Η Ικαρία της Ηλιάνας Καρίμαλη

Η Ικαρία δεν είναι μόνο ο τόπος καταγωγής μου, είναι και το μέρος που μεγάλωσα και είναι και το αγαπημένο μου ελληνικό νησί. Αυτό το συνειδητοποίησα, όταν κατάλαβα ότι το ενδεχόμενο να περάσω 15αύγουστο κάπου αλλού εκτός από την Ικαρία με στεναχωρούσε. Βέβαια η Ικαρία είναι όμορφη όλο τον χρόνο, απλώς εμείς οι ντόπιοι, που περνάμε τις μοναξιές μας τον χειμώνα, ενθουσιαζόμαστε όταν τον 15αύγουστο μαζεύονται στο πανηγύρι της Λαγκάδας 5.000 άτομα (προ κορωνοϊού φυσικά). Η Ικαρία για μένα είναι ξεχωριστό μέρος σε πολλούς τομείς. Πρώτα απ όλα γεωμορφολογικά παρουσιάζει τόσο διαφορετικά μεταξύ τους τοπία που δεν βαριέσαι ποτέ. Από πυκνό δάσος θα βρεθείς σε βραχώδες-ξερό τοπίο και από σούπερ παραλία με άμμο στο βουνό στα 1.000 υψόμετρο. Αυτό όμως που την ξεχωρίζει κατά τη γνώμη μου είναι οι άνθρωποί της, οι ντόπιοι. Δεν έχω ξανασυναντήσει στη ζωή μου ένα τόσο κλειστό μέρος που να νιώθεις τόσο ελεύθερος όσο σε μία πόλη γεμάτη αγνώστους. Μεγαλώνοντας στην Ικαρία δεν ένιωσα ποτέ αυτή την κριτική, αυτό το κουτσομπολιό που αντιμετωπίζουν σε άλλα μέρη της επαρχίας. Δεν θα σε χαρακτηρίσουν κάπως αν φορέσεις κάτι πιο εκκεντρικό, ούτε αν χορέψεις πιο έντονα σε κάποιο πανηγύρι, οι άνθρωποι είναι χαλαροί όχι μόνο στο καθημερινό πρόγραμμά τους αλλά είναι χαλαροί και ως προς τους συνανθρώπους τους. Έχω εικόνες στο μυαλό μου από ικαριώτικα γλέντια να ανεβαίνουν ηλικιωμένοι στα τραπέζια να χορεύουν και από κάτω νέοι να χτυπάνε παλαμάκια, έχω εικόνες από οικογένειες με μικρά παιδιά να κοιμούνται στα καρότσια, με το ηχείο να βαράει ακριβώς δίπλα και το ρολόι να λέει 4 το πρωί. Από 12-13 χρονών οι γονείς μου μας άφηναν να κάνουμε auto-stop, όσο τρελό και να ακούγεται. Χειμώνα καλοκαίρι πηγαίναμε όπου θέλαμε, παραλίες, πλατείες, πανηγύρια. Ξεκινούσαμε με τα πόδια και στην πορεία όποιος περνούσε σηκώναμε το χέρι και του εξηγούσαμε προς τα πού πάμε και, αν βόλευε, μας έπαιρνε.

Η Ικαρία είναι μεγάλο νησί, και έχει πολλά μικρά χωριά διασκορπισμένα σε όλη της την έκταση, επομένως καμιά φορά χρειαζόταν να κάνουμε και 3 ή και 4 auto-stop για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Επίσης δεν έχει δημόσιες συγκοινωνίες επομένως δεν ήμασταν μόνο εμείς που κάναμε auto-stop, είναι κάτι που υπάρχει γενικότερα στη νοοτροπία των ντόπιων. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι δεν υπάρχει φόβος και καχυποψία, δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις και κριτική. Οι άνθρωποι είναι χαλαροί και φιλόξενοι. Είναι όμορφο για ένα παιδί να μεγαλώνει όχι μόνο κοντά στη φύση αλλά και κοντά στην αληθινή ανθρώπινη αλληλεγγύη. Αυτό νομίζω πως είναι και ένα από τα μυστικά της μακροζωίας, η έλλειψη άγχους και η χαλαρότητα σε όλους τους τομείς, δεν αναλώνονται με τις προσωπικές ζωές των άλλων, δεν φοβούνται και δεν είναι καχύποπτοι με αγνώστους, είναι καλοπροαίρετοι, χαλαροί και ευτυχισμένοι.

