Ταξιδια

Η Αίγινα της Λένας Παπαληγούρα

Το νησί της χαράς και της παιδικής μου ανεμελιάς

32014-72458.jpg
A.V. Guest
ΤΕΥΧΟΣ Summer Guide 2009
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Η Αίγινα της Λένας Παπαληγούρα

Αίγινα: Η ηθοποιός Λένα Παπαληγούρα γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice

Είμαι 11 χρονών, κρατάω απ’ το ένα χέρι μια βαλίτσα και απ’ το άλλο τη συνομήλικη ξαδέλφη μου, και μπαίνω γεμάτη περηφάνια στο πλοίο. Πρώτη φορά ταξιδεύουμε μόνες και ο προορισμός μας, η Αίγινα, μοιάζει τουλάχιστον σαν τις μακρινές Ινδίες. Καθόμαστε μπροστά –εκεί που κουνάει– για να έχουμε καλύτερη θέα. Περίπου στη μέση της διαδρομής βγάζω απ’ το σακίδιό μου ένα liposan και βάζω στα χείλη μου. «Είναι κεράσι και βάφει» λέω στην ξαδέλφη μου, «ποιος ξέρει τι θα συναντήσουμε…!» (ποιος ξέρει πώς μου ’ρθε αυτή η φράση, θα αναρωτιέμαι χρόνια αργότερα, γράφοντας αυτή τη μικρή ιστορία για την Αίγινα).

Πλησιάζουμε στο νησί. Σιγά-σιγά αχνοφαίνονται τα σπιτάκια! «Να το σπίτι της γιαγιάς και του παππού» φωνάζει η ξαδέλφη μου. Μόλις που την ακούω. Έχω walkman στ’ αυτιά. Στο λιμάνι μάς περιμένει ο παππούς. Περπάταγε στο πεζοδρόμιο, πίσω από τα καΐκια με τα μανάβικα, κάπου εκεί είναι παρκαρισμένος ο λευκός σκαραβαίος της γιαγιάς. Φορτώνουμε τα πράγματα, χαζεύω απ’ το παράθυρο: θάλασσα γαλάζια, απέραντη. Εύκολα διακρίνει κανείς το Αγκίστρι – εύχομαι κάποια μέρα να μας πάει ως εκεί ο παππούς με το αυτοσχέδιο ιστιοπλοϊκό του! Φτάνουμε. Το σπίτι. Μυρωδιά μακαρονάδας – μυρωδιά θάλασσας – μυρωδιά αρώματος γιαγιάς. Όλα μπερδεμένα. Έρχονται τα ξαδέλφια μου, ξεχνάω κάθε είδους liposan, τρέχω στα χώματα, ανεβαίνω στα δέντρα, φτιάχνω κάστρα στην άμμο… είμαι ακόμα παιδί – το νιώθω και το χαίρομαι.

Αίγινα! Το νησί της χαράς και της παιδικής μου ανεμελιάς. Το νησί της αγκαλιάς. Το μεγάλο οικογενειακό πρωινό, τα ατέλειωτα παιχνίδια, η φωνή της γιαγιάς που μας διαβάζει παραμύθια, η υποχρεωτική μελέτη κιθάρας μιάμιση ώρα κάθε μεσημέρι (αντί να κοιτάω τις χορδές της κιθάρας κοιτάω τους δείκτες του ρολογιού μου), ο Μαραθώνας, η Πέρδικα, το σπίτι του Δημήτρη, το φιστίκι, οι βουτιές, η ποδηλατάδα, η πορτοκαλάδα. Οι αναμνήσεις μπερδεύονται στο κεφάλι μου. Ψάχνω άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες να τις ξεκαθαρίσω, να γίνω πιο συγκεκριμένη… Οι φωτογραφίες είναι οι άνθρωποι. Δεν ξέρω αν τώρα θέλω να ξαναπάω στην Αίγινα. Λείπουν πολλοί από αυτούς που βλέπω στις φωτογραφίες. Μου λείπουν πολύ. Οι τόποι είναι οι άνθρωποι.

Η Αίγινα είναι όμορφη. Όμως, όπως κι αν ήταν, το ίδιο θα την αγαπούσα. Ξέρει να κρατάει καλά φυλαγμένα τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας!

…Σαν μυστικό.

* Η Λένα Παπαληγούρα είναι ηθοποιός

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.