Η Σύρος του Geoffrey Pyatt

Το να πρέπει να επιλέξεις το αγαπηµένο σου ελληνικό νησί είναι σαν να επιλέγεις το αγαπηµένο σου παιδί – είναι µια ερώτηση που είναι αδύνατο να απαντηθεί. Αλλά αν πρέπει να επιλέξω το νησί που γνώρισα καλύτερα τα τελευταία χρόνια, αυτό θα ήταν η κοσµοπολίτικη Σύρος· η ζωντανή πρωτεύουσα των Κυκλάδων, ένα νησί µε αξιοθέατα όλο τον χρόνο και µια µακρά παράδοση ναυπηγικής που έχει παίξει σηµαντικό ρόλο στο παρελθόν της Ελλάδας και τώρα, µε την επιτυχή αναβίωση του ναυπηγείου Neorion από την αµερικανική εταιρεία Onex, βοηθά στη διαµόρφωση του µέλλοντος της χώρας.

 

Ήταν ένα πραγµατικό θαύµα για µένα το γεγονός της «ανάστασης» του ναυπηγείου της Σύρου και τα οφέλη του για τη νησιωτική κοινότητα κατά τη διάρκεια της θητείας µου στην Ελλάδα. Όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά τη Σύρο το 2017, το ναυπηγείο ήταν σε αποσύνθεση. Οι εργαζόµενοι και οι προµηθευτές δεν είχαν πληρωθεί, και στο λιµάνι είχαν συσσωρευτεί απόβλητα αµµοβολής. Όµως, στα χέρια της ελληνοαµερικανικής εταιρείας Onex, το ναυπηγείο ξαναζωντάνεψε, δηµιουργώντας περίπου 600 θέσεις εργασίας και οδήγησε την ελληνική ναυπηγική βιοµηχανία σε τεράστια ανάπτυξη.

 

Το περασµένο καλοκαίρι η σύζυγός µου Μαίρη και εγώ περάσαµε ένα Σαββατοκύριακο στη Σύρο και εντυπωσιάστηκα από τους πολυσύχναστους δρόµους και τα ανοιχτά καταστήµατα και εστιατόρια, ακόµη και εν µέσω πανδηµίας.

 

 

Η Σύρος είναι ένα νησί γεµάτο παράδοση, όπως αποδεικνύεται από τις εξαιρετικές πλατείες, τη νεοκλασική αρχιτεκτονική της Ερµούπολης και το όµορφο θέατρο Απόλλων, ενώ το σύγχρονο γλυπτό του φίλου µου Κώστα Βαρώτσου κοσµεί το λιµάνι. Οι κάτοικοι της Σύρου προσέφεραν καταφύγιο στους ορθόδοξους πρόσφυγες από τη Χίο, τη Σάµο και άλλα νησιά, που ξεριζώθηκαν κατά την Ελληνική Επανάσταση. Αυτοί οι πρόσφυγες βοήθησαν στο να µετατρέψουν τη Σύρο σε ένα µοναδικό εµπορικό, θαλάσσιο και πολιτιστικό κέντρο που άνοιξε το δρόµο για την ανοικοδόµηση της Ελλάδας µετά τον πόλεµο της ανεξαρτησίας. Δύο αιώνες αργότερα η «µεγάλη κυρία» των Κυκλάδων συµβάλλει και πάλι στην οικονοµική ανάπτυξη της Ελλάδας. Η θέα της Σύρου από το λιµάνι, µε την καθολική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο λόφο της Άνω Σύρου και την ορθόδοξη εκκλησία της Αναστάσεως στο λόφο της Ερµούπολης, αντικατοπτρίζει την οικουµενική ενότητα του νησιού, όπου αυτές οι θρησκείες συνυπάρχουν εδώ και αιώνες.

 

Η Σύρος αποτελεί, επίσης, το «σπίτι» της ρεµπέτικης µουσικής -τα «ελληνικά µπλουζ»- και φηµίζεται για τα µαλακά, αρωµατικά λουκούµια, τα µαντολάτα και τα τοπικά τυριά που δεν µπορώ ποτέ να τους αντισταθώ, όταν την επισκέπτοµαι. Και θα ήταν λάθος µου αν δεν ανέφερα ότι η Σύρος έχει από τα πιο όµορφα νερά στην Ελλάδα, συµπεριλαµβανοµένων έξι παραλιών µε γαλάζια σηµαία. Η παραλία Δελφίνι, µια αποµονωµένη αµµουδιά µε κρυστάλλινα νερά και µια εξαιρετική ταβέρνα που βλέπει προς την Κύθνο και την Κέα, πρέπει να είναι από τις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας και αποτελεί µια από τις αγαπηµένες µου στάσεις.

 

Η Μαίρη και εγώ επισκεπτόµαστε τη Σύρο τα τελευταία τέσσερα χρόνια και έχουµε απολαύσει όλα όσα προσφέρει το νησί καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ανυποµονούσαµε να επιστρέψουµε το Σαββατοκύριακο της 4ης Ιουλίου για να γιορτάσουµε την 245η επέτειο της Αµερικανικής Ανεξαρτησίας, µαζί µε τον εορτασµό για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Το πάθος για δηµοκρατία και ελευθερία, που συνέδεε τις ελληνικές και αµερικανικές επαναστάσεις, αποτελεί το θεµέλιο της φιλίας που έχει ενώσει τις χώρες και τους λαούς µας από τότε. Δεν µπορώ να σκεφτώ κανένα καλύτερο µέρος για να γιορτάσουµε τις κοινές µας αξίες από αυτήν την όµορφη γωνιά των Κυκλάδων, όπου η συνεργασία ΗΠΑ - Ελλάδας βοήθησε στην αναζωογόνηση της παράδοσης των 2.500 χρόνων της ελληνικής ναυσιπλοΐας, η οποία είναι βασικό στοιχείο της ελληνικής ταυτότητας, αλλά και της κοινής µας ασφάλειας και ευηµερίας.