Ο Ευσέβιος και η Μίρκα γυρίζουν τον κόσμο οργανώνοντας yoga retreats

Το να δουλεύεις πάνω σε κάτι δημιουργικό, να σου επιτρέπει ελευθερία χρόνου ώστε να μπορείς να ταξιδεύεις και να προσφέρεις κάτι που αφήνει ένα θετικό πρόσημο προς τους άλλους αλλά και προς τον πλανήτη, για κάποιους είναι στόχος ζωής ή ακόμα και άπιαστο όνειρο. Ο Ευσέβιος Κοντόπουλος όμως και η Μίρκα Βλάχου είναι ένα νεαρό ζευγάρι που κατά τα λεγόμενά τους έχουν καταφέρει να ακολουθήσουν αυτόν τον τρόπο ζωής. Γνωρίστηκαν τυχαία στην Κέρκυρα, έγιναν συνταξιδώτες σε κάθε γωνιά της Γης σχεδόν, και αφού μυήθηκαν στον διαλογισμό, την γιόγκα και τον vegan τρόπο ζωής, αποφάσισαν να στήσουν το δικό τους πρότζεκτ, "Anasa is Breath", που σχετίζεται με θέρετρα πνευματικής και σωματικής υγείας σε Ελλάδα και εξωτερικό. Τις εμπειρίες τους από τα τα retreats, τα ταξίδια τους και την χορτοφαγική διατροφή μοιράζονται μέσα από το blog τους και τα social media ώστε να επικοινωνήσουν στο κοινό τους έναν εναλλακτικό, πιο "αργό" τρόπο ζωής, όπως εξηγούν στην ΑΤΗΕΝS VOICE.

«Όταν μετακομίσαμε με την Μίρκα στο Άμστερνταμ και δημιουργήθηκε η ανάγκη για καλομαγειρεμένο, σπιτικό φαγητό, ξεκίνησα να μαθαίνω να μαγειρεύω, δεδομένου κιόλας οτι δεν τρώμε κρέας και γαλακτοκομικά. Αρκετά νωρίτερα ωστόσο, από τότε που ζούσα στην Κέρκυρα όπου και μεγάλωσα, είχα μπει στην διαδικασία να αλλάξω την διατροφή μου και έκανα έρευνα ώστε αυτό που κατανάλωνα να με κρατούσε υγιή. Μαγειρεύουμε ινδική και ταυλανδέζικη κουζίνα, τόφου τίκα μασάλα όπου φτιάχνω μονος μου την πάστα κάρυ και τις πίτες naan, κάνουμε δική μας γκρανόλα και γάλα από κάσιους και αμύγδαλο και χειροποίητες πραλίνες. Τις συνταγές μοιράζομαι στο μπλόγκ μας μαζί με άρθρα σχετικά με το wellness, τον διαλογισμό και προτάσεις προκειμένου να μην χρησιμοποιούμε πλαστικό στη ζωή μας και να ακολουθούμε έναν πιο πράσινο τρόπο ζωής, σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα γι' αυτό το lifestyle. Το κομμάτι του διαλογισμού προέκυψε επειδή νιώθω οτι βοηθά στην πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου, έτσι αποφάσισα να γίνω σύμβουλος ολιστικής υγείας και τελείωσα μια σχολή ταυλανδέζικου μασάζ στο Άμστερνταμ για να το αξιοποιούμε κι αυτό στα retreats ως παροχή μαζί με ασκήσεις διαλογισμού.» Θα μου πει ο Ευσέβιος.

