Η Φολέγανδρος των Phelekgundari

Οι Phelekgundari είμαστε φίλοι και περάσαμε τα παιδικά μας χρόνια παίζοντας στα σοκάκια και στις εξοχές της Φολεγάνδρου. Ζούσαμε και τις τέσσερις εποχές με χαρά και πάθος ρουφώντας από τη κάθε μια τις μεθυστικές και αξέχαστες μυρωδιές. Σε συνδυασμό με τα μαγευτικά χρώματα και τις εικόνες που αποθηκεύτηκαν στην καρδιά και το μυαλό μας νιώθουμε ότι μεγαλώσαμε σε παραμύθι. Τα καλοκαίρια, όταν είχε δυνατούς βοριάδες, πηγαίναμε στη Βάρδια να παίξουμε με τα κύματα και αντίστοιχα στην Αγκάλη όταν φύσαγε νοτιάς. Πολλές φορές γυρίζαμε σπίτι με μελανιές από τις κουτρουβάλες που μας έκαναν τα κύματα. Το νησί έχει σχεδόν μοιρασμένες τις παραλίες του σε Βορρά και Νότο, με αποτέλεσμα πάντα να υπάρχουν επιλογές ό,τι άνεμος κι αν φυσά.

Όταν φυσάει βοριάς, λοιπόν, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Αγκάλη που είναι η πιο κεντρική παραλία με πολλές επιλογές για καφέ και φαγητό, ενώ παράλληλα από εκεί ξεκινούν τα μονοπάτια και τα καραβάκια για τις υπόλοιπες παραλίες. Στα Φηρά και στον Γαλύφο (μικρές και όμορφες παραλίες) θα φτάσετε περπατώντας λίγα μόνο λεπτά. Στον Άγιο Νικόλα και στο Λιβαδάκι σας πάει το καραβάκι, αν δεν επιθυμείτε να περπατήσετε. Στο Λιβαδάκι θα βρείτε εκτός από την παραλία και επίπεδους, λευκούς και ζεστούς βράχους να ξαπλώσετε χαζεύοντας το άγριο και ξερό τοπίο. Σε αντίθεση με τον Άγιο Νικόλα, όπου εκτός από τις δύο ψαροταβέρνες που θα βρείτε μπορείτε κάτω από τα αλμυρίκια να χαλαρώσετε με τη χορωδία των τζιτζικιών. Τέλος, για τους πιο ρομαντικούς, το αγαπημένο μας Αμπέλι που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του νησιού μετά τον οικισμό της Άνω Μεριάς, χαρίζει ηρεμία και μαγικά ηλιοβασιλέματα. Άλλωστε η διαδρομή προς τα εκεί θα σας ξεναγήσει και στο πιο παραδοσιακό μέρος του νησιού (Άνω Μεριά) βλέποντας εικόνες που φαντάζουν από το παρελθόν. Εκεί αν πεινάσετε μπορείτε να κάνετε στάση για παραδοσιακό φαγητό στη Συνάντηση ή στην Κυρία Ειρήνη, που μας κρατάει συντροφιά όλο τον χειμώνα με το καφεπαντοπωλείο της. Αν πάλι έχετε διάθεση για σουβλάκια και τρέλα, θα κάνετε στάση στο Μαραγκούδικο, το οποίο κάποια βράδια μετατρέπεται σε μουσική σκηνή. Θα βρείτε κι εμάς εκεί, πάνω στη σκηνή, κάποια πανσέληνο του καλοκαιριού.

Οι βορεινές παραλίες βρίσκονται περίπου στο μέσον του νησιού με καταπράσινα νερά και στα δεξιά τους να υψώνονται οι πανύψηλοι βράχοι που σχηματίζουν τη διάσημη πυραμίδα. Λίγο πιο πέρα θα βρείτε τη Λυγαριά και τον Άγιο Γεώργιο που παλαιότερα ήταν και το λιμάνι της Άνω Μεριάς. Κοντά στο Λιμάνι θα βρείτε αρκετές παραλίες, κάποιες από αυτές είναι η Βάρδια με την αμμουδιά και τα γαλανά νερά της, και σε μικρή απόσταση το Βιτσέτζου, το Πουντάκι και το Λιβάδι. Από το Λιμάνι θα πάρετε και το καραβάκι για το Κάτεργο, αφού πρώτα προμηθευτείτε ομπρέλα και άφθονο νερό.

