Ο σεφ Έκτορας Μποτρίνι γράφει για τη δική του Κέρκυρα.
Αν αγαπάτε το περπάτημα θα πρότεινα μια βόλτα-πεζοπορία στις Παλιές Σινιές, έναν ερειπωμένο, δυσπρόσιτο οικισμό της βόρειας Κέρκυρας στους πρόποδες του όρους Παντοκράτορας, που εγκαταλείφθηκε τη δεκαετία του 1960, όταν οι κάτοικοι μετακόμισαν στο Νησάκι, το παραθαλάσσιο σύγχρονο χωριό. Οι εκκλησίες του χωριού είναι κοσμημένες με πανέμορφες αγιογραφίες.
Αγαπημένες μου παραλίες είναι ο Ερημίτης, η Κουλούρα και το Καλάμι, στη βόρεια Κέρκυρα, αλλά και το Νησάκι, όπου πάω συχνά για καταδύσεις. Τόπος μοναδικής ομορφιάς είναι και το Canal d’Amour, στο Σιδάρι, μόνο που έχει πάντα τόσο κόσμο, που είναι αδύνατο να σταθείς για πολύ. Στη νοτιοδυτική Κέρκυρα, κοντά στο χωριό Αργυράδες, βρίσκεται η λιμνοθάλασσα Κορισσίων με τους αμμόλοφους και ένα μοναδικό δάσος από σπάνιους χαμηλούς κέδρους. Οι αμμώδεις παραλίες που σχηματίζονται γύρω από τη λίμνη και τα ψηλά κύματα στη θάλασσα έχουν αναδείξει την περιοχή σε τόπο συνάντησης των surfers.
Αν αντέχετε τα παγωμένα νερά και προτιμάτε τις μη οργανωμένες παραλίες, η πανέμορφη Ροβινιά, πολύ κοντά στο χωριό των Λιαπάδων, είναι ο τέλειος συνδυασμός για απομόνωση και χαλάρωση. Για να φτάσετε οδηγώντας θα πάρετε τον χωματόδρομο και κατόπιν θα συνεχίσετε με τα πόδια, στο μικρό μονοπάτι που διασχίζει πυκνούς ελαιώνες. Πάρτε μαζί σας νερά, αν και το καλοκαίρι φτάνει μέχρι την παραλία μια μικρή βάρκα-καντίνα που πουλάει παγωτά και αναψυκτικά.
Το Πόρτο Τιμόνι είναι επίσης μια πανέμορφη, καλά κρυμμένη παραλία κάτω από το χωριό Αφιώνας και κοντά στον Άγιο Γεώργιο Πάγων (από τον Αϊ-Γιώργη ξεκινάει ο δρόμος και για την αγαπημένη μου ταβέρνα, τον Fisherman, με την πολύ ιδιότυπη, ψαγμένη ψαροκουζίνα του).
Στην ουσία, στο Πόρτο Τιμόνι υπάρχουν δύο διαφορετικές δίδυμες παραλίες που χωρίζονται από μια στενή λωρίδα γης. Η μικρότερη λέγεται Λιμνί και η μεγαλύτερη Πόρτο Τιμόνι. Τα νερά στους δύο αυτούς κόλπους έχουν διαφορετική θερμοκρασία. Αν συνεχίσετε στο μονοπάτι προς την άκρη της χερσονήσου, θα καταλήξετε στο εκκλησάκι του Αγίου Στυλιανού, που είναι χτισμένο σε μια μικρή σπηλιά.
Για φαγητό στην πόλη θα πρότεινα να δοκιμάσετε μια πολύ καλή εκδοχή της σύγχρονης κερκυραϊκής κουζίνας, στο Pomo d’ Oro του Αριστοτέλη Μέγκουλα, που δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις ντόπιες πρώτες ύλες. Σε μια πολύ ατμοσφαιρική γωνιά της παλιάς πόλης, στην πλατεία Κρεμαστής, βρίσκεται και το εστιατόριο Βενετσιάνικο Πηγάδι, του Γιάννη και της Ειρήνης Βλάχου, που σερβίρει σύγχρονη μεσογειακή κουζίνα.
Στην Κληματαριά του Μπέλλου στις Μπενίτσες, ο Νίκος και η Λίλυ Μπέλλου θα σας δώσουν την ευκαιρία να γευθείτε την καλύτερη εκδοχή της παραδοσιακής κουζίνας του νησιού, θαλασσινής και στεριανής.
Ψαροταβέρνες έχουμε πολλές, προσωπικά προτιμώ την ταβέρνα του Καρύδη στο ψαροχώρι Μπούκαρη για την παραδοσιακή άψογη κουζίνα της (τέλειο μπιάνκο και μπουρδέτο, με καυτερή κόκκινη σάλτσα) και το Toulas στο Αγνί, όπου, εκτός από την παραδοσιακή ψαροφαγία της μαμάς Τούλας, μπορεί κανείς να δοκιμάσει και τις πιο κοσμοπολίτικες συνταγές της νέας γενιάς μαγείρων.
Τέλος, όποτε λαχταρήσω τέλεια ψημένο αρνί και κοκορέτσι, πάω στην ψησταριά του Γιαννίτση στο Βιρό, ένα πολύ παλιό χωριό στο κέντρο του νησιού, μόλις 6 χλμ. από την πόλη της Κέρκυρας.
Να σας πω ότι, για να γνωρίσετε την Κέρκυρα, πρέπει να περπατήσετε στα καντούνια της παλιάς πόλης, να φάτε παγωτό μόκα αλά παλαιά στο Λιστόν, να ανεβείτε στην παλιά Περίθεια στις πλαγιές του Παντοκράτορα, αλλά προσωπικά, όποτε θέλω να δραπετεύσω, φεύγω με τον Αστέρα, το σκάφος του ξαδέλφου μου Τέλη για εκδρομή στα Διαπόντια Νησιά (ένα μαγευτικό νησιωτικό σύμπλεγμα 11 μικρών νησιών της άγονης γραμμής), στα βόρεια της Κέρκυρας, που ακόμα αποτελούν αυτό που θα ονόμαζα «άγνωστη ή ξεχασμένη» Ελλάδα.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
12°
