Ταξιδια

Η Ύδρα του Ευάγγελου Αργυρόπουλου

Επιστρέφω στην Ύδρα όλα αυτά τα χρόνια με την ίδια ανυπομονησία και βρίσκω πάντα εδώ την ίδια αφορμή και τον ίδιο χώρο για παιχνίδι.

ΤΕΥΧΟΣ 490
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
72241-161041.jpg

Ύδρα: Ο Ευάγγελος Αργυρόπουλος γράφει για το αγαπημένο του νησί στην Athens Voice

Το βράδυ της παραμονής της αναχώρησης για την Ύδρα δεν κοιμόμασταν ποτέ. Και πώς να κοιμηθούμε; Το καλοκαίρι ερχόταν καταπάνω μας με όλη του τη δύναμη και εμείς έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι. Τα θυμάμαι πολύ καλά αυτά τα βράδια. Ο αδελφός μου Κωνσταντίνος και εγώ βγαίναμε από τα κρεβάτια μας, με απόλυτη ησυχία σε απόλυτο σκοτάδι, ξαπλώναμε στο πάτωμα και με την ανάσα κομμένη καταστρώναμε με κάθε λεπτομέρεια το μεγάλο σχέδιο των διακοπών μας στην Ύδρα, που επιτέλους είχαν φθάσει. Δεν θα αφήναμε τίποτα στην τύχη. Και ήταν τόσα πολλά αυτά που έκαναν την καρδιά μας να χτυπά δυνατά και μας κρατούσαν ξύπνιους.

Ήταν η σκέψη όλων μας των φίλων που είχαμε αποχαιρετήσει το προηγούμενο καλοκαίρι και η ανυπομονησία να τους συναντήσουμε ξανά. Ήταν όλες οι περίεργες βουτιές που σχεδιάζαμε στο μυαλό μας όλο το χειμώνα και που είχε έρθει η στιγμή να γίνουν πραγματικότητα. Εκείνο το καλοκαίρι τελειοποιήσαμε τη βουτιά με τίτλο «πανηγυρίζω μετά από γκολ στο τελευταίο δευτερόλεπτο στον τελικό του Μουντιάλ». Δύσκολος τίτλος. Δύσκολη βουτιά. Ήταν όλες οι δικαιολογίες που προσπαθούσαμε να επινοήσουμε προκειμένου να αποφύγουμε το μεσημεριανό ύπνο και οι οποίες θα αποτύγχαναν όλες παταγωδώς, για ακόμη ένα καλοκαίρι. Εκεί ήταν και το αίσθημα του καθήκοντος απέναντι στην περιπέτεια το οποίο μας καλούσε να βρούμε την κατάλληλη κίνηση για να αντιμετωπίσουμε τη συμμορία από τα Καλά Πηγάδια, που το προηγούμενο καλοκαίρι μάς είχε τρελάνει στο κυνηγητό με τις σφεντόνες της. Θα τους αντιμετωπίζαμε στα ίσια στο γήπεδο μπάσκετ του δημοτικού σχολείου και θα παίρναμε το αίμα μας πίσω βομβαρδίζοντάς τους με τρίποντα και νερόμπομπες! Στα καλοκαιρινά μας σχέδια υπήρχε πάντα μια ξεχωριστή θέση για το αγαπημένο μας θερινό σινεμά, το cine Γαρδένια. Πώς θα τα καταφέρναμε φέτος να τρυπώσουμε στον εξώστη για να δούμε καμία σοβαρή περιπέτεια «κατάλληλη άνω των 13 ετών»; Θα τα καταφέρναμε.

Εκείνη τη χρονιά. Τα «Σαγόνια του Καρχαρία» στην απογευματινή προβολή. Όχι πολύ έξυπνη ιδέα. Περάσαμε το υπόλοιπο του καλοκαιριού κρεμασμένοι στα σκαλάκια της Υδρονέτας, ρίχνοντας κλεφτές ματιές πίσω μας μήπως δούμε κανένα πτερύγιο να πλησιάζει.

Οι σκέψεις εκείνης (και κάθε επόμενης) παραμονής ταξιδιού στο νησί δεν γίνονταν όλες πραγματικότητα. Δεν μας ένοιαζε καθόλου. Από τη στιγμή που οι σκέψεις μας γίνονταν αφορμή για παιχνίδι ήμασταν ευτυχισμένοι. Αυτό μας ήταν αρκετό.

Καλοκαίρι 2014

Επιστρέφω στην Ύδρα όλα αυτά τα χρόνια με την ίδια ανυπομονησία και βρίσκω πάντα εδώ την ίδια αφορμή και τον ίδιο χώρο για παιχνίδι.

Παίζεις; Παίζω.


* Ο Ευάγγελος Αργυρόπουλος ανήκει στην 4η γενιά της οικογένειας Παπαδοπούλου που ασχολείται με την ομώνυμη βιομηχανία μπισκότων και ειδών διατροφής, όπου και εργάζεται.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.