Η Κίμωλος του Γιάννη Στάνκογλου

Πρωτοβρέθηκα σ’ αυτή τη γωνιά των Κυκλάδων πριν από δύο χρόνια ως προσκεκλημένος στο φεστιβάλ κινηματογράφου του νησιού που σου δίνει την ευκαιρία να δεις καλές ταινίες στο Κάστρο της Κιμώλου, σε πλατείες αλλά και σε παραλίες, σε σκηνικό με αναμμένα φαναράκια τριγύρω – προβολές, βέβαια, «τρέχουν» όλο το καλοκαίρι έως τις αρχές Οκτωβρίου από την εθελοντική ομάδα Κιμωλίστες. Ξετρελάθηκα από την πρώτη στιγμή με το Χωριό –έτσι λένε εδώ τη Χώρα –, με τα όμορφα σοκάκια, τα λιτά σπίτια· αυτός ο οικισμός δεν έχει τίποτα παράταιρο. Και μετά, χάρη στον Ντίνο Αυγουστίδη, τον πατέρα του Ορφέα, ο οποίος έχει εξοχικό εδώ, ανακάλυψα με φουσκωτό την ακτογραμμή της όσο και της γειτονικής Πολυαίγου… Αυτό ήταν. Δεν θέλεις κάτι άλλο για να επιστρέφεις κάθε καλοκαίρι.

Συνηθίζω να μένω στον Άγιο Νικόλαο, μια ήσυχη παραλία με ελάχιστα καταλύματα, στην οποία δίνουν επιπλέον πόντους γραφικότητας τα «σύρματα», οι λαξευμένοι στον βράχο χώροι όπου οι ντόπιοι φυλάσσουν τις βάρκες τους τον χειμώνα. Αγαπημένη στιγμή της ημέρας; Ξυπνάω νωρίς και κάνω τις πρώτες βουτιές εδώ με ησυχία. Η καλύτερή μου είναι να συναντήσω ψαράδες που έχουν γυρίσει με γεμάτα τα δίχτυα ή τις συρτές και να με καλέσουν για κακαβιά.

Τα πρωινά μπορεί να με πετύχεις, επίσης, να κολυμπώ στα Πράσσα, πριν αράξουμε για εξαιρετικούς ψαρομεζέδες στο Πρασονήσι, ή να χαιρόμαστε τη θάλασσα οικογενειακώς στο Καλαμίτσι, όπου καθόμαστε για εξαιρετικό σπιτικό φαγητό στο ταβερνάκι πάνω στην αμμουδιά. Μου αρέσει πολύ να περπατώ στα νησιά και στην Κίμωλο δεν χάνω την ευκαιρία για διαδρομές στα μονοπάτια της. Από το Χωριό, για παράδειγμα, μπορείς να κατηφορίσεις με τα πόδια στα βράχια της Γούπας για βουτιές. Κι από εδώ δεν αποκλείεται να περπατήσω costa costa μέχρι τον Άγιο Νικόλαο.

Αξίζει να νοικιάσεις βάρκα, από αυτές που δεν χρειάζονται άδεια χειριστή, και να κατευθυνθείς στον Γαμπά, για βουτιές μόνο με την παρέα σου σε βαθιά μπλε νερά και snorkeling στις σπηλιές. Με αυτοκίνητο (ο δρόμος έχει κάποια δυσκολία, βέβαια) ή με βάρκα θα βρεθείς στην αμμουδιά του Κάστρου με τα λιγοστά αρμυρίκια, ή και ακριβώς δίπλα, στο Φιδάκι για ιαματικές βουτιές σε ζεστά νερά. Και εννοείται ότι πρέπει να κολυμπήσεις στην Πολύαιγο, αυτή η θάλασσα δεν υπάρχει αλλού: τυρκουάζ νερά, λευκή άμμος στο βυθό και στο φόντο απόκρημνα βράχια όπου φωλιάζουν γεράκια και ισορροπούν αγριοκάτσικα. Αν έχεις φουσκωτό και περάσεις εδώ μια βραδιά θα νιώσεις πραγματικά σαν Ροβινσώνας.

Το απόγευμα θέλει… happy hour στο μπαράκι του Φραγκούλη, στην κεντρική πλατεία του Χωριού. Θυμίζει σκηνικό από ταινίες του ιταλικού νεορεαλισμού αυτή η στιγμή, καθώς βλέπεις τα παιδιά σου να παίζουν ανέμελα με τα πιτσιρίκια του νησιού – κι έχεις και το κεφάλι σου ήσυχο γιατί δεν περνούν αυτοκίνητα. Πίνεις εξαιρετικά κοκτέιλ, χαζεύεις την εκκλησία απέναντι και μακαρίζεις την τύχη σου που αυτό το νησί αγαπά τους χαμηλούς τόνους και δεν φωνάζει την ομορφιά του.

Με το σούρουπο ανεβαίνουμε στους ανεμόμυλους πάνω από το Χωριό για τη θέα ως τη Μήλο και την Πολύαιγο απέναντι. Από τις αγαπημένες μου εκδρομές είναι αυτή στο Σκιάδι, το εμβληματικό αξιοθέατο του νησιού, μια πέτρινη ομπρέλα από διαφορετικά πετρώματα (ξεκινάμε με αυτοκίνητο και κατόπιν πεζοπορούμε μέσα στο κυκλαδίτικο τοπίο).

Υπέροχα νερά, νόστιμο φαγητό, χαλαροί ρυθμοί: να τι με φέρνει τα τελευταία καλοκαίρια στην Κίμωλο. Μου αρέσουν, όμως, και οι εναλλακτικές που σου προσφέρει ως βάση, αφού χάρη στα συχνά δρομολόγια σύνδεσης με τα Πολλώνια, μπορείς να πεταχτείς και για πιο… κοσμικές διαδρομές απέναντι στη Μήλο.

*Ο Γιάννης Στάνκογλου είναι ηθοποιός. Αυτό το καλοκαίρι πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Προμηθέας Δεσμώτης».

Βρείτε τον καλοκαιρινό οδηγό της Κιμώλου εδώ