Οι Οινούσσες της Γεωργίας Καλαφάτη (SugahSpank!)

Από τότε που γεννήθηκα κάθε καλοκαίρι πάω Οινούσσες. Είναι από εκεί η μάνα μου και ο παππούς μου είχε χτίσει μόνος του το σπίτι, το οποίο αναπαλαιώσαμε πρόπερσι. Το καταπληκτικό με αυτό το σύμπλεγμα νησιών ανάμεσα σε Χίο και Τουρκία είναι ότι όσα χρόνια και αν περάσουν μένει ίδιο. Οι ντόπιοι δεν γουστάρουν τουρίστες, ξαπλώστρες, καφετέριες, ντάπα ντούπα. Έχουμε 4-5 ταβέρνες και ένα καφέ (κάθετος) club (κάθετος) ναυτικός όμιλος. Έχουμε πεντακάθαρες παραλίες με κρυστάλλινα τιρκουάζ νερά που ποτέ δεν θα γίνεται χαμός, εκτός από το Μπιλάλι, την «κοσμική» πλαζ του νησιού με beach bar, αλλά εγώ δεν πάω εκεί. Επίσης έχουμε πολλά κότερα και τζετ σετ γύρω στον Δεκαπενταύγουστο. Πολλές ματσωμένες οικογένειες με ειδίκευση στα ναυτιλιακά κατάγονται από το νησί. Έρχονται για 15 μέρες τον Αύγουστο και μετά αφήνουν το νησί για Αμερική ή Αγγλία. Ξέχασα να πω για τη Γοργόνα, το πράσινο άγαλμα πάνω σε ένα βράχο στη θάλασσα, που σε χαιρετάει όταν πλησιάζεις το νησί με το καραβάκι. Υπάρχει κι ένα σημείο, μετά τον Ασπαλαθρόκαμπο, που αριστερά, μπροστά και δεξιά σου βλέπεις τρεις διαφορετικές παραλίες στη σειρά: μία κόκκινη, μία με ίσια, λεία βράχια και μία με λευκή άμμο. Από εκεί κολυμπάς μέχρι τα απέναντι νησάκια. Γενικά, γύρω από το κεντρικό νησί υπάρχουν πολλά μικρότερα που το καθένα έχει και από ένα εκκλησάκι. Ένα από αυτά είναι στο Πατερόνησο, που έχει χτιστεί σε σχήμα 70s καραβιού, και το βράδυ όταν φωτίζεται νομίζεις ότι παίζεις σε παλιό σκηνικό ταινίας με θαλασσόλυκους.

Οι πιο ωραίοι γάμοι γίνονται στο νησί. Με βαρκάκια πάνε και γυρίζουν οι νεόνυμφοι στα ξωκκλήσια. Στήνονται τραπέζια στην πλατεία Ναυτοσύνης, έρχονται τα όργανα από τη Χίο και όλοι χορεύουν το Γαμπριάτικο.

Οι άνθρωποι των Οινουσσών άλλοτε μιλούν τραγουδιστά, άλλοτε φωνάζουν απ’ τα μπαλκόνια. Όλοι ξέρουν τα πάντα για όλους, σαν να είμαστε ένα μεγάλο σόι.

Όποιο διαφορετικό δρόμο και αν διάλεξα να πάρω, γυρίζω πίσω και βλέπω ότι οι ρίζες μου έχουν μείνει σταθερές, δεν ξεπουλιούνται για το εύκολο κέρδος των καλοκαιρινών μηνών και της δήθεν χλίδας. Ξέρω ότι ψάρια πουλάει ο Κοκόλας. Βουτιές θα κάνω στον Τούρκο, πού και πού κάνα beach party με την παρέα που πέρασα τα πιο όμορφα παιδικά μου χρόνια. Και τα παιδιά μου θα παίζουν με τα δικά τους παιδιά χωρίς να φοβάμαι τη νύχτα, γιατί στις Οινούσσες δεν χρειάζεται καν αστυνομία. Τίποτα δεν ξεφεύγει απ’ το νησί...

*Η Γεωργία Καλαφάτη (SugahSpank!) είναι τραγουδίστρια. Τo άλμπουμ της “Τhe Incredible / The Invisible” κάτω από τo όνομα SugahSpank! κυκλοφορεί από την ανεξάρτητη Cast-A-Blast, ενώ το άλμπουμ “Spacecakes” των Sugah Galore από τη Spinalonga Records.