Η Εύβοια της Αλεξάνδρας Αϊδίνη

Το «χωριό» που είχαν όλα τα παιδάκια και αποζητούσα και εγώ από πάντα για τις δικές μου διακοπές, ο προορισμός που αυτόματα γίνεται σημείο εκκίνησης αμέτρητων ποικιλόμορφων υπέροχων διαδρομών, βρίσκεται στους πρόποδες ενός μυτερού βουνού και σκαρφαλώνει γλυκά στις πλαγιές αυτού του πρώην ηφαιστείου, στην καρδιά της Ευβοίας. Οξύλιθος, το όνομά του.

Μέσα σε δυόμισι ώρες, περνώντας από την μπρουκλινική γέφυρα, ή ακόμα καλύτερα διασχίζοντας με το καραβάκι από τον Ωρωπό μια δεκαπεντάλεπτη λυτρωτική θάλασσα, όλες οι σκοτούρες της πόλης και οι έγνοιες της καθημερινότητας σταδιακά ατονούν και αφήνουν τόπο στην ανεμελιά του παραθερισμού. Από το δυτικό κομμάτι του νησιού όπου μαγικά μεταφερθήκαμε, την Ερέτρια, την Αμάρυνθο, διασχίζουμε το κέντρο μέσα από το Αλιβέρι, φτάνοντας στη νοτιοανατολική βεράντα του νησιού που βλέπει Αιγαίο. Η ευρύτερη αυτή περιοχή της Κύμης είναι τόσο πλούσια σε φυσικές ομορφιές, ποικιλομορφίες, ιστορία, χρώματα και γεύσεις που ενώ γνωρίζω πόσες αποκαλυπτικές εξερευνήσεις με καλούν προς τον νότο και τον βορρά, παραμένω σχεδόν πάντα εκεί τριγύρω μαγνητισμένη από τον τόπο αυτό που ανάλογα τον καιρό, την εποχή, ακόμα και την ώρα, έχει κάτι νέο να μου πει. Ίσως είναι που η βλάστηση και η μορφολογία με μεταφέρουν στην Τοσκάνη των παιδικών μου χρόνων. Ξεκουράζω το βλέμμα σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, στα κυπαρίσσια, τα πλατάνια, τις θαλερές ελιές, και το αυτί χορταίνει με το θρόισμά τους σε remix του ποταμού Μανικιάτη που ρέει μέσα σε πάμπολλα ρυάκια και πηγές. Να σου, συνδυαστικά, μια παραλία απέραντη. Η Μουρτερή είναι τόσο μεγάλη και απλωτή που και Δεκαπενταύγουστο ακόμα θα βρεις τη μοναξιά σου, αν θες. Μια ακτογραμμή-χιλιόμετρα συναντά την ανοιχτή μπλε θάλασσα. Άλλοτε φουσκωτή και αφρίζουσα γεννά τα πιο παιχνιδιάρικα κύματα, άλλοτε πάλι ήρεμη, δροσερή και διάφανη σου στρώνει χαλί από βότσαλο-χαλικάκι-άμμο και σε καλεί να βρεθείς καταμεσής στα βαθιά της και να την κολυμπήσεις όλη ως τη Σκύρο απέναντι. Μετά από αυτό, πόσο το λαχταράς εκείνο το φρεσκοψαρεμένο θαλασσινό στην ιστορική ταβέρνα του Κουτέλου πάνω στο κύμα στην Πλατάνα. Επιπλέον δεν θα πεις σίγουρα όχι στο γαλάζιο αγνάντεμα από το σκαρφαλωτό μπαλκόνι του Φάρου στον παραλιακό δρόμο για Κύμη. Εκεί ο Χρήστος θα σε περιποιηθεί με τα μαγειρευτά του, όλα πεντανόστιμα, δικής του παραγωγής και καλλιέργειας, με εξαίρετο βλαρό τυρί από τις κατσικούλες.

Και πόσες οι εξορμήσεις και οι περπατάδες μέσα στη φύση. Και στους αγρούς να ξεπροβάλλουν εκκλησάκια βυζαντινά, και να δεσπόζει ο αρχαιολογικός χώρος στον λόφο Βιγλατούρι. Η ιστορία του οικισμού πάει πίσω, στο 3.500 χρόνια π.Χ., στη νεολιθική εποχή. Πρόσφατη η ανακάλυψή του και καμάρι για την περιοχή. Πόσα τα όμορφα παραδοσιακά περιποιημένα χωριά τριγύρω. Η Ενορία, χτισμένη αμφιθεατρικά με θέα το Αιγαίο - ο Καραγάτσης παρέμεινε εκεί μια περίοδο στην Κατοχή όπου και έγραψε το «Χαμένο Νησί». Το Αυλωνάρι με τον μεσαιωνικό ενετικό του πύργο, το ερειπωμένο κάστρο, τα στενοσόκακα, τις βρύσες. Οι Μελετιάνοι με τα καλοδιατηρημένα πετρόκτιστα σπίτια μέσα στο βουνό, και η περήφανη Οκτωνιά.

Στην Εύβοια λοιπόν, μια φορά και έναν καιρό, έμαθα ουσιαστικότερα να τιμώ τη φύση και τη συνύπαρξή μας. Στον Οξύλιθο μάζεψα χαμομήλι, μάραθο και λεβάντα, τα λευκά μούρα που τον Ιούνη πέφτουν βροχή τα έκανα μαρμελάδα. Εκεί έμαθα από τον πατέρα μου να περιποιούμαι τα δέντρα με το σωστό το κλάδεμα, να έχουν αέρα, να βλασταίνουν τα κλαριά, και καβάλησα το άλογο στο προσεγμένο ιπποφορβείο του Μιχάλη με την απέραντη έκταση που σερβίρει καφέ κάτω από τα πλατάνια. Στο νεοσύστατο νησί μου, οι άνθρωποι ανελλιπώς σου λένε καλημέρα και έχουν χίλιες και μια ιστορίες να διηγηθούν. Εκεί τη νύχτα περνούν οι αλεπούδες και τα κουνάβια μέσα από το κτήμα, τον φωτισμό αναλαμβάνουν οι ξαστεριές και οι πυγολαμπίδες. Το σπίτι –πρώην λιοτρίβι– έχει στο εσωτερικό του ένα πηγάδι και μέσα στους κισσούς στον κήπο κατοικεί ένας βάτραχος χοντρός. Στο χωριό της Εύβοιας αγκαλιάζω τους αιωνόβιους κορμούς των δέντρων σαν χαζή, σκαρφαλώνω στην καρυδιά να δω τη θέα από ψηλά. Κλέβω σύκα που όμως είναι λίγο πολύ όλων. Γίνομαι παιδί και πάλι και το καλοκαίρι ανήκει πλέον στο χωριό τον θαυμάτων μου. Και να σκεφτείς ότι αυτό είναι μόνο μια κουκίδα της μεγάλης Εύβοιας που μας περιμένει.

*Η Αλεξάνδρα Αϊδίνη είναι ηθοποιός.

Βρείτε τον καλοκαιρινό οδηγό της Εύβοιας εδώ