One Day: Από το Ανήλιο στη Βασιλίτσα

Έξι η ώρα ήταν να χτυπήσει το ξυπνητήρι, αλλά έχω το συνήθειο να ξυπνώ πάντα 10 περίπου λεπτά νωρίτερα, όταν η μέρα μου τάζει διαδρομές. Και από το ξενοδοχείο «Αχίλλειον» στα Γρεβενά μέτρησα μια ώρα δρόμο μέχρι την παγωμένη ανηφόρα του χιονοδρομικού κέντρου Ανηλίου. Πίσω η Εγνατία με τις φωτισμένες γέφυρες, τα βουβά σπίτια και μια κίτρινη γραμμή που τερματίζει στο Μέτσοβο. Και όταν έσβησαν τα ανθρώπινα ίχνη, άρχισε το παραμύθι της φύσης στην ανάβαση: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια Ήπειρος...

Λευκή σιωπή, για να ακουστεί καθαρά όλο το αλφαβητάρι της φύσης. Το ολόγιομο φεγγάρι βούτηξε με ταχύτητα στο χιόνι. Τα μάτια χόρτασαν την κάθοδό του· ίσα που το πρόλαβε η μηχανή μου. Ήρθε μετά και ένα χρώμα ιωδίου που ανάσαινε πίσω από τις μακρινές κορφές. Ύστατος ασπασμός της νύχτας πριν η μέρα περάσει πάνω της.

Στην είσοδο του χιονοδρομικού μού είχε στήσει καρτέρι, σαν θήραμά της, η ανατολή. Λαμπύριζε σε μια συστάδα δέντρων. Ηλεκτρικό, απόκοσμο κόκκινο που τρέλανε τα πίξελ της εικόνας. Εδώ, τόσο κοντά στην Εγνατία, το ανεβασμένο στην Πίνδο νεότερο χιονοδρομικό κέντρο της Ελλάδας στέκει πάνω στο σταυροδρόμι Μακεδονίας, Ηπείρου και Θεσσαλίας. Υψόμετρο 1.650 έως 1.850 μέτρα. «Güzel Tepe» ονομάζεται ακόμη και σήμερα η κορυφή του. «Όμορφη ράχη»· τι άλλο!

Γάντια, τσάντες, πέδιλα, μηχανές και δύο κρύσταλλα με περίμεναν. Snow Wars, με έναν ήλιο «τρύπα» στις εικόνες μου. Μικρές πτήσεις στο φρύδι του χιονιού. Ο Άρης έγινε Ερμής πετώντας στις απάτητες πίστες. Τελευταία ανάσα με γέλια και χάδια, όλα αφιερωμένα στον Ποιμενικό Καυκάσου, τον Έκτωρ, που απόλαυσε τη συντροφιά μας.

Κύλησα από το Άλφα στο Βήτα και από το Ανήλιο βρέθηκα στη Βασιλίτσα. Μόλις δύο ώρες διαδρομή. Η μόνη εικόνα που κράτησε η σφιχτά η μνήμη μου είναι αυτή η μαγική αντανάκλαση, ακριβώς στο σύνορο της Ηπείρου με τη Δυτική Μακεδονία. Η λίμνη στράγγιξε όλη τη γεωμετρία της φαντασίας μου σε ένα κλικ.

Στο Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Βασιλίτσας Γρεβενών, χρώματα κυλούσαν στην κατάλευκη πίστα, κάνοντας τραβέρσες ανάμεσα στις κόκκινες σημαίες. Κριτές με κίτρινες μπλούζες, μέλη συλλόγων, προπονητές και βοηθοί ενθάρρυναν τους αθλητές των Πανελληνίων αγώνων αλπικού σκι. Ο πρόεδρος της ένωσης ξενοδόχων Γιώργος Νταγκούμας σχολίασε την αναγέννηση του βουνού: «Στολίστηκε το χιόνι μας. Άλλη μια μέρα αδρεναλίνης εν όψει και των Ολυμπιακών αγώνων του 2022».

© Γιώργος Ζαρζώνης

© Γιώργος Ζαρζώνης

© Γιώργος Ζαρζώνης

Οικοδεσπότες είναι πάντα εδώ τα ραντισμένα με πάγους αγέρωχα ρόμπολα. Ιθαγενή δέντρα που φτάνουν τα σαράντα μέτρα, αιωνόβια μαθημένα στο ψύχος. Στη γείτονα Βουλγαρία κάποιο είχε τα γενέθλια των 1.300 ετών του!

Και έσβησε το χρώμα της ημέρας με τη σκιά ενός αθλητή που πάλευε με τον παγωμένο αέρα λίγο πριν πατήσει την κορυφή, στα 2.249 μέτρα, για να απολαύσει την τελευταία, μοναχική κατάβαση...