Η Τζια του Γρηγόρη Δημητριάδη

Θυµάµαι τα καλοκαιρινά ραντεβού δίνονταν, πάντα, για την Κρήτη. Εκεί που ο παππούς και η γιαγιά περίµεναν όλα τα νεότερα µέλη της οικογένειας. Ναι, ήταν ό,τι καλύτερο: µπάνια στη θάλασσα, το πιο τέλειο φαγητό του κόσµου και ωραίες βόλτες. Πεζοπορία στα φαράγγια και τα βουνά της Κρήτης µαζί µε διαφορετικά ακούσµατα ζωής. Δεν ήταν εφικτή (και σωστά) καµία παρέκκλιση από το ετήσιο θερινό ραντεβού. 

Κάπου εκεί, λοιπόν, στην αρχή χώρεσε και η Τζια. Στο µυαλό µου µπορούσαν να γίνουν όλα όσα είχα αγαπήσει στην Κρήτη. Ιδανική για όσους αγαπούν το περπάτηµα, µέχρι και σήµερα καθηµερινή µου δραστηριότητα στο νησί. Άλλα µονοπάτια, διαφορετικές εικόνες περιπλάνησης. Θυµάµαι, όταν η αρχή της εξόρµησης ήταν η Ιουλίδα, ο Λέων ήταν πάντα µια µικρή –πρώτη– στάση για να αποτυπωθεί φωτογραφικά ένα στιγµιότυπο της αµφιθεατρικής χώρας. Ο Λέων, ο Αρισταίος και ο Σείριος αγαπηµένες διαδροµές, καθεµιά για τον δικό της λόγο. Ο Σείριος για τον προφανή. Και η σταθερά µου, το µοναστήρι της Καστριανής, τοποθετηµένο σαν στρατηγείο. 

Όταν φτάναµε στο νησί η τυρόπιτα του παραδοσιακού φούρνου στο λιµάνι έµοιαζε µε επίσηµη υποδοχή. Φτιαγµένη σίγουρα µε µαγικά υλικά. Αγάπησα τα παραδοσιακά «λουκούµια» της Τζιας. Λόζα, ξινό τυρί, άνυδρα ντοµατάκια, µέλι, ενώ το Μαυρούδι της αποτελεί την αγαπηµένη µου χειµωνιάτικη ποικιλία που εκπληρώνει διπλά τον σκοπό: δεν µπορεί να µην ταξιδέψει το µυαλό στο νησί. Είµαι λάτρης του καλού κρασιού, ενώ η δηµιουργία ενός πρότυπου αµπελώνα µαζί µε µια µικρή παραγωγική µονάδα είναι σκέψη που εκεί καλλιεργήθηκε στο µυαλό µου. Ας το αφήσουµε, όµως, για αργότερα.

Για την πρωινή κολύµβηση προτείνεται το Σπαθί, ενώ η άγρια οµορφιά της Καλησκιάς είναι ιδανική επιλογή αν θέλεις να αφιερώσεις αρκετές ώρες της ηµέρας. Αυτό που χρειάζεται είναι να έχεις µαζί τα κατάλληλα εφόδια και τον εξοπλισµό – θα σε αποζηµιώσουν η φύση και το τοπίο. Η ταυτότητα του νησιού διατηρείται ακόµη και τη νύχτα. Βέβαια, τώρα, τη θέση των εφηβικών βραδιών έχει πάρει µια άλλη, ακόµη πιο ωραία ζωή. Το Bινύλιο ήταν ο… τόπος συνάντησης αλλά σήµερα το Βουρκάρι «αλλιώς» είναι κάτι που εξακολουθούµε να το χαιρόµαστε όπως τότε. Ο τίτλος για τα πιο ωραία ψαρικά έχει πολλούς διεκδικητές, όµως ο ΒουρκΑρίων, ο Αρίστος, η Στροφή του Μίµη και οι Εννέα Κόρες αποτελούν µοναδικά σηµεία πανδαισίας στο Βουρκάρι. Ο κόκορας, οι λαχανοντολµάδες και τα µαγειρευτά στο Στέκι µαζί µε τα παϊδάκια του Γιάννη στην πλατεία είναι ένας από τους καλύτερους λόγους για να περάσεις το βράδυ σου στην Ιουλίδα. Ενώ ο Γιάννης, της πιάτσας, µας υποδεχόταν µε τα µαγειρευτά του που ήταν το «σίγουρό» µας. Και δεν απογοητευτήκαµε ποτέ. Τώρα πια µπορεί κανείς τις βραδινές ώρες να τα γευτεί µε τη συνοδεία ζωντανής µουσικής.

Θα τολµούσα να πω ότι το ηλιοβασίλεµα της Τζιας θα µπορούσε να είναι µια ζωγραφιά σε κάθε παραµύθι. Ας αρκεστώ, όµως, στο εξής: Αυτή ήταν η δική µου Τζια. Σήµερα, είναι η Τζια του Φίλιππου.

 *O Γρηγόρης Δηµητριάδης είναι Γενικός Γραµµατέας Πρωθυπουργού.

Βρείτε τον καλοκαιρινό οδηγό για τη Τζια εδώ.