Οι χαμένες βαλίτσες στα αεροδρόμια του κόσμου είναι ο νέος εφιάλτης
Φίλος έφτασε στη Θάσο από το Παρίσι, και στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης ανακάλυψε, ή μάλλον ΔΕΝ ανακάλυψε, τις δύο βαλίτσες του: είχανε χαθεί στους ουρανούς. Η μία βαλίτσα είχε μέσα τα κλειδιά σπιτιού-αυτοκινήτου του, η άλλη είχε τη γκαρνταρόμπα του. Ευτυχώς πήγε στο σπίτι του στη Θάσο και όχι σε δωμάτιο ξενοδοχείου, στο οποίο δεν θα είχε ούτε σώβρακο… και μετά από καμιά βδομάδα, τον ειδοποίησαν ότι η βαλίτσα με τα κλειδιά ήτανε στην Ξάνθη, στο ΚΤΕΛ, ένας θεός ξέρει γιατί εκεί και όχι στην Κομοτηνή. Η άλλη, με τα σώβρακα, βρέθηκε δεκαπέντε μέρες αργότερα στην Καβάλα.
Όλο αυτό ήτανε θέμα συζήτησης αλλά όχι καταστροφή, ενώ ήτανε καταστροφή κανονική για αντίστοιχους τουρίστες από το Παρίσι: έφτασαν για δεκαπενθήμερες διακοπές στη Θάσο, χωρίς τις βαλίτσες τους, με τα ρούχα που φορούσαν. Αναγκάστηκαν να αγοράσουν μαγιό, πετσέτες, οδοντόβουρτσες κι όλα όσα είχανε μέσα στις βαλίτσες, που δεν τα είδανε μέχρι στιγμής. Ίσως τα προλάβουν, πριν το τέλος των διακοπών τους. Σύμφωνα με τα όσα διαβάζουν όμως σε άρθρα διεθνών πρακτορείων, δεν περιμένουν με κομμένη την ανάσα – οι πιθανότητες να εμφανιστούν οι Παριζιάνικες αποσκευές τους όσο βρίσκονται στο νησί, είναι χλωμές…
Θα έχετε ακούσει ανάλογες ιστορίες: με τις ακυρώσεις πτήσεων, τις αναβολές, καθυστερήσεις και γενικότερες αναστατώσεις στις αεροπορικές εταιρείες, χάνονται κάθε μέρα ένας σκασμός βαλίτσες. Η Air Canada έκοψε το 10% των πτήσεών της, η Lufthansa ακύρωσε 3.900 πτήσεις για το καλοκαίρι, η British Airways κατάργησε προσωρινά πάνω από 10.000 πτήσεις. Με μειωμένο προσωπικό και πτήσεις, οι βαλίτσες που φεύγουν θλιμμένες πάνω στον ιμάντα στα αεροδρόμια, είναι φυσικό να χάνουν το δρόμο τους με μεγαλύτερη συχνότητα από ότι παλιά. Όχι και πολύ παλιά – πέρσι οι χαμένες αποσκευές ήταν τρεις με πέντε φορές περισσότερες από ότι το τελευταίο καλοκαίρι προ κορωνοιού… ή ίσως το ξεχάσαμε εκείνο το καλοκαίρι, μια και τα ακόμα πιο τελευταία καλοκαίρια, επί κορωνοιού, δεν πηγαίναμε πολλά ταξίδια για αυτό δεν χάναμε αποσκευές, και για αυτό τα θυμόμαστε πιο ρόδινα τα πράγματα. Όταν δεν βγαίνεις από το σπίτι σου είναι δύσκολο να χάσεις βαλίτσα.
