Η Δονούσα του Γιώργου Ελευθεριάδη

Όταν μου έγινε η πρόταση να γράψω για τον αγαπημένο μου προορισμό καλοκαιρινών διακοπών, δίστασα. Πώς να διαλέξεις και να μιλήσεις για έναν τόπο, ανάμεσα στους τόσους όμορφους που μας προσφέρει απλόχερα αυτή η χώρα και εμείς συνήθως τους καταστρέφουμε φέρνοντας μαζί τις αστικές μας συνήθειες. Γι’ αυτό και ο φόβος να προτείνω και να μιλήσω για τον αγαπημένο μου προορισμό των τελευταίων χρόνων: την όμορφη Δονούσα. Σας την εμπιστεύομαι και σας παρακαλώ, αν την επισκεφτείτε, να τη σεβαστείτε και να την προστατεύσετε.

Πήγα για πρώτη φορά πριν από μια δεκαετία, Ιούνιο μήνα. Με κέρδισε από την πρώτη στιγμή που αντίκρισα το μικρό λιμάνι της και τα υπέροχα κρύα νερά της. Αυτό είναι η Δονούσα: ένας τόπος μικρός, απλός, χωρίς φτιασίδια και δήθεν αισθητική, όπως και οι άνθρωποί της. Με μικρά λευκά σπιτάκια, το ένα δίπλα στο άλλο, χωρίς ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, αλλά με την ομορφιά της απόλυτης εικόνας που έχουμε όταν σκεπτόμαστε τις διακοπές στην Ελλάδα.

Το ίδιο αισθάνθηκα και τώρα που έκανα, όπως κάθε χρόνο, τις πρώτες διακοπές μου τον Ιούνιο. Το νησί αυτό σε διαλέγει και γι’ αυτό και οι άνθρωποι που το αγαπούν επιστρέφουν. Το κοινό της είναι ετερόκλητο και εκπέμπει ποιότητα. Είναι ήσυχο, δεν φωνάζει, δεν την επιλέγει για να έχει τις ανέσεις των κοσμικών νησιών, αλλά για να περπατήσει στα μονοπάτια της, να κολυμπήσει στα κρύα νερά της, να γευτεί τα νόστιμα φαγητά στα ταβερνάκια της. Θα ξυπνήσεις το πρωί και θα πας στον ένα και μοναδικό φούρνο για φρέσκο ψωμί και πίτες, στο μίνι μάρκετ για τις προμήθειες της μέρας ή στο μοναδικό μανάβικο για φρούτα. Μου αρέσει το ότι οι επιλογές είναι συγκεκριμένες, με ξεκουράζει το να μη σκέπτομαι πού θα φάω, πού θα αγοράσω ό,τι χρειάζομαι, ό,τι ιδανικότερο για να ξεφύγεις από τις ανέσεις που στην πραγματικότητα μας αποσπούν από την ουσία και μας εγκλωβίζουν.

Ξαναβρέθηκα στα ήρεμα δρομάκια, που ακόμη δεν έχουν γεμίσει με καταστήματα για ρούχα και άλλα συναφή (ρούχα σχεδιάζω, άλλα ήμαρτον!). Μίλησα με τους ανθρώπους της που πάντα θα σε χαιρετήσουν και θα σε κάνουν να νιώσεις ευπρόσδεκτος. Απόλαυσα το περπάτημα, παρατηρώντας το άγριο, βραχώδες τοπίο, ένιωσα ζωντανός κάτω από τον ζεστό ήλιο για να φτάσω στις λιγοστές απομακρυσμένες παραλίες, κολύμπησα γυμνός στα κρυστάλλινα νερά τους. Στον μικρό αυτό παράδεισο οι παραλίες ακόμη παραμένουν χωρίς ξαπλώστρες και ομπρέλες, αυτό από μόνο του είναι για μένα λόγος επιλογής ενός προορισμού.

Εξαιρετική και χάρμα οφθαλμών η μία και μοναδική οδική διαδρομή, σε πηγαίνει από τη μια πλευρά του νησιού στην άλλη διασχίζοντας το ακατοίκητο, βραχώδες τοπίο με χαμηλή βλάστηση. Κάθε φορά είναι απολαυστικό να βλέπεις τον ορίζοντα και όλα τα νησιά τριγύρω από αυτό το υψόμετρο.

Τα βράδια στο νησί υπάρχει μια ηρεμία, τουλάχιστον τον Ιούνιο, κάτι που το βρίσκω μοναδικό, λες και δεν ζει άλλος εδώ εκτός από σένα και τη συντροφιά σου. Είναι υπέροχο τον ρυθμό της μέρας να τον δίνει ο ίδιος ο τόπος και όχι εμείς με τις mainstream συνήθειές μας.

Η Δονούσα ακόμη έχει αυτό που κάνει την Ελλάδα τόπο μοναδικό, τη δύναμη της ομορφιάς του απλού, που δυστυχώς χάνεται με ταχύτητα κάτω από τον οδοστρωτήρα του χρήματος και της ανάπτυξης χωρίς όραμα και προστασία του φυσικού τοπίου και της μοναδικότητας του περιβάλλοντος. Η Δονούσα ζει από τον τουρισμό αλλά, μέχρι στιγμής, έχει βρει τις ισορροπίες. Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που έχουν επιστρέψει εκεί και πιστεύω ότι ξέρουν τι είναι καλό για τον τόπο τους. Δίπλα τους και εμείς που αγαπάμε και υποστηρίζουμε αυτό το είδος διακοπών.

Δεν θα σας πω ονόματα, παραλίες, μαγαζιά. Δεν είμαι ταξιδιωτικός οδηγός, αυτά είναι που θα τα ανακαλύψετε μόνοι σας. Και εσείς, οι και καλά εναλλακτικοί με τα jeep και τις ξαπλώστρες, τις δυνατές μουσικές και τις ρακέτες στις ήρεμες παραλίες, καλύτερα να μην πάτε στο νησί αυτό, μάλλον κακό θα του κάνετε.

*Ο Γιώργος Ελευθεριάδης είναι σχεδιαστής μόδας.

Βρείτε τον καλοκαιρινό οδηγό της Δονούσας εδώ