Το μπλόγκ χρειάζεται συνεχώς παραγωγή περιεχομένου, πρωτογενή φωτογραφίες και γραφιστική δουλειά που κάνουν οι ίδιοι ανάμεσα στις αποδράσεις. Η Μίρκα στα retreats διδάσκει τη γιόγκα, μετά την εκπαίδευση που έλαβε στο Νεπάλ όπου πέρασε μερικούς μήνες προκειμένου να εκπαιδευτεί. Εκεί μάλιστα η γιόγκα δεν είναι αυτό που γνωρίζουμε στην Δύση, άλλα μια πιο πνευματική πρακτική. Επιλέγει τις τοποθεσίες για τα retreats και οργανώνει την επικοινωνία με τον κόσμο που θα συμμετάσχει σε αυτά. Πως είναι όμως η ζωή σε ένα yoga retreat; Η Μίρκα περιγράφει:

«Βρίσκουμε ένα μέρος που μας εμπνέει και χώρους ειδικά διαμορφωμένους για retreats, προκειμένου να συνδημιουργήσουμε εμπειρίες και να παρέχουμε ένα περιβάλλον ώστε κάποιος να μπορεί να εξελιχθεί πνευματικά και σωματικά. Διαρκούν γύρω στις 6 μέρες ανάλογα με την τοποθεσία και το πρόγραμμα και έχουν κάποια θεματική, για παράδειγμα εκείνο που οργανώσαμε στο Πήλιο είχε να κάνει με δραστηριότητες στην φύση. Εκεί εντοπίσαμε ένα συγκρότημα με βίλλες, μια κοινή σάλα, και έναν κοινόχρηστο χώρο για το φαγητό. Μπορεί να είναι για όλους, από 8 ως 18 άτομα, παρέες, ζευγάρια, άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας ή κλειστού τύπου, για τα μέλη μιας ομάδας ή μιας εταιρείας όπως αυτό που κάναμε στα Κύθηρα και αφορούσε τους συνεργάτες ενός φωτογραφικού γραφείου από την Ολλάνδία. Αναζητήσαμε μια βίλα με τις προδιαγραφές που μας είχε ζητήσει, μεγάλη κουζίνα, εσωτερικό χώρο που ενδείκνυται για γιόγκα και αρκετά υπνοδωμάτια για όλους. Το πιο πρόσφατo retreat που οργανώσαμε ήταν στην Γουτεμάλα και είχε να κάνει με την εσωτερική εργασία πάνω στην πνευματική μας υγεία. Το πρωί συνήθως ξυπνάμε με διαλογισμό και ασκήσεις  αναπνοών, ακολουθεί η πρακτική στην γιογκα, έπειτα σερβίρουμε πρωινό που με plant based πιάτα από ντόπιες πρώτες ύλες παρασκευάζουμε εμείς. Το απόγευμα ακολουθεί ένα ακόμα πιο χαλαρό μάθημα γιόγκα, το δείπνο και πριν τον ύπνο ένας σύντομος διαλογισμός για να φέρουμε σε συγκέντρωση και ισορροπία το μυαλό και το σώμα. Ο στόχος είναι να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε ετερόκλητοι άνθρωποι να συνυπάρξουν αρμονικά.

Πλέον το κόνσεπτ αυτό έχει αρχίσει να γίνεται όλο πιο διαδεδομένο στην χώρα μας, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε κατά βάση με ξένους αλλά τελευταία όλο και περισσότεροι Έλληνες επιλέγουν να επενδύουν στην πνευματική δουλειά που γίνεται στα retreats.»

Το ζευγάρι ταξιδεύει οπουδήποτε συλλέγοντας εμπειρίες και γνωρίζοντας ανθρώπους από διαφορετικά μήκη και πλάτη της γης. Δεν είναι λίγες οι φορές που είχαν έρθει αντιμέτωποι με περιπέτειες, όπως τη μέρα που κάτω από δύσκολες συνθήκες παραλίγο να εγκλωβιστούν σε ένα όρος του Νεπάλ:

