H Ελένη Καραβέλατζη επιχειρεί να εξηγήσει σε λίγες γραμμές το παραδεισένιο Καστελλόριζο
«Καστελλοριζιά», ο πιο βαρύς και ευλογημένος τίτλος συνάμα. Mεγάλωσα στο ανατολικότερο νησί της Ελλάδας, το Καστελλόριζο. Κατάγομαι από το νησί και από τους δύο γονείς μου, οι οποίοι μετά τις σπουδές τους διάλεξαν να γυρίσουν και να μεγαλώσουν στον τόπο τους, φτιάχνοντας την οικογένειά τους εδώ. Έτσι λοιπόν, «Καστελλοριζιά». Έφυγα από το νησί όταν ήμουν 17, όταν το κράτος αποφάσισε πως δεν ήθελε να στείλει καθηγητές για να τελειώσω με τις Πανελλήνιές μου εδώ. Από τότε γυρνάω σπίτι είτε για τις διακοπές μου, είτε για να εξελίξουμε το Visit Kastellorizo, το προσωπικό μας project για την ανάδειξη του νησιού μας όπως το μάθαμε και μας έμαθε (κράτα το αυτό, «όπως μας έμαθε»). Υπόσχομαι να προσπαθήσω να σου τα εξηγήσω όλα σε λίγες γραμμές. Αλλά ας συμφωνήσουμε από τώρα ότι θα σου τα «έλεγα» καλύτερα αν σε έπαιρνα μαζί μου για βουτιά στις Πλάκες ή στη Ρω, για πεζοπορία με πικνίκ στην Αυλωνιά και σαλαντούρμασι με κρασάκι στα Πλατάνια ή θαλασσινά στη προβλήτα του Λαζαράκη.
Το νησί, λοιπόν, είναι ένας παράδεισος. Δεν έχει παραλίες, σε θέλω έτοιμο/-η για βραχάκια και βότσαλο. Επίσης δεν χρειάζεται αμάξι, οπότε μη σκεφτείς καν να φέρεις κάποιο μέσο εδώ, περπατιέται όλο, σ’ το υπόσχομαι. Ένα σκάφος μάλλον φαντάζει καλύτερη ιδέα, πρέπει να τα δεις αυτά τα νερά. Γενικά, ερχόμενος/-η εδώ, φέρε τα απαραίτητα, δεν θες πολλά πολλά. Θα σου έλεγα να μείνεις για μέρες. Κι αν αυτό είναι εφικτό όντως, μην πειστείς για το «μικρό» που λένε, και τα «έλα μωρέ, 2-3 μερούλες και το έχεις δει όλο». Στον τόπο αυτό δεν έρχεσαι για την ωραία ζωή όπως την υπόσχονται τα περισσότερα όμορφα νησιά. Εδώ έρχεσαι για την εσωτερίκευση, για την ηρεμία και τη συζήτηση με τον εαυτό σου, αυτόν που ο δυτικός πολιτισμός κάπως σου έχει στερήσει.
Λογικά στο δωμάτιό σου θα βρεις μια τηλεόραση, μην την ανοίξεις. Βγάλε το ρολόι από το χέρι, και βάλε το κινητό σε λειτουργία πτήσης (μπορεί το σήμα σου να χαθεί από μόνο του κιόλας – δες το σαν δώρο). Νιώσε ελεύθερος να γελάσεις δυνατά, να μιλήσεις στο διπλανό τραπέζι που κάπως νιώθεις πως έχετε να πείτε πράγματα. Κάτσε με τον θείο Σταύρο να ακούσετε μουσικές και να τα πιείτε, καλημέρισε όποιον βλέπεις, προσφωνώντας τους μεγαλύτερους ντόπιους «θείε» και «θεία». Κι αν όλα αυτά σού μοιάζουν περίεργα, τότε κάτσε και δες, άκου, νιώσε. Πάρε τον χρόνο σου, και θα δεις πως μάλλον στο επόμενο ξύπνημά σου όλα αυτά θα φαντάζουν «όπως πρέπει».
ⓒ Etienne Dayer/Unsplash
Σίγουρα να δεις μια ανατολή ήλιου, είτε σε βουτιά είτε από το Παλαιόκαστρο. Αν κάποιο βράδυ τραβήξει μέχρι τότε, πέρνα μια βόλτα και από τον φούρνο για κάτι φρεσκοψημένο. Απόλαυσέ το με θέα στο λιμάνι και πήγαινε προς το δωμάτιό σου αργά. Δες τους ντόπιους να ξεκινούν τη μέρα τους και τους ψαράδες να γυρνούν από τη δουλειά. Αν σε κοιτάξει κάποιος περίεργα, σ’ το υπόσχομαι πως θα ’ναι μια δόση λατρείας για τις αντοχές σου να είσαι ακόμα σερί, εσύ να πεις μια «καλημέρα». Άσε τον τόπο να σε μάθει, να σου μάθει. Νιώσε, απελευθερώσου, και ξαναβρές τον ορισμό του έρωτα όπως συχνά μάς λένε τα βιβλία και οι ταινίες, κι εμείς κατηγορούμε το Hollywood που δεν το ’χουμε. Είναι όλο εκεί!
Θυμάσαι που σου είπα; «Να σου μάθει», το εννοώ. Το Καστελλόριζο σε καθορίζει. Είναι σαν μια πυρακτωμένη μεταλλική στάμπα, που, όταν την αφήσεις να πατήσει στο δέρμα σου, θα είναι για πάντα εκεί. Θέλει τη συγκατάθεσή σου όμως, πρέπει «να το αφήσεις». Και μόνο τότε θα μπορέσει να σε αλλάξει. Μια και για πάντα.
Γιατί το Καστελλόριζο δεν είναι ένα απλό νησί, όπως το έχουμε κατά νου. Έχει μια ενέργεια που αναβλύζει από το χώμα και παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του. Θα σε συναρπάσει, θα σε κάνει να ερωτευτείς, να γραντζουνιστείς, να ξεχάσεις τι μέρα είναι και ποιος είσαι. Κι όλα αυτά, αρκεί να το αφήσεις.
Ξέρω πως οι εικόνες που σου έφτιαξα μάλλον είναι όλες καλοκαιρινές, φωτεινές, γεμάτες χρώμα και με απαλό αεράκι. Αλλά σ’ το ορκίζομαι πως η ομορφιά του πληθαίνει και στην μπόρα, στην τραμουντάνα και στον καιρό. Κι αν με ρωτάς, αυτό το χειμωνιάτικο τοπίο που σε τρομάζει στη μεγάλη καταιγίδα και τις αστραπές που χτυπούν τη γη και τη νιώθεις να σείεται όλη, αυτό για μας είναι το σπίτι, η ηρεμία και η ασφάλεια.
ⓒ Yannis Cotsonis/Unsplash
Αυτό είναι το Καστελλόριζό μας! Για περισσότερα σχετικά με το νησί μας, θα χαρούμε να μας βρεις online στο VisitKastellorizo ή να μας στείλεις email στο visitkastellorizo@gmail.com.
* Η Ελένη Καραβέλατζη είναι δημιουργός του Visit Kastellorizo, πλατφόρμας για την τουριστική ανάδειξη του Καστελλόριζου.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
17°
