«Βρεθήκαμε με τη σύζυγό μου στο νότιο τμήμα του νησιού, που τότε ήταν πιο απόμερο, σε ένα σπίτι κυριολεκτικά πάνω στο κύμα, το οποίο έμελλε να γίνει το καταφύγιό μας»
O CEO της Groupama, Χρήστος Κάτσιος, γράφει για τη δική του Κύθνο.
Πρωτοήρθα καλοκαίρι του ’97 στο νησί και εθισμένος από πιο mainstream προορισμούς –αλλά και την Κέρκυρα των εφηβικών μου χρόνων– θεώρησα ότι κάποιος μου κάνει πλάκα…
Βρεθήκαμε με τη σύζυγό μου στο νότιο τμήμα του νησιού, που τότε ήταν πιο απόμερο, σε ένα σπίτι κυριολεκτικά πάνω στο κύμα, το οποίο έμελλε να γίνει το καταφύγιό μας – και παραμένει μέχρι και σήμερα, καθώς βρισκόμαστε σε ταξίδια πολλές φορές τον χρόνο.
Προς τον νότο του νησιού συναντά κανείς πολλούς κόλπους –κάποιοι μού λένε ότι είναι πάνω από 50, δεν επιχείρησα να τους μετρήσω, προτίμησα να τους γνωρίσω–, με αντίστοιχες παραλίες: άλλες με άμμο των Κυκλάδων, άλλες με βότσαλο, όλες όμως με το χαρακτηριστικό χρώμα του Αιγαίου. Απ’ αυτές, λίγες είναι οι οργανωμένες και σίγουρα όχι στα πιο ωραία σημεία του νησιού. Άλλες πάλι διατηρούνται σχεδόν άγγιχτες. Ακόμη και τον δεκαπενταύγουστο υπάρχουν αρκετές στις οποίες μπορείς να είσαι μόνος με την παρέα σου. Το μαγικό είναι ότι τα πάντα είναι προσβάσιμα μέσα σε 30΄ απ’ όπου κι αν βρίσκεσαι. Αν βέβαια στην παρέα υπάρχει και το «σκάφος του φίλου» ή αν αποφασίσετε να νοικιάσετε ένα, τότε θα μπορείτε να ανακαλύψετε κάποιες λίγες, καλά κρυμμένες παραλίες-θησαυρούς στα ανατολικά του νησιού.
Αποφεύγοντας μάλιστα τα τετριμμένα “must see”, ίσως ανακαλύψετε, μεταξύ άλλων, την εμπειρία των ιαματικών λουτρών στους αυθεντικούς λουτήρες που χρησιμοποιούσε και η πρώην βασιλομήτωρ! Ambience μιας άλλης εποχής, η οποία, αν και χωρίς την απαραίτητη συντήρηση, σε κάνει πρωταγωνιστή σε ασπρόμαυρη ελληνική ταινία.
Στο νησί πρωταγωνιστούν δύο μεγάλοι οικισμοί, η Χώρα και η Δρυοπίδα, με φωτογραφικές γωνιές και εναλλαγές δεκαετιών σε κάθε στροφή. Τα ήρεμα φρεσκοβαμμένα σοκάκια, με τα μαγαζάκια ενός άλλου, πιο «ζεν», θα έλεγα «ασπρόμαυρου» ρυθμού, συνυπάρχουν με τις τελευταίες αφίξεις γαστρονομικού ενδιαφέροντος –ναι, υπάρχουν και αυτά– και τα μπαράκια, κυρίως στη Χώρα, που εξακολουθούν να παίζουν μουσική έξω μέχρι αργά, κάτω από τον έναστρο ουρανό, την απόλαυση του οποίου έχουμε χάσει πια στην Αθήνα.
Η κάθοδος των επισκεπτών, των επιχειρηματιών και των επενδυτών στο νησί τα τελευταία χρόνια γίνεται με εκθετικούς ρυθμούς, αλλά μάλλον με θετικό αντίκτυπο. Ωστόσο, χρειάζεται ακόμα χρόνος για να καθιερωθεί ως mainstream προορισμός. Έτσι υπάρχει σήμερα ακόμα αυτή η εκπληκτική δυνατότητα να βρει κανείς αυτό που πραγματικά επιθυμεί σε έναν κοντινό στην Αθήνα προορισμό, σε ένα νησί, ακόμη και για ένα Σαββατοκύριακο: από eco friendly lifestyles μέχρι mainstream party living!
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
11°