«To αγαπημένο μας ταξίδι ήταν στην Ταϋλάνδη. Πήγαμε στο νησί το διάστημα της πανδημίας και μείναμε για 3 μηνες ξυπόλητοι σε κάτι bungalows, τρώγοντας καρύδες δίπλα σε πηθικάκια και κάνοντας καθημερινά κανό στη θάλασσα. Η περιοχή ήταν άδεια από τουρίστες και γίναμε ένα με τους ντόπιους. Τους καλύτερους ανθρώπους όμως τους γνωρίσαμε στην Ιορδανία. Εκεί ο κόσμος προσφέρει απλά για την δική του ευχαρίστηση χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Άφηνες μια τσάντα στον δρόμο και σε έψαχναν όλοι να στην δώσουν. Θυμόμαστε τον Άμπετ που έπαιζε μουσική με το ούτι του στην Πέτρα και μας έκανε το τραπέζι στο χωριό του μαζί με όλα τα μέλη της οικογένειας. Στην Ελλάδα τώρα, ο αγαπημένος μας προορισμός είναι τα Κύθηρα γιατί είναι ένα νησί που παραμένει γνήσιο και αυθεντικό, με τους κάτοικους του να κρατούν τις παραδόσεις, ενώ συνδυάζει το πράσινο αλλά και τον κυκλαδίτικο αέρα. Κάναμε και μπάνιο γυμνοί, μια από τις αγαπημένες μας συνήθειες που μας διδάσκει οτι οι άνθρωποι μεταξύ μας δεν διαφέρουμε ιδιαίτερα και αν συμφιλιωθούμε με το σώμα και την εικόνα μας θα βελτιώσουμε την ποιότητας της ζωής μας.

Έχουμε ζήσει όμως και περιπέτειες. Η μεγαλύτερη ήταν στο Νεπάλ - διάσημο για τα βουνά του -  γι΄αυτό και αποφασίσαμε να διασχίσουμε την διαδρομή της Gosaikounda, σε υψόμετρο χιλιάδων μέτρων, ανάμεσα σε λίμνες και μάλιστα χωρίς οδηγό, κουβαλώντας σακίδια με όλα μας τα πράγματα. Η ανάβαση αρχικά ήταν γρήγορη ώσπου αρχίζαμε να κουραζόμαστε. Τις τελευταίες μέρες της ανόδου είχαμε έντονο πονοκέφαλο, φτάσαμε στο τελευταίο καταφύγιο πριν την κορυφή, στην άκρη ενός γκρεμού στα 5.000 μέτρα και η Μίρκα αρρώστησε, έτρεμε και είχε πυρετό. Εκεί σου δίνουν σκορδόσουπες για να συνέλθεις αλλά δεν μπορούσε να φάει, ούτε να κοιμηθεί. Τα κρεββάτια στο καταφύγιο ήταν απλά στρώματα ανάμεσα σε τάβλες στα οποία ήταν ξαπλωμένοι κι άλλοι άρρωστοι. Το πρωί πήραμε την απόφαση πως δεν μπορούμε να ανέβουμε τα τελευταία 600 μέτρα που μας είχαν απομείνει για την κορυφή. Το εσωτερικό δίλημμα ήταν μεγάλο, καθώς από την μια σκεφτόμασταν οτι δεν γίνεται να εγκαταλείψουμε τον κόπο τόσων ημερών αλλά το ένστικτό μας, μας προειδοποιούσε για κάτι αρνητικό. Έτσι αφήσαμε το "εγώ" στην άκρη, ακούσαμε το σώμα μας και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Στην επιστροφή διανύσαμε  ώρες μέσα σε ένα τζιπ που διέσχιζε πολύ επικύνδυνους δρόμους, είδαμε ένα λεωφορείο με στρατιώτες που παραλίγο να έπεφτε στο γκρεμό και η Μίρκα αρρώστε περισσότερο. Ήταν ένα μεγάλο μάθημα. Από τότε ο σκοπός μας είναι να αποκτήσουμε το δικό μας camper van.»

Στη σελίδα των παιδιών μπορείς να μάθεις κι άλλα για τις περιπέτειες και τον τρόπο ζωής τους αλλά και να προμηθευτείς χειροποίητα από φυσικά υλικά προϊόντα, μικρών παραγωγών όπως κεραμικά ή το κουτί που περιέχει ένα μιξ από ελληνικά βότανα και μυρωδικά, σαπούνι και λάδι και μια τσάντα από ανακυκλωμένο βαμβάκι. Ημερομηνίες και πληροφορίες για τα retreats τους δημοσιεύουν στα social media, σε σελίδες με σχετικές δραστηριότητες ή σε yoga studios. Περσσότερα μπορεί να βρει κανείς εδώ.