Η Ικαρία, επειδή έχει πολλά διαφορετικά τοπία, σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις πολλές δραστηριότητες. Ορειβασία στην οροσειρά του Αθέρα φτάνοντας στην κορυφή του Εφανού στα 1.040 μ., αναρρίχηση στα βράχια στον Μαγγανίτη και στο Καρκινάγρι, σερφ στην παραλία της Μεσαχτής. Εκτός από αθλητικές δραστηριότητες αξίζει να επισκεφτεί κάποιος και το κάστρο του Κοσκινά, που αποτέλεσε το ισχυρότερο οχυρό του νησιού κατά τον 10ο αι. και έχει πανοραμική θέα στη βόρεια πλευρά. Επιπλέον ο συνδυασμός ορεινού και βραχώδους τοπίου διαμορφώνει πολλές φυσικές πισίνες ανά περιοχές, και είναι πολύ τυχερός όποιος καταφέρει και τις ανακαλύψει. Τα τελευταία χρόνια βλέπω πολλούς νέους, Έλληνες και ξένους να ενδιαφέρονται και για τις τοπικές επιχειρήσεις, την αγροτική ζωή και τα τοπικά προϊόντα. Οι επισκέψεις στα οινοποιεία και τα ζυθοποιεία αρχίζουν να κερδίζουν το ενδιαφέρον. Τόσο η γευσιγνωσία όσο και η ξενάγηση στους αμπελώνες και τα οινοποιεία είναι μοναδική εμπειρία.

Ποια είναι όμως η πρώτη λέξη που έρχεται σε κάποιον στο μυαλό όταν ακούει Ικαρία; Τα πανηγύρια! Τα πανηγύρια στην Ικαρία είναι ένας λόγος για τον οποίο αποτυγχάνουν οι προσπάθειες για να στεριώσει ένα νυχτερινό κλαμπ. Τόσο οι ντόπιοι όσο και οι επισκέπτες προτιμούν πάντα το πανηγύρι έναντι κάποιου πάρτι σε νυχτερινό μαγαζί. Οι μεν το προτιμούν γιατί μεγάλωσαν έτσι και είναι ένας έμφυτος τρόπος διασκέδασης και οι δε γιατί τους δίνεται η δυνατότητα να ζήσουν κάτι που δεν θα βρουν σε κανένα άλλο νησί. Τα ικαριώτικα πανηγύρια είναι αυθεντικές διονυσιακές γιορτές. Συνήθως κάτω από πλατάνια, στην πλατεία του χωριού, πάνω σε ξύλινα τραπέζια, μεγάλες παρέες τρώνε και πίνουν ικαριώτικο κρασί ακούγοντας ζωντανή μουσική από ορχήστρες ντόπιων μουσικών. Και μόλις είναι όλοι χορτασμένοι και κάπως μεθυσμένοι το γλέντι ξεκινάει πάντα με έναν δυνατό ικαριώτικο χορό. Κάποιοι ντόπιοι (και μέσα σε αυτούς βάζω και εμένα) δεν σηκώνουν πολλά-πολλά στον χορό, μπαίνουν πάντα πρώτοι. Ακόμη και αν κάποιος που δεν είναι από Ικαρία θελήσει να σύρει τον χορό, δυστυχώς δεν θα το επιτρέψουμε για πολλή ώρα, πάμε και πάλι και πιανόμαστε μπροστά. Στην Ικαρία δεν ισχύει αυτό που συμβαίνει σε άλλα μέρη της Ελλάδας, που πρώτοι στον χορό είναι μόνο άντρες. Οι γυναίκες της Ικαρίας είναι πολύ δυναμικές, και όχι μόνο θα σύρουν τον χορό, θα κάνουν και τσαλίμια, άλλες ήσυχα, διακριτικά, και άλλες ακόμα και δύσκολα, αντρικά (εγώ είμαι αυτή).

Όταν είσαι λοιπόν σε ένα όμορφο νησί με τόσες δραστηριότητες και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους τοπία, με καλούς ανθρώπους, με νόστιμο φαγητό και καλό κρασί, με μουσική γλέντια και χορούς, τι παραπάνω να ζητήσεις;

*Η Ηλιάνα Καρίμαλη είναι οινολόγος, ιδιοκτήτρια του οινοποιείου Καρίμαλη

Βρείτε τον καλοκαιρινό οδηγό για την Ικαρία εδώ.