Προσπάθησα να μετρήσω τις χαμένες αποσκευές ανά εταιρεία από την αρχή του Ιουλίου 2022 (αν έβαζα και τον Ιούνιο μέσα, δεν θα χωρούσε η πρόσθεση στο κινητό μου). Οι χαμένες αποσκευές λοιπόν συνολικά είναι…. κοντά στο ενάμιση εκατομμύριο – εκεί σταμάτησα να μετράω. Ας κόψουμε το μισό εκατομμύριο επειδή είναι μπερδευτικό: περίπου ένα εκατομμύριο βαλίτσες είτε σκονίζονται σε κάποιο αεροδρόμιο, είτε ταξιδεύουν μπαηλντισμένες από χώρα σε χώρα σαν ιπτάμενοι Ολλανδοί. Άλλος ταξιδιώτης από το Λονδίνο, φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη, με χαμένη βαλίτσα, κατάφερε να την εντοπίσει στο μακρινό Πουκέ της ακόμα μακρινότερης Ταϋλάνδης. Η αεροπορική εταιρεία τον διαβεβαίωνε ότι αυτό είναι αδύνατον, τι δουλειά έχει η βαλίτσα του στην Ταϋλάνδη, και πώς άραγε έφτασε εκεί… αλλά ο ταξιδιώτης είχε σκεφτεί πονηρά κι είχε χώσει στη βαλίτσα του ένα «τράκερ», ένα Tile ή Apple Air Tag: έξυπνη ιδέα για να εντοπίζεις την προίκα σου, αν και δεν σου εξασφαλίζει την επιστροφή της. Δηλαδή άντε και τη βρίσκεις μέσω του τράκερ με το κινητό σου, και είναι στη Σαγκάη ή στο Μουμπάι ενώ εσύ είσαι στη Λάρισα, πώς την παραλαμβάνεις; Ιστορικά, ξέρουμε ότι οι βαλίτσες στέλνονται στο πλησιέστερο αεροδρόμιο και από κει τις τσιμπάει φιλικό σου πρόσωπο να τις βάλει στο ΚΤΕΛ, ή να στις φέρει αν είναι καλός άνθρωπος. Πρακτικά… οι μέρες που μεσολαβούν, και γίνονται βδομάδες ή μήνες… σε κάνουν να ξεχάσεις τη βαλίτσα, αυτά που είχες μέσα, μέχρι και το φιλικό σου πρόσωπο που θα έτρεχε χαμαλίκι στο αεροδρόμιο κι έπειτα στα ΚΤΕΛ με τη βαλίτσα σου παραμάσχαλα.
Όσο περνάνε οι μέρες/μήνες από τη χαμένη βαλίτσα, συνειδητοποιείς ότι δεν σου λείπουν και φριχτά αυτά που είχες μέσα. Αν έχεις ήδη χάσει βαλίτσα στο παρελθόν, σου κόβει να μην πακετάρεις ό,τι πολυτιμότερο έχεις για μια βδομάδα στο Βουκουρέστι. Δεν βάζεις ακριβά ρολόγια, δερμάτινα, γούνες, κοσμήματα, αναντικατάστατα οικογενειακά κειμήλια, συμβόλαια αγοράς πύργων, στυλό βίντατζ με αμέθυστους, πολυέλαιους, ασημικά και χαλιά Μπουχάρα στη βαλίτσα σου. Παίρνεις τα απαραίτητα, τα βολικά αθλητικά, τα καλά βρακιά, τα μαλακά μπλουζάκια, όλα όσα σε εξυπηρετούν και θα στεναχωρηθείς αν τα χάσεις – αλλά δεν θα πέσεις να πεθάνεις κι όλας. Θα αγοράσεις άλλα, θα δανειστείς, θα βολευτείς ξανά. Με κλάμα, επειδή έτσι είναι η ζωή (έχει κλάμα). Αλλά όχι χτυπώντας το κεφάλι σου στο παρκέ.
