Ο συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης γράφει για τη δική του Θάσο
Το μακρινό 1964 πήγα στη νήσο Θάσο. Το πρώτο μου νησί εκδρομή με το Γυμνάσιο –τότε δεν υπήρχαν «Λύκεια»– να γνωρίσουμε τις μοναδικές ομορφιές ενός νησιού της Βόρειας Ελλάδας. Αυτό ήταν το σκεπτικό.
Στη Θάσο το πετρέλαιο βρισκόταν ακόμη στα έγκατα της γης. Όλο το νησί, καταπράσινο, μοσχοβολούσε πεύκο, ρίγανη και αρχαιότητες. Στις αρχαιότητες πρωτοστατούσε το αρχαίο θέατρο ήδη γνωστό από το φεστιβάλ αρχαίου δράματος Φιλίππων-Θάσου.
Η αφεντιά μου ήταν καλά πληροφορημένη. Στο θέατρο της Θάσου ήταν νωπό το πέρασμα του Δημήτρη Παπαμιχαήλ ως Ιππολύτου, αλλά για μένα είχε κι ένα επιπλέον ενδιαφέρον αφού η Θάσος ήταν το νησί του άκρως μοντέρνου συγγραφέα Βασίλη Βασιλικού. Όπως καταλαβαίνετε, ωραία και μαγευτική η φύση, προκλητικές οι χρυσές αμμουδερές παραλίες, οι ρίζες των πεύκων να δροσίζονται από τη θάλασσα κατά θαυμαστό τρόπο, αλλά ο νους μου κάλπαζε πάνω από τη μέντα και τη ρίγανη.
Με ένα φέρυ, τον «Πορτοκαλί ήλιο», περάσαμε από την Κεραμωτή στη νήσο αλλά η σχέση μας με το νερό θα ήταν αυστηρά φωτογραφική. Ήταν Μάης δροσερός, στη βόρεια Ελλάδα τα μπάνια ξεκινούσαν Ιούλιο, οπότε ξεδώσαμε με μοσχαράκι γιουβέτσι και το βράδυ κοσμική έξοδο στον κινηματογράφο που πρόβαλε το δαλιανίδειο δράμα «Νόμος 4000» με αιχμηρό θέμα τον τεντιμποϊσμό. Πρωταγωνιστές η Λάσκαρη, ο Βουλγαρίδης, η Χέλμη, ο Διαμαντόπουλος και οι τεντιμπόηδες, που πετούσαν γιαούρτια στους καθηγητές.
Στη Θάσο δεν έφαγα ελιές θρούμπες γιατί αγνοούσα τι εστί θρούμπα. Όπως δεν συνάντησα και Βαλκάνιους τουρίστες γιατί το 1964 όλοι τους ήταν μαντρωμένοι πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα.
Περιέργως δεν έτυχε να ξαναπάω στην πανέμορφη Θάσο. Όμως τη θυμάμαι γιατί η επιστροφή μας έγινε μέσω Καβάλας. Μανιακός με τον Μάνο Χατζιδάκι έτρεξα σε ένα ενημερωμένο κατάστημα δίσκων για να μάθω αν κυκλοφόρησε το έργο «Καίσαρ και Κλεοπάτρα».
Είχα κάνει αιματηρές οικονομίες για να αγοράσω τον δίσκο. Και τον βρήκα, όπως επίσης και τη μουσική από το φιλμ «Συνέβη στην Αθήνα». Δυστυχώς δεν μου έφτανε το χαρτζιλίκι. Έπαιξα κορώνα-γράμματα και η κορώνα μου έβγαλε «Συνέβη στην Αθήνα».
Με συγκρατημένο ενθουσιασμό επέστρεψα στην Αλεξανδρούπολη αλλά ήδη είχα κάνει το παρθενικό μου ταξίδι σε νησί… με χατζιδακικό τρόπαιο.
* Ο Γιάννης Ξανθούλης είναι συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο «Ονειρεύτηκα τη Σανγκάη» κυκλοφορεί από τις εκδ. Διόπτρα.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
11°