Επιστρέφοντας από τη θάλασσα ως παιδιά κάναμε μια μικρή ξεκούραση και ανυπομονούσαμε να βγούμε στη Χώρα για τη συνέχεια. Τους καλοκαιρινούς μήνες o κόσμος και τα μαγαζιά που απλώνονταν στις πλατείες μάς περιόριζαν το παιχνίδι και θυμάμαι να σπρώχνουμε τον κόσμο με τα ποδήλατα για να περάσουμε. Όλο το χωριό ήταν μια πίστα για εμάς. Αγαπημένο τερέν το Κάστρο της Φολεγάνδρου που είναι και το πιο παλαιό κομμάτι της Χώρας, με κάποια κτίσματά του να μετρούν πάνω από 10 αιώνες ζωής. Χτίστηκε στην άκρη του γκρεμού για να προστατεύονται οι κάτοικοι από πειρατικές επιδρομές. Λίγο παραέξω βρίσκουμε την πλατεία της Πούντας με την εντυπωσιακή θέα. Κάποιοι τη λένε και Μπαλκόνι του Αιγαίου. Μας έχει πάρει πολλές μπάλες στο γκρεμό της (καθώς στην άπλα της συνηθίζαμε να παίζουμε). Τις κοιτάζαμε να χοροπηδούν στους βράχους. Κάποιες έφταναν ως τη θάλασσα. Εκεί βρίσκεται και το πρωινό μας στέκι, η Πούντα, με τον πανέμορφο κήπο και τα πεντανόστιμα πρωινά της.

Κατηφορίζοντας προς τις πλατείες, πρώτη ανάμνηση είναι οι πάστες που τρώγαμε μικροί στον γλυκύτατο κ. Σταμάτη. Τώρα λέγεται Παρασάγκας. Διασχίζοντας τις πλατείες υπάρχουν άφθονες επιλογές για φαγητό. Κάποιες από τις στάσεις που πρέπει να κάνει κανείς είναι στο Γουπί για τα νόστιμα μεζεδάκια του, στην ήσυχη γωνιά του Σπιτικού με τα παραδοσιακά-σπιτικά πιάτα του, ενώ αν ψάχνετε ψησταριά στο Ασύγκριτο ή στον Κρητικό, αλλιώς για pasta στο υπέροχο Zimaraki. Πλησιάζοντας στην κεντρική πλατεία θα συναντήσετε το Σικ με γεύσεις που συνδυάζουν το παραδοσιακό και το ethnic και προσφέρει τοπικές πρώτες ύλες (κατάλληλο και για τους vegan-vegetarian φίλους).

Ακριβώς δίπλα η Πιάτσα με μεσογειακή ελληνική κουζίνα με αρώματα Φολεγάνδρου. Κάνοντας λίγα μόλις βήματα φτάνουμε στην Αστάρτη για ρακόμελα, με την οποία μετράμε περίπου τα ίδια χρόνια. Σε πολύ μικρή ηλικία σκαρφαλώναμε στα σκαμπό για να πιούμε σφηνάκι με χυμό. Χωρίς να το καταλάβουμε εκεί αρχίσαμε να ακούμε μουσική, γνωρίζοντας αγαπημένους καλλιτέχνες και βάζοντάς τους στην καρδιά και στο ρεπερτόριό μας. Σήμερα στο μουσικό της πρόγραμμα έχει μπει και το πρώτο μας single Στραβάδια, δίνοντάς μας μεγάλη χαρά. Συνήθως κάθε Σεπτέμβρη κλείνουμε το καλοκαίρι κάνοντας εκεί το τελευταίο μας live.

Από το στενό της Αστάρτης ξεκινάει και η νυχτερινή ζωή του νησιού. Θα βρείτε το Beez με τα φανταστικά cocktails και αμέσως μετά το Baraki με την ηλεκτρονική μουσική που κρατάει μέχρι αργά. Λίγο πιο έξω από το κέντρο, αφού διασχίσουμε τα σοκάκια με τα μεθυστικά νυχτολούλουδα και τα γιασεμιά, φτάνουμε στο ιστορικό Λαούμι που χορεύει σε ρυθμούς jazz, funk και ethnic μουσικής. Tο Merkouri Wine Bar προσφέρεται για ηρεμία, μυρωδιές και καλό κρασί. Κάποιες βραδιές μάς χαρίζει και ζωντανές μουσικές στιγμές. Για κλείσιμο περνάμε από το "Θέμα Χρόνου" στην Χώρα για κρέπα.

Ώρα για ύπνο. Δεν θα χορτάσουμε ποτέ την ομορφιά και την ενέργεια αυτού του τόπου. Παίρνουμε δύναμη χαζεύοντας αυτούς τους βράχους που μοιάζουν αθάνατοι. Είναι η πετρώδης γη μας ή, αλλιώς, PHELEKGUNDARI.

* Οι Phelekgundari είναι συγκρότημα από τη Φολέγανδρο και μόλις κυκλοφόρησαν το πρώτο τους single «Στραβάδια».

Βρείτε τον καλοκαιρινό οδηγό της Φολεγάνδρου εδώ