Τα λέω όλα αυτά έχοντας χάσει βαλίτσα, στη δεκαετία του ΄80 μάλιστα, που είχα όλα κι όλα δύο τζιν και το ένα ήτανε μέσα στη βαλίτσα. Γυρνούσα από δεκαπενθήμερο επαγγελματικό σούπερ ταξίδι στην Τζαμάικα – τα περιοδικά είχανε τέτοια και καλύτερα μπερεκέτια εκείνη την εποχή. Είχα αγοράσει κάτι ωραία κολιέ για τη μαμά και την αδερφή μου, τα οποία έκλαψα στο Ελληνικό, μαζί με μαγιό, πετσέτες, μπλουζάκια, φορεματάκια κι ό,τι άλλο αγαπημένο ήτανε μέσα στη βαλίτσα μου. Κόντεψα να σκάσω, έμαθα απέξω όλα τα τηλέφωνα του αεροδρομίου… και η βαλίτσα βρέθηκε μετά από ένα μήνα, ίσως επειδή με βαρέθηκαν οι άνθρωποι και ανασκουμπώθηκαν στο ψάξιμο. Τα κολιέ ήτανε μέσα στη βαλίτσα, αλλά ήτανε και κάποια εξτραδάκια: δύο ζευγάρια ψηλοτάκουνες λουστρίν γόβες νούμερο 45, που δεν τις είχα ξαναδεί ποτέ. Κάποιος τις έκλαψε αυτές τις γόβες, που τις χάρισα σε φίλο στο ωραίο μπαρ «Graffiti» της Ομόνοιας. Αφού περίμενα ένα μήνα, μήπως μεγαλώσει το πόδι μου ή μήπως τις αναζητήσει κανείς, με ή χωρίς χαμένη βαλίτσα…
Δεν βάζεις πολύτιμα πράγματα μέσα, φάρμακα, χαρτιά, λεφτά κλπ, αυτά τα κουβαλάς σε τσαντάκι, πανέρι, τσέπες, σακίδιο και στο χέρι.
Αν έχεις αγοράσει ακριβά πράγματα, και αν τα έχεις χώσει στη βαλίτσα, κρατάς τις αποδείξεις αγοράς. Η κάθε αεροπορική εταιρεία έχει δική της πολιτική ως προς τις αποζημιώσεις για χαμένες αποσκευές, αλλά αν ισχυρίζεσαι πχ ότι η βαλίτσα είχε πράγματα αξίας 50.000 και έχεις αποδείξεις αγοράς των πραγμάτων, μπορεί να εισπράξεις ένα μεγαλύτερο ποσόν από το στάνταρ. Ή μπορεί να σκιστεί η εταιρεία να βρει την πανάκριβη βαλίτσα.
Γενικά καμιά εταιρεία δεν πιστεύει πόσα λεφτά κάνουν τα πράγματα που έχει η χαμένη βαλίτσα, όλοι σε κοιτάνε με μισό μάτι, λες και ξέρουν ότι είχες κάτι άπλυτα φουρό και μια πλαστική σαγιονάρα.
Οι αποζημιώσεις είναι λίγα λεφτά, μη περιμένει κανείς να πιάσει την καλή, ίσα για να μη βάλεις φωτιά στην εταιρεία σου δίνουν ένα κάτι τις. Ανάλογα με την εταιρεία.
Πρέπει να περιμένεις 21 μέρες πριν διεκδικήσεις αποζημίωση.
Έχεις πάντα ετικέτα με το όνομα και το κινητό σου πάνω στη βαλίτσα. Δύο ετικέτες, καλού κακού.
Ψάχνεις τρόπο να ξεχωρίζει η βαλίτσα, πχ με μια κορδέλα, κουδούνα ή χρωματιστό σπάγκο δεμένο κάπου. Κιτς, το ξέρω, αλλά είναι διακριτικό σημείο για τα Απωλεσθέντα.
Το τράκερ είναι καλή ιδέα. Ακόμα κι όταν η βαλίτσα είναι στου διαόλου τη μάνα, τουλάχιστον ξέρεις ότι είναι καλά.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
18°
