες εμφανίζονται την ημέρα στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν τους διαβάτες, ενώ κατά τη διάρκεια της νύχτας ο τόπος γεμίζει από νυχτερίδες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Τότε σύμφωνα με τις παραδόσεις ακούγονται άγρια μουγκρητά ταύρου, ίσως και για τον λόγο αυτό ο Μέγδοβας ποταμός μετονομάστηκε από τους ντόπιους σε Ταυρωπό.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